Ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, σάν πρῶτο μέσο ἀποκαλύψεώς του στούς ἀνθρώπους χρησιμοποίησε τό λόγο, τή διδασκαλία. Μέ τό λόγο μᾶς μετέδωσε τήν ἀλήθεια πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά σκοτάδια τῆς ἀγνοίας, τόν ἀπαλάσσει ἀπό τήν τυραννία τῶν παθῶν, τόν καθαρίζει καί τόν ἁγιάζει, προετοιμάζοντάς τον ἔτσι, γιά νά δεχθεῖ τόν ἐνσαρκωμένο Λόγο, τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
 Τίς ἐνέργειες καί τήν προσφορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν πιστῶν τή βλέπουμε σέ ὁρισμένες εἰκόνες, μέ τίς ὁποῖες τόν εἰκονίζει τό Πνεῦμα τό ἅγιο στήν Ἁγία Γραφή. Ἀπό αὐτές τίς εἰκόνες παρουσιάζουμε μερικές.
Σπόρος
 «Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» (Λκ 8,11), λέει ὁ Κύριος στή γνωστή μας παραβολή τοῦ σπορέως. Ὅπως ὁ σπόρος ἐνῶ εἶναι τόσο μικρός κρύβει μέσα του τή ζωή κι ὅταν πέσει στή γῆ, πού τόν περιμένει δίνει φυτά καί ἄνθη καί καρπούς, ἔτσι καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σάν σπόρος βλαστάνει μέσα στίς καρδιές, πού τόν δέχονται, τούς δίνει νέα ζωή καί τίς γεμίζει μέ τούς γλυκύτατους καρπούς τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Κλαδευτήρι
 Ὁ σύνδεσμος τοῦ χριστιανοῦ μέ τόν Χριστό εἶναι βαθύς, ὀργανικός. Οἱ πιστοί μοιάζουν μέ τά κλήματα. Παίρνουν τούς χυμούς καί τή ζωή ἀπό τόν κορμό τῆς ἀμπέλου, τόν Χριστό, καί ἔτσι ἀποδίδουν καρπό. Κάθε κλῆμα πού δέν ἐπικοινωνεῖ ἄμεσα μέ τήν ἄμπελο κόβεται καί πετιέται στή φωτιά, τό κλῆμα πού ἐπικοινωνεῖ καχεκτικά κλαδεύεται γιά νά ἀναζωογονηθεῖ καί νά φέρει καρπό.
 Τό κλαδευτήρι γιά τό σωτήριο αὐτό κλάδεμα εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. «Ἤδη σεῖς εἶσθε καθαροί χάρις στό λόγο πού σᾶς δίδαξα» (Ἰω 15,3), βεβαιώνει τούς μαθητές του ὁ Χριστός.
Ἄροτρο
 Εἶναι ἄροτρο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Μ’ αὐτοῦ τή βοήθεια οἱ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου ἀνοίγουν τίς καρδιές, τίς μαλακώνουν, τίς καλλιεργοῦν. Γι’ αυτό καί καλοῦνται ἀπό τόν Κύριο νά ἀφοσιωθοῦν στή διακονία τους. «Κανείς, πού βάζει τό χέρι στό ἄροτρο καί κοιτάζει πρός τά πίσω δέν εἶναι κατάλληλος γιά τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Λκ 9,62).
Μαχαίρι δίκοπο
 Σείει καί ταράσσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἀποκαλύπτει ἀκόμη καί τίς βαθύτερες σκέψεις καί ἐπιθυμίες μας. Κανείς φυσιολογικός ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά μένει ἀδιάφορος καί ἀνεπηρέαστος «γιατί εἶναι ζωντανός ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί δραστικός καί πιό κοφτερός ἀπό κάθε δίκοπο μαχαίρι· φθάνει μέχρι τό χωρισμό ψυχῆς καί πνεύματος, ἀρθρώσεων καί μυελῶν καί ἐλέγχει τίς ἐπιθυμίες καί τίς σκέψεις τῆς καρδιᾶς» (Ἑβ 4,12· πρβλ Ἐφ 6,17).
Φωτιά
 «Ὁ Θεός μας εἶναι φωτιά πού κατακαίει» (Ἑβ 12,29). Ὅ,τι φθαρτό καί σάπιο τό ἐξαφανίζει. Ὅ,τι ὑγιές καί πολύτιμο τό καθαρίζει, τό λαμπρύνει, τό ἀνανεώνει. Αὐτές οἱ ἰδιότητες φαίνονται δυναμικά στήν ἐνέργεια τοῦ λόγου του μέσα στίς ἀνθρώπινες ψυχές.
Γάλα
 Μέ τό βάπτισμα ὁ ἄνθρωπος ἀναγεννᾶται καί ἀρχίζει μία νέα ζωή. Ὅπως τό μικρό παιδί ἔχει ἀνάγκη εὔπεπτης καί θρεπτικῆς τροφῆς, καί σάν τέτοια τοῦ δίνουμε τό γάλα, ἔτσι καί ὁ πιστός ἔχει ἀνάγκη νά τραφεῖ μέ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί μέ τό λόγο του. Γι’ αὐτό ὁ ἀπόστολος Πέτρος συμβουλεύει· «σάν νεογέννητα βρέφη ποθῆστε τό ἄδολο πνευματικό γάλα, γιά νά αὐξηθεῖτε μ’ αὐτό γιά τή σωτηρία» (Α’ Πε 2,2).
Ψωμί
 Μά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν τρέφει τόν πιστό μόνο στίς πρῶτες μέρες τῆς ζωῆς του στήν πίστη. Γίνεται γι’ αὐτόν ἡ βασική τροφή, τό ψωμί. Στό 6ο κεφάλαιο τοῦ Κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου, ὁ Κύριος ὀνομάζει τόν ἑαυτό του «ἄρτο πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό». Αὐτός ὁ ἄρτος παρέχεται στή ζωή μας μέ δύο μορφές· σάν σῶμα καί αἷμα τοῦ Χριστοῦ στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί σάν λόγος στή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.
Νερό
 Εἶναι, ἀκόμη, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δροσερό νερό, ὅπως ἀποκάλυψε ὁ Κύριος στή Σαμαρείτιδα· «κι ὅποιος πιεῖ ἀπό τό νερό, πού ἐγώ θά τοῦ δώσω, δέν θά διψάσει στόν αἰώνα ἀλλά τό νερό, πού θά τοῦ δώσω, θά γίνει μέσα του πηγή, ἀπ’ τήν ὁποία θ’ ἀναβλύζει τό νερό πού χαρίζει τήν αἰώνια ζωή» (Ἰω 4,14).

Ἀπολύτρωσις (1981) 136-137