Φρούριο τῆς ψυχῆς
 Ἡ νηστεία εἶναι ἰσχυρό φρούριο τῆς ψυχῆς, ἀσφα­λής συγκάτοικος τοῦ σώ­μα­τος, ὅπλο τῶν ἀνδρείων, γυ­­­μναστήριο τῶν ἀθλητῶν. Αὐ­τή ἀποκρούει τούς πει­ρα­σμούς, αὐτή προετοιμάζει γιά τήν εὐ­σέβεια. Εἶναι σύντρο­φος τῆς νήψεως, δημι­ουρ­γός τῆς σωφροσύνης. Στόν πό­λεμο ἀνδραγαθεῖ, στήν εἰρήνη διδάσκει ἡσυ­χία...
 Ἡ νηστεία ἀναπέμπει τήν προσευχή στόν οὐρανό, κα­θώς γίνεται γι᾽ αὐτήν φτερό στήν πορεία της πρός τά ἄ­νω. Ἡ νηστεία εἶναι προκοπή τῶν σπιτιῶν, μη­τέ­ρα τῆς ὑ­γείας, παιδαγωγός τῆς νεό­τητος, στολίδι τῶν γερόντων, καλός σύντρο­φος τῶν ὁδοιπόρων, ἀσφα­λής ὁμό­σκηνος τῶν συγκα­τοίκων. Δέν ὑποπτεύεται δό­λια σχέ­δια ἐναντίον τοῦ γά­μου ὁ ἄνδρας, ὅ­ταν βλέπει τή γυ­ναίκα του νά νηστεύει. Δέν λειώνει ἀπό ζηλοτυπία ἡ γυ­ναίκα, ὅ­ταν βλέπει τόν ἄν­δρα της νά δέχεται τή νη­στεία. Ποιός ζημίωσε τό σπίτι του νη­στεύοντας;

(Μ. Βασιλείου,  Περί νηστείας
1,6-7• PG 31,173-175)

Γιατί νηστεύουμε;
 Ρωτᾶ κάποιος: Γιά ποιό λό­γο νηστεύ­ουμε τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή; Παλιά πολ­λοί χριστιανοί προσέρχονταν στά μυστή­ρια χωρίς καμία προε­τοι­μασία, καί μά­λιστα τήν ἐ­πο­χή ἐκείνη κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός μᾶς τά παρέδωσε. Ἐπειδή, λοι­πόν, οἱ πατέρες ἀν­τι­λήφθηκαν τή βλάβη πού προ­­καλοῦσε ἡ χωρίς προετοι­μασία προσέλευση, συγκε­ν­τρώ­θηκαν καί καθιέρωσαν σα­­­­ράν­­τα ἡμέρες νηστείας, προσ­ευχῶν, ἀκροάσεως τοῦ θεί­ου λόγου, συ­νάξεων. Αὐ­τές τίς ἡμέρες, ἀφοῦ καθα­ρι­σθοῦ­με ὅλοι ἀπό τά πάθη μας μέ προ­σοχή καί ἐπιμέλεια καί μέ προσευχές καί ἐλε­ημο­σύ­νες καί νηστεία καί ἀ­γρυ­πνίες καί δάκρυα καί ἐξο­μολόγηση καί μέ ὅλα τά ἄλλα, νά προσέλθουμε ἔτσι στή θεία Εὐχα­ριστία μέ καθαρή, κατά τό δυ­να­τόν, συνείδηση.

(Ἰω. Χρυσοστόμου,
Κατά Ἰουδαίων 3,4 PG• 48,867)

Πολυποίκιλη ἡ κατά Χριστόν προκοπή
 Οἱ ζωγράφοι καί οἱ ὑφα­ντές πού ἐ­πεξερ­γά­­­ζον­ται τίς μεταξωτές κλω­­στές στολίζουν τά καλλι­­τε­χ­νήματά τους μέ πολλά χρώματα καί νήματα, ὥσ­τε νά φτιάξουν τέλειες τίς πα­­ραστάσεις ἤ τά ροῦχα.  Ἔτσι καί ἡ κατά Θεόν προ­κοπή δέν εἶναι μο­νομε­ρής. Χρειάζεται ὅλες τίς ἀ­ρετές γιά νά ὁλοκληρω­θεῖ. Δέν ὠφελεῖ, λοιπόν, καθόλου ἡ νηστεία ἀπό τίς τρο­φές ἐκείνους πού δέν νηστεύουν μέ ὅλες τίς αἰ­σθήσεις τους. Διότι ἐκεῖ­νος πού ἀγω­νίζεται ἐγ­κρα­τεύ­εται ἀπό ὅλα.

(Ἰσ. Πη­λουσιώτου, Ἐπιστολή ΙΥΓ΄, Ἰσιδώρῳ δια­κόνῳ,
PG 78,408Β)