Τό πρῶτο μήνυμα τοῦ νέου ἔ­τους μᾶς τό προσφέρει ἡ Δε­σπο­τική γιορτή πού σημαδεύει τήν πρώτη ἡμέ­ρα τοῦ μήνα, ἡ Περιτομή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ τήν γιορτή αὐ­τή τι­μοῦμε τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος ἐκ­πλήρωσε τόν νόμο καί πῆρε τό ὄνομα Ἰη­σοῦς, πού θά πεῖ Θεός-Σωτήρας.

 Οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες μας διαβλέπουν στήν περιτομή τοῦ Κυ­ρίου τό μήνυμα τῆς ὑπακοῆς. Ὁ Χριστός περιτέμνεται, ὑφίσταται δηλαδή ἕνα τα­πεινωτικό πάθημα, ἐ­πώδυνο καί ἀπο­κρου­στικό, ὅπως εἶ­ναι ἡ περιτομή, γιά νά ὑπακούσει στόν νόμο, νά δηλώσει ὑπο­ταγή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔστω κι ἄν αὐτός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ δέν χρειάζεται οὔτε τό πάθημα νά ὑποστεῖ οὔτε τήν ὑποταγή νά δηλώσει. Καί ἐ­μεῖς, οἱ χριστιανοί του, ὅσοι «εἰς Χριστόν ἐβαπτί­σθη­μεν» καί «Χριστόν ἐνεδύθημεν» (Γα 3,27),μαθαίνουμε ὅτι ἔ­χου­με χρέος νά ὑ­πα­κοῦμε στόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ὄχι κατά τήν λογική μας ἀλ­λά κατά τήν ἐντολή του, ἔστω κι ἄν φαίνεται πα­ράδοξη στόν κόσμο μας καί στίς συνή­θειές μας. Μι­μούμενοι τήν ὑ­πα­κοή τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε χα­ρι­σμα­­τικά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀ­πό τήν ἁ­μαρτία, τήν ὁποία Ἐκεῖνος δι­και­ω­μα­τι­κά κατήργησε ὑπακούοντας στόν νό­μο.

 Ἀλλά ἡ τελετουργία τῆς περιτο­μῆς, ὅπως πρωτοδόθηκε ἀπό τόν Θεό στόν Ἀβραάμ, δέν δήλωνε μό­νο τήν ὑπακοή τοῦ ἀνθρώπου. Φα­νέ­ρω­­νε κάτι πολύ σπουδαιότερο, τήν σχέ­­ση ἀ­πό­λυτης ἐμ­πι­στοσύνης πού τόν συν­δέ­ει μέ τόν Θε­­ό. Διό­­τι ἡ πε­ρι­τομή ἦταν τό ση­μάδι τοῦ Θε­οῦ πάνω στόν ἄνθρωπο, ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἐκεῖνος ἀνήκει ὁλοκληρωτικά στόν Θεό. Αὐτή ἡ ἱερή σχέση δέν καταργεῖται μέ τήν κατάργηση τοῦ τύπου. Ἀπό τήν στιγμή πού περιτμήθηκε ὁ Χριστός, ὅλοι οἱ Χρι­στιανοί ὡς μέλη στό δικό του σῶμα εἴμαστε πλέον περιτετμημένοι στό ὄ­νο­μά του˙καί ἡ περιτομή ὡς σημάδι στήν σάρκα μας δέν μᾶς χρειάζεται. Μᾶς χρει­άζεται ὅμως ἡ ἀχειροποίητη περιτομή ὡς συνείδηση καί ὡς βίωμα μέσα στήν καρδιά μας, ὡς γεγονός μέσα στό εἶναι μας. Μᾶς χρειάζεται μία νοοτροπία πού θά ἀφαιρεῖ ἀπό τήν καρδιά μας τό θέλημα τοῦ κό­σμου καί θά κρα­τᾶ ζωντανό καί καθοδηγητικό στήν ζωή μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τήν ἀ­χει­ροποίητη περιτομή τήν παίρνουμε μέ τά μυ­στή­ρια τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος καί τήν ἀνανεώνουμε μέ τό μυ­στήριο τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξο­μολογήσεως.

 Γιορτάζοντας, λοιπόν, τήν περιτομή τοῦ Χριστοῦ, βιώνουμε τήν προσωπική μας πνευματική περιτομή. Ἀ­να­νε­ώ­νουμε τήν ἀπόφασή μας νά ἀνή­­­κουμε στόν Κύριο. Ἡ πεποίθηση ὅτι εἴ­μαστε δι­κοί του μᾶς σπρώχνει νά κάνουμε τό θέ­λη­μά του. Αὐτή εἶναι ἡ εὐχή καί ἡ προσ­ευχή μου γιά τόν καθένα μας, ἀ­δελ­φοί μου. Στήν νέα χρονιά νά πολιτευόμαστε κα­θημερινά ὡς ἄν­θρωποι τοῦ Θεοῦ!

Στέργιος Σάκκος

Ἀπολύτρωσις 65 (2010) 3