Τοῦτο τό σπιτικό θεμελιώθηκε πνευματικά στοῦ μάρτυρα παπποῦ τό αἷμα, πού πότισε τή γῆ τῆς Καππαδοκίας στίς ἀρχές τοῦ 4ου αἰώνα. Πολύτιμο κληροδότημα ἀπό γενιά σέ γενιά ἡ εὐσέβεια γινόταν γιά τά νιόφυτα βλαστάρια τῆς οἰκογένειας σταθερό ἀντέρεισμα στῶν βοριάδων τή θύελλα. «῎Εμπνοοι στῆλαι» ὁ παππούς καί ἡ γιαγιά Μακρίνα, οἱ ὁποῖοι κατά τόν φοβερό διωγμό τοῦ Μαξιμίνου (305-313 μ.Χ.) ἔζησαν ἐπί χρόνια στήν ἔρημο ἀσκητικά, ἕτοιμοι νά χύσουν τό αἷμα τους γιά τόν Κύριο.
 ῾Η πνευματική σπορά τῶν προγόνων καρποφόρησε ἑκατονταπλασίονα στά ἐννέα ἐγγόνια, παιδιά τοῦ Βασιλείου καί τῆς ᾿Εμμέλειας. ῾Ο Μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος Νύσσης, ὁ Πέτρος Σεβαστείας καί ὁ Ναυκράτιος, ἡ Μακρίνα καί τά ὑπόλοιπα κορίτσια διδάχθηκαν κατ᾿ οἶκον τά μαθήματα τῆς φιλοξενίας, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς προσφορᾶς στό ἔργο τῆς ᾿Εκκλησίας. Σπιθοβόλησε τό ἀνήσυχο νεανικό τους πνεῦμα στό ἀμόνι τῆς πείρας καί τῆς πίστεως τῶν προγόνων, καί στή συνέχεια ἀξιοποίησαν τό θεόσδοτο δῶρο τῆς ζωῆς ταγμένοι στή διακονία τοῦ ἀνθρώπου. ᾿Αναθρεμμένοι μέ τή θεοσέβεια ἔγιναν οἱ ᾿Ανταῖοι τοῦ πνεύματος, προσωπικότητες ἰσχυρές, στεριωμένες στόν ἀκρογωνιαῖο λίθο, καί ἀνέβασαν τόν κόσμο ψηλότερα. Τά ὀνόματά τους φυλάχθηκαν ἀνεξίτηλα γραμμένα στό βιβλίο τῆς ζωῆς ἀλλά καί στήν ἀνθρώπινη ἱστορία.
Σχολεῖο εὐσεβείας, ἐργαστήριο ἁγιότητας ἡ οἰκογένεια τούτη μηνᾶ στούς αἰῶνες τήν καθοδηγητική δύναμη τοῦ φωτεινοῦ παραδείγματος, τή συμβολή τῆς οἰκογενειακῆς ἀγωγῆς στή διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας.
 ῾Η οἰκογένεια τῆς ᾿Εμμέλειας ἔχει ὁριστεῖ ἀπό τήν ῾Ι. Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος (8/ 9/98) προστάτης τῆς οἰκογένειας καί τιμᾶται τή δεύτερη Κυριακή τοῦ ᾿Ιανουαρίου. Στή σημερινή ἐναγώνια ἀναζήτηση τρόπων καθοδήγησης τῆς νέας γενιᾶς ἄς ἀφήσουμε νά μᾶς χειραγωγήσει ἡ κατάθεση τοῦ Βασιλείου, ὅταν ὥριμος πιά σέ σοφία καί ἀρετή σημειώνει· «Τολμῶ νά καυχιέμαι, διότι ἀπό μικρό παιδί ἔλαβα τήν ὀρθή πίστη στόν Θεό ἀπό τή μακαρία μητέρα μου καί τήν ξακουστή γιαγιά μου Μακρίνα».
 ῾Η χριστιανική ἀγωγή στάθηκε ἡ πηγή αὐτῶν τῶν ποταμῶν πού ἄρδευσαν τήν οἰκουμένη. ῾Η εὐσεβής οἰκογενειακή παιδεία ὑπῆρξε ἡ ρίζα τῶν κατάκαρπων αὐτῶν δένδρων. Μήνυμα ἀφυπνιστικό καί ἐλπιδοφόρο γιά μᾶς τούτη ἡ ἀλήθεια· Παιδαγωγώντας ἐν Κυρίῳ τά παιδιά ἡ οἰκογένεια ἀσφαλίζει τήν ἀνθοφορία τῆς νεότητας, γιά νά καρπίσουν ἄφθαρτοι καρποί στήν ἄγονη γῆ τῆς ἐποχῆς μας· μέσα στήν παγωνιά τῆς ἀποστασίας, ἀντιφέγγισμα τῆς αἰώνιας ἄνοιξης τοῦ παραδείσου.

᾿Ιχνηλάτης