Τό πρῶτο ἐπιχείρημα εἶναι πολύ ἁπλό· στηρίζεται στήν στοιχειώδη γνώση τῆς ἱστορίας καί στόν κοινό νοῦ. Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι πρό δύο χιλιάδων περίπου ἐτῶν ἦρθε στόν κόσμο ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἔγινε ἄνθρωπος καί ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία του. Ὁ Κύριος προφήτευσε γιά τήν Ἐκκλησία του ὅτι θά πολεμηθεῖ μέ λύσσα καί μανία, ἀλλά ὅλες οἱ σκοτεινές δυνάμεις τοῦ σατανᾶ δέν θά μπορέσουν νά τήν διαλύσουν. «Καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ζῆ χωρίς διακοπή, πέρασε μεγάλους κινδύνους, ἀλλά δέν λύγισε, δέχθηκε φοβερούς διωγμούς, ἀλλ’ οὐδέποτε ἔπαυσε νά ὑπάρχει. Οἱ χιλιασταί ἐμφανίστηκαν τό 1874 καί κήρυξαν, ὅτι εἶναι οἱ ἀληθινοί καί μοναδικοί «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», ὅτι σ’ αὐτούς ἐκπληρώνονται ὅλες οἰ προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ὕστερα ἀπό τόν Χριστό καί τούς ἀποστόλους ὅλες οἱ Ἐκκλησίες εἶναι τοῦ διαβόλου, ὅλοι οἱ πατέρες καί διδάσκαλοι εἶναι στήν πλάνη καί στό σκοτάδι, καί μόνο σ’ αὐτούς, ἔπειτα ἀπό τόσους αἰῶνες, φανερώθηκε ὁ Θεός καί τούς κάλεσε νά γίνουν οἱ ἀληθινοί μάρτυρές του καί νά κηρύξουν τήν βασιλεία του στόν κόσμο.

    Γεννᾶται τώρα τό ἐρώτημα. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι μέ μυαλό, πού ξέρουν λίγο ἀπό ἱστορία καί μποροῦν νά πιστέψουν ὅτι ἄφησε ὁ Θεός τήν Ἐκκλησία του πέρα γιά πέρα νά γίνει ὄργανο τοῦ διαβόλου 18 ὁλόκληρους αἰῶνες χωρίς νά ὑπάρχει οὔτε ἕνα μικρό ποίμνιο δικό του, ἕνας κήρυκας καί μάρτυρας τῆς ἀληθείας; Καί ὅλοι οἱ πατέρες καί διδάσκαλοι, τά μεγάλα ἐκεῖνα ἀναστήματα πού ἐξήγησαν μέ τόσες θυσίες τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στήν ἀνθρωπότητα, οἱ μάρτυρες καί οἱ ἀσκηταί, οἱ χοροί τῶν παρθένων καί τῶν ὁμολογητῶν, τά ἑκατομμύρια τῶν ἁγίων πού θυσίασαν τήν περιουσία τους, τά νιάτα τους, τήν ζωή τους γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του, ὅσοι ἔχυσαν ποτάμια δακρύων καί ἔζησαν μέ μετάνοια συγκλονιστική, ὅλοι αὐτοί ἦταν ὄργανα τοῦ διαβόλου; Ἐάν ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἔχουν τόσο μυαλό καί μποροῦν νά πιστέψουν ὅτι ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀποστόλων μέχρι τοῦ Ρῶσσελ, πού ἵδρυσε τόν Χιλιασμό, ὅλοι ἦταν τοῦ διαβόλου, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀξίζει νά γίνουν χιλιασταί. Νομίζω δέν θά ὑπῆρχε μεγαλύτερη τιμωρία ἀπό αὐτήν γιά τήν προδοσία τους καί τήν λιποταξία τους ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τήν ἁγία παράδοση τῶν πατέρων μας. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι ὅσοι μποροῦν νά πιστέψουν ὅτι ἀπό τούς ἀποστόλους καί ἔπειτα ἔσβησε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί χάθηκε, καί μόνο τόν 19ο αἰώνα ἔστειλε ὁ Θεός ἕναν ἀμερικανό ἔμπορο νά τήν ξαναφτιάξει, καί μάλιστα καλύτερη ἀπό τήν πρώτη καί ἀδιάλυτη πιά, αὐτοί ἀξίζει νά εἶναι χιλιασταί.

