Στήν ἐποχή μας, πού μᾶς καταδιώκει καί μᾶς κυβερνᾶ ὁ χρόνος, νιώθουμε πόσο πρόσκαιρη καί παροδική εἶναι ἡ ζωή πάνω στή γῆ. Πάντα λαχταροῦμε νά μάθουμε τό μέλλον, τό αὔριο· νά γνωρίζουμε «χρόνους ἤ καιρούς» (Πρξ 1,7).
 Εἶναι ἡ ἀβεβαιότητα τῆς γήινης ζωῆς ἀλλά καί ὁ πόθος γιά ἀθανασία καί αἰωνιότητα. Σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο ἡ τάση μας αὐτή βρίσκει τήν πλήρωσή της ἀπόλυτα μέσα σέ μιά αἰώνια βασιλεία: στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, στήν Ἐκκλησία πού κεφαλή καί ἀρχηγό ἔχει τόν αἰώνιο Κύριο. Ὁ χρόνος ὑποτάσσεται σ᾿ Αὐτόν καί δέν καταδυναστεύει, ἀλλά ὑπηρετεῖ τούς πολίτες τῆς βασιλείας του. Πράγματι·
* Ὁ Κύριος εἶναι «βασιλεύς τῶν αἰώνων» (Α΄ Τι 1,17). Αὐτός πού κυβερνᾶ τό χρόνο καί μένει ἔξω ἀπό τό χρόνο καί τήν κυριαρχία του.
* Ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου καταργεῖται μέσα στό χῶρο τῆς βασιλείας Του. Ὅλα κινοῦνται σέ ἕνα ἀδιάκοπο παρόν· «Χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καί φυλακή ἐν νυκτί» (Ψα 89,4).
* Χρησιμοποιεῖ τό χρόνο, γιά νά φανερώνει τήν ἀγάπη Του καί τό ἔλεός Του στούς πιστούς, νά δίνει καιρό καί εὐκαιρία μετανοίας στούς ἀνθρώπους· «Μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μή βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλά πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι» (Β΄ Πε 3,9).
* Ὁ χρόνος γίνεται στά χέρια Του «σημεῖον», πού δείχνει τήν παντοδυναμία Του· «Ἔστη ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη ἐν στάσει, ἕως ἠμύνατο ὁ Θεός τούς ἐχθρούς αὐτῶν. Καί ἔστη ὁ ἥλιος κατά μέσον τοῦ οὐρανοῦ, οὐ προεπορεύετο εἰς δυσμάς εἰς τέλος ἡμέρας μιᾶς» (Ἰη 10,13).
* Οἱ νίκες καί οἱ χαρές, πού χαρίζει στούς δικούς Του, δέν ἐπηρεάζονται, οὔτε μειώνονται ἀπό τό χρόνο, ἀλλά διαρκοῦν αἰώνια, διότι ἔχουν τό σημάδι τῆς σωτηρίας.
* Παίρνει τό χρόνο ὁ Κύριος καί μᾶς τόν κάνει δῶρο, μακραίνοντας τίς μέρες τῆς ζωῆς μας· «Μακρότητι ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτόν καί δείξω αὐτῷ τό σωτήριόν μου» (Ψα 90,16).
* Κι ὅταν ὁ χρόνος γίνεται μάστιγα γιά τό λαό του μέ τίς συμφορές πού φέρνει, ξέρει νά τόν ἁπαλύνει καί νά συντομεύει τίς θλίψεις· «Καί εἰ μή ἐκολόβωσε Κύριος τάς ἡμέρας, οὐκ ἄν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· ἀλλά διά τούς ἐκλεκτούς οὕς ἐξελέξατο, ἐκολόβωσε τάς ἡμέρας» (Μρ 13,20).
 Ἀλλά ὁ Θεός δέν ὑποτάσσει μόνο τό χρόνο· ὑποτάχθηκε κι ὁ Ἴδιος στό χρόνο, ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά ὑπηρετήσει τή σωτηρία μας.
* Ἄχρονος καί ἄπειρος Αὐτός γεννᾶται ἐν χρόνῳ καί ζῆ μέσα στόν ἀνθρώπινο χρόνο μέ τούς περιορισμούς του (Βαρούχ 3,38).
* Θυσιάζεται πάνω στό σταυρό καί παραδίδει τό πνεῦμα Του· «Ἦν δέ ὡσεί ὥρα ἕκτη καί σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τήν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης» (Λκ 23,44).
 Στόν Κύριο τοῦ χρόνου, στόν Βασιλέα τῶν αἰώνων, πού κάνει προσιτή γιά μᾶς τήν αἰωνιότητα, πρέπει αἰώνια δοξολογία· «Εὐλογητός Κύριος εἰς τόν αἰῶνα. Γένοιτο, γένοιτο» (Ψα 88,53).

Δ. Παπαδημητρίου - Χατζηαθανασίου