Βρέθηκα πρωτοδιόριστη σ’ ἕνα ἀπό τά ἀκριτικά χωριά τῆς πατρίδας μας. Πέρασε ὁ μήνας τῆς προσαρμογῆς, ὁ Σεπτέμβριος. Μπῆκε ὁ Ὀκτώβριος. Κυριακή του Σπορέως. «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι...», ἀντηχοῦσε μέσα μου ὁ εὐαγγελικός λόγος καί δέν μ’ ἄφηνε νά ἡσυχάσω... «Μία “ἔξοδος” τοῦτος ὁ διορισμός», σκέφτηκα... Ἕνα κάλεσμα τοῦ Θεοῦ.
 - Τί εἶναι τό Κατηχητικό, κυρία;
 Οἱ ἐρωτήσεις ἔπεφταν βροχή σάν ἄκουσαν γιά πρώτη φορά τή λέξη. Ὅμως, δέν ἔβρισκα ἀκριβῆ ἀπάντηση καί τά προσκάλεσα:
 - Τήν Κυριακή μετά τή θεία Λειτουργία θά σᾶς περιμένω στήν αἴθουσα δίπλα στό ναό γιά νά... καταλάβετε τί εἶναι τό Κατηχητικό.
 Τήν ἄλλη μέρα στό σχολεῖο ἡ Μαρία τῆς Δ΄ τάξης μέ ρώτησε:
 - Κυρία, ἐσεῖς πηγαίνετε Κατηχητικό; Ποιά εἶναι ἡ κατηχήτριά σας;
 Πόσο ἐπιθύμησα νά μποροῦσα νά τῆς πῶ γιά τή μέγιστη εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά βρεθῶ ἀπό τά πρῶτα μου χρόνια ἀσφαλισμένη στή φωλιά τοῦ Kατηχητικοῦ τῆς ἐνορίας μου... Νά μποροῦσα νά τῆς πῶ γιά τήν κατηχήτριά μου τότε! Νά τῆς ἔλεγα πώς τό Kατηχητικό δέν σταματάει ποτέ, σέ καμιά ἡλικία. Νά μποροῦσα νά τῆς πῶ καί γιά τήν κατηχήτριά μου τώρα. Νά μποροῦσα...
 Τῆς χαμογέλασα εὐτυχισμένη καί προσάρμοσα τήν ἀπάντηση στά δεδομένα τῆς παιδικῆς της ψυχῆς. Τήν εὐχαρίστησα νοερά πού μοῦ θύμισε τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ στή δική μου ζωή κι εὐχήθηκα τούτη ἡ ἀπαρχή πού ἔγινε στή δική της ζωή νά ἔχει μία εὐλογημένη συνέχεια.
 Δέν πέρασε Κυριακή τοῦ Σπορέως ἀπό τότε, δέν πέρασε Ὀκτώβριος πού νά μή θυμηθῶ ἐκεῖνο τό χωριό, ἐκεῖνο τό Kατηχητικό, ἐκείνη τήν ἐρώτηση.
 Ἀγρός οἱ παιδικές ψυχές πού ἔχουμε μέσα στίς σχολικές τάξεις. Σπόρος πλούσιος ὁ θεῖος λόγος πού χρό- νια τώρα ἀκοῦμε καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ βιώνουμε. Ἄς δώσουμε τά χέρια μας, τά πόδια μας στόν Ἕνα Σπορέα γιά νά μᾶς χρησιμοποιήσει ὅπου βούλεται...

Ν. Ἀναπλιώτου
Δασκάλα