    Ἕνα δεύτερο ἐπιχείρημα εἶναι ὅτι ἀποφεύγουν τήν συζήτηση, ὅταν διαπιστώσουν ὅτι ὁ συνομιλητής τους γνωρίζει καλά τήν ἁγία Γραφή. Θυμοῦμαι, ὅταν πρό ἐτῶν ἐπισκέφθηκα τήν Γερμανία, στόν σιδηροδρομικό σταθμό τοῦ Μονάχου, ξαφνιάστηκα ἀπό ἑλληνικές φωνές σάν νά ἤμουν στήν Ἑλλάδα. Πλησίασα καί διαπίστωσα ὅτι ἦταν μερικοί «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», πού κήρυτταν καί διαφήμιζαν τά περιοδικά τους καί τά βιβλία τους. Μερικοί ὀρθόδοξοι προσπαθοῦσαν νά τούς εἰρωνευθοῦν, ἄλλοι μέ σαθρά ἐπιχειρήματα ἀγωνίζονταν νά τούς νικήσουν, χωρίς νά τό κατορθώνουν. Λυπήθηκα κατάκαρδα. Τί νά κλάψω πρῶτα, Θεέ μου! Γιά τίς πλάνες πού λένε οἱ ἐχθροί σου, οἱ αἱρετικοί, ἤ γιά τήν ἄγνοια πού ἔχουν τά παιδιά σου, οἱ ὀρθόδοξοι; Μπῆκα κι ἐγώ στόν κύκλο καί ἔλαβα μέρος στήν συζήτηση. Ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἐξευτελιστοῦν, καί γιά ὅσο καιρό ἤμουν στό Μόναχο δέν εἶχαν τήν τόλμη νά ἐμφανισθοῦν στόν σιδηροδρομικό σταθμό.

    Ἄλλο παράδειγμα. Διοργάνωσαν στήν Στουττγκάρδη γενική συγκέντρωση ὅλων τῶν Ἑλλήνων «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» πού ἦταν στήν Γερμανία. Συγκεντρώθηκαν 1000 περίπου χιλιασταί. Στίς προσκλήσεις πού κυκλοφόρησαν προσκαλοῦσαν τόν καθένα νά πάει καί νά λάβει μέρος στήν συζήτηση. Πῆγα κι ἐγώ μ’ ἕναν ἱερέα καί 5-6 ὀρθοδόξους. Μετά τήν ὁμιλία ζήτησα τόν λόγο. Ὅσοι δέν μέ γνώριζαν φώναξαν νά πάω κοντά στό μικρόφωνο. Κινήθηκαν ὅμως ἀστραπιαῖα ὅσοι μέ γνώριζαν ἀπό τό Μόναχο, καί δέν μοῦ δόθηκε ὁ λόγος. Δήλωσαν μάλιστα οἱ ἀρχηγοί τους ὅτι θά σαλευτοῦν τά νέα μέλη τους, γι’ αὐτό πρότεινα νά διοργανώσουμε ἐμεῖς συγκέντρωση καί νά ἔρθουν καί αὐτοί, γιά νά γίνει δημόσια συζήτηση σέ δική μας συνάθροιση. Αὐτό ἔγινε ὕστερα ἀπό ἕνα μήνα. Ἐπί τρεῖς ὧρες ἐνώπιον χιλιάδων ἀνθρώπων δόθηκε ἡ μάχη τοῦ Πνεύματος. Οὐδέποτε φανταζόμουν ὅτι ἕνα μάτς πνευματικό θά διέλυε καί θά ξεπερνοῦσε τά ποδοσφαιρικά μάτς. Τό εἶδα ὅμως, τό ἔζησα καί τό πιστεύω. Εἶναι ἀδύνατο νά περιγράψω τό ἐνδιαφέρον τοῦ λαοῦ πού ἄφησε γήπεδα καί θεάματα καί ἦρθε νά παρακολουθήσει τόν ἀγώνα. Τό εὐχάριστο ἦταν ὅτι ἀνάμεσα στίς χιλιάδες τῶν ἀκροατῶν ἦταν καί «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», παρ’ ὅλο πού οἱ ἡγέτες φρόντισαν νά εἶναι μόνο οἱ διδάσκαλοί τους.

