Μ. Βασιλείου, Περί τοῦ μή προσκολλᾶσθαι τοῖς βιοτικοῖς,
ΕΠΕ 7,162-165.

 Πολύ καί ποικιλοτρόπως μᾶς πολεμᾶ καθημερινά, ἀγαπητοί μου, ὁ ἐχθρός τῆς ἀλήθειας. Κι ὅπως γνωρίζετε, χρησιμοποιεῖ γιά βέλη του τίς δικές μας ἐπιθυμίες· ἐμεῖς τοῦ δίνουμε τή δύναμη νά μᾶς βλάπτει. Τή δική του ἐξουσία μέ ἄλυτους νόμους τή δέσμευσε ὁ Δεσπότης Χριστός, καί δέν τόν ἄφησε νά ὁρμήσει μέ μιᾶς καί νά ἐξαφανίσει τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τή γῆ. Γι᾿ αὐτό ὁ μισόκα­λος ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀφροσύνη μας, κλέβει τή νίκη ἐναντίον μας σάν τούς πονηρούς πλεονέκτες. Αὐτοί, ἐπειδή θέλουν νά πλουτίζουν ἀπό ξένες πε­ρι­ουσίες ἀλλά δέν ἔχουν τή δύναμη νά τίς ἁρπάζουν φανερά, συνήθως παραμονεύουν στούς δρόμους κρυμμένοι σέ κάποια βαθειά χαράδρα ἤ πίσω ἀπό πλατύφυλλους θάμνους, καί ἐπιτίθενται ξαφνικά στούς περαστικούς, πού δέν ἀντιλαμβάνονται τόν κίνδυνο παρά μόνο ἀφοῦ πέσουν στήν παγίδα. Ἔτσι καί ὁ προαιώνιος ἐχθρός μας τρέχει καί κρύβεται στίς σκιές τῶν κοσμικῶν ἡδονῶν. Εἶναι φοβερό πῶς ξεφυτρώνουν στό δρόμο τῆς ζωῆς μας! Πίσω ἀπ᾿ αὐτές ἔντεχνα κρύβεται ὁ ἐπιτήδειος ληστής καί μᾶς ξεγελᾶ. Στήνει ὕπουλα τίς ὀλέθριες παγίδες του ἐκεῖ πού δέν τό ὑποπτευόμαστε.

 Ἄν, λοιπόν, θέλουμε νά βαδίζουμε μέ ἀσφάλεια στό δρόμο τῆς ζωῆς μας καί νά παρουσιάσουμε στόν Χριστό τήν ψυχή καί τό σῶμα μας δίχως τραύματα αἰ­σχύνης, γιά νά μᾶς στεφανώσει νικητές, εἶναι ἀνάγκη νά κρατοῦμε πάντοτε ὀρ­θά­νοιχτα τά μάτια τῆς ψυχῆς μας. Μήν ἀφήνουμε τήν καρδιά μας νά προσκολλᾶται σέ χαρές πού, ἐνῶ δέν τό ὑποψιαζόμαστε, εἶναι παγίδες τοῦ πονηροῦ!

Ἀπόδοση Β.Τ.