    Τό ἀποτέλεσμα ἦταν θρίαμβος γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ἕνας μεγάλος ἀριθμός ὀπαδῶν τους, πού δέν εἶχαν ἀκόμη φανατισθεῖ, τούς ἐγκατέλειψαν, ἀκόμη δέ καί ὁ διδάσκαλός τους, αὐτός πού διάλεξαν νά συνομιλήσει μαζί μου, τούς ἐγκατέλειψε. Ταῦτα ἐγένοντο ἐν Στουττγκάρδῃ τῆς Γερμανίας κατά Φεβρουάριον τοῦ 1968, καί τό ὄνομα τοῦ διδασκάλου τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» Παπαηλιού.

    Καί βέβαια τό πάθημα τούς ἔγινε μάθημα. Μετά ἀπό τήν πανωλεθρία τῆς Στουττγκάρδης δέν τολμοῦν πλέον νά ἔρθουν σέ δημόσια συζήτηση. Τούς κάλεσα πολλές φορές. Περιόδευσα σχεδόν ὅλη τήν Ἑλλάδα. Τούς προσκάλεσα ἐπίσημα καί ἀνεπίσημα, τούς ἐξασφάλισα ἀπόλυτη ἐλευθερία καί ἀσφάλεια ἀπό τίς ἀρχές. Ποτέ δέν τόλμησαν νά ἔρθουν. Ἤ μᾶλλον ἔρχονται καί ἀκοῦνε, ἀλλά δέν θέλουν δημόσια συζήτηση. Μέ πολλή χαρά συζητοῦν μαζί  μου ὅλη τήν νύχτα ἀλλά χωρίς ἀκροατήριο. Σταμάτησα αὐτήν τήν τακτική, γιατί θεωρῶ τόν χρόνο μου χαμένο, ἄκαρπο. Εἶμαι ὅμως πρόθυμος γιά δημόσια συζήτηση, ὅπου θέλουν καί ὅπως θέλουν. Τούς προσκαλῶ καί αὐτήν τήν στιγμή ἄλλη μιά φορά. Ἄν θέλουν νά συζητήσουμε σέ δημόσιο χῶρο, σέ αἴθουσα, στό ραδιόφωνο, στήν τηλεόραση. Νά ποῦν τί πιστεύουν. Νά πῶ ἐγώ τί πιστεύει ἡ Ἐκκλησία μας. Νά τά ζυγίσουμε αὐτά πού πιστεύουμε στήν ἀλάνθαστη ζυγαριά, πού εἶναι ἡ ἁγία Γραφή, πού λένε ὅτι τήν πιστεύουν καί τήν παραδέχονται, νά δοῦμε ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Περιμένω ἀπάντηση καί στήν δημοσία αὐτή πρόσκληση. Ὅσο γιά τήν ἐλευθερία καί ἀσφάλειά τους, αὐτά εἶναι προφάσεις. Γιατί σκέφτονται τόν νόμο ἐδῶ, πού τούς ἐξασφαλίζεται ἐπίσημα ἄλλωστε τό δικαίωμα τῆς συνομιλίας, καί δἐν τόν σκέφτονται, ὅταν σάν φίδια γλιστροῦν καί μπαίνουν στά φτωχόσπιτα, γιά νά βροῦν τούς ἀφελεῖς καί νά τούς δηλητηριάσουν; Ἀπό τήν πλούσια πεῖρα μου διαπίστωσα ὅτι οἱ «σπουδασταί τῆς Γραφῆς» εἶναι διαστρεβλωταί τῆς Γραφῆς καί μεγάλοι μάλιστα, καί ὅτι εἶναι οἱ «ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ».

Στέργιος Ν. Σάκκος

Ἀπολύτρωσις 29 (1974) 56-57