Γράμμα σ' ἕναν νέο

 Ἀγαπητό μου παιδί,
 Εἶχα καιρό νά διαβάσω στόν τοῖχο σύνθημά σου, καί φοβήθηκα μήπως ἀπόκαμες στόν ἀγώνα σου. Ὅμως τώρα τελευταῖα ἀντίκρυσα δυό τρία πού θεώρησα ἄξια γιά σχολιασμό. Γράφεις κάπου:
 «Τό κεφάλαιο δέν ἔχει πατρίδα. Ἐμεῖς γιατί νά ἔχουμε;».
 Ἀσφαλῶς τό κεφάλαιο, οἱ κεφαλαιοκράτες ὀρθότερα, δέν ἔχουν πατρίδα. Ὅμως καί αὐτοί, καθώς τά χρήματά τους εἶναι κατατεθημένα σέ κάποια διεθνῆ τράπεζα, ἀσφαλῶς καί θά νοιάζονται, καί μάλιστα πολύ, γιά τήν εἰρήνη καί τήν εὐστάθεια στή χώρα πού στηρίζει τήν τράπεζα. Δέν ἀξίζει νά ἀσχοληθοῦμε τόσο μέ τήν κοινή καί ἀπό χρόνων ἀρκετῶν διαπίστωση, ὅσο μέ τό ἐρώτημα πού θέτεις: «Γιατί νά ἔχουμε ἐμεῖς πατρίδα;». Θά μποροῦσα νά σοῦ ἀπαντήσω: «Διότι ἁπλούστατα, δέν ἔχουμε κεφάλαιο». Ὅμως, κρίνω πώς χρειάζεται κάποια βαθύτερη διερεύνηση.
  Ἐνῶ καταλαβαίνουμε πολύ καλά, μέσα ἀπό τήν καθημερινή ἀναφορά στήν πορεία τῆς οἰκονομίας καί τοῦ χρηματιστηρίου, τί εἶναι κεφάλαιο, δέν γνωρίζουμε τί εἶναι πατρίδα. Ἡ ἀναφορά στήν ἔννοια αὐτή ἔχει καταστεῖ σπανιότατη. Μάλιστα, πολλοί ἰσχυροί μέ πρόσβαση σέ διάφορες ἐξουσίες, καί ἰδίως αὐτή τῶν ΜΜΕ, ἔχουν ποινικοποιήσει τόν πατριωτισμό, ταυτίζοντάς τον δολίως μέ τόν ἐθνικισμό, γιά νά μήν τολμᾶ κάποιος νά ὑπερασπιστεῖ τήν πατρίδα του. Καί εἶναι ἐντυπωσιακό πῶς δέν πρόσεξες ὅτι στό θέμα αὐτό συμπλέεις μ᾿ αὐτούς πού ὑποτίθεται πώς πολεμᾶς. Ἄκουσες μήπως, παιδί μου, κάποιον κεφαλαιοκράτη ἤ κάποιον δορυφόρο του νά μιλάει ὑποκριτικά γιά τήν πατρίδα καί δυσανασχέτησες; Οἱ ἰσχυροί ἔχουν ξεγράψει ἀπό τό λεξιλόγιό τους αὐτή τή λέξη. Προβάλλοντας εὐκαίρως ἀκαίρως κάποιον κοσμοπολίτικο διεθνισμό, καταφανῶς δουλικό ἔναντι τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου, συναγωνίζονται στόν εὐτελισμό τῆς παράδοσης καί τῆς πατρίδας.
 Ἐσύ, ὅπως κι ἐγώ, σέ ἀντίθεση μέ τούς κεφαλαιοκράτες, ἔχουμε τήν ἀνάγκη τῆς πατρίδας, ἀλλά καί ἡ πατρίδα ἔχει τή δική μας ἀνάγκη. Τί εἶναι ὅμως πατρίδα;
 Πατρίδα εἶναι τά βράχια τοῦ Ταΰγετου πού οἱ τριακόσιοι μέ τόν Λεωνίδα, πιστοί στό νόμο τῆς Σπάρτης, ὑπερασπίστηκαν στίς Θερμοπύλες, ἐνῶ θά μποροῦσαν νά ὑποταχθοῦν στόν Πέρση, ἐξαργυρώνοντας τήν ἐλευθερία τους μέ ἀνατολίτικη χλιδή. Καί πέρα ἀπό τόν Ταΰγετο, εἶναι ὅλα τά βράχια ὅπου στό διάβα τῶν αἰώνων ὄρθωσαν τό ἀνάστημά τους παλληκάρια, γιά νά ἀποκρούσουν τόν κάθε ἐπίβουλο. Θά ταίριαζε στό χαρακτήρα σου νά τούς χαρακτηρίσεις ἀνόητους; Καί σάν ἡ πατρίδα σέ καλέσει, θά πάρεις καί σύ τό πρῶτο ἀεροπλάνο, ὅπως οἱ κεφαλαιοκράτες, γιά νά σωθεῖς; Καί δέν θά εἶσαι τότε καί σύ ἕνας ἀπό τούς προνομιούχους πού πολεμᾶς;
 Πατρίδα εἶναι οἱ «πέτρες» πού ὁ Μακρυγιάννης ὁρμήνευε τούς συναγωνιστές του νά μήν τίς πουλοῦν στούς ξένους, ὅσα κι ἄν τούς δώσουν. Βέβαια, σήμερα ἀκοῦς γιά διάφορες ἰδιωτικές συλλογές καί γιά ἀρχαιοκάπηλους πού πλουτίζουν μέ τίς λαθρανασκαφές. Ἄν ἐπιτρεπόταν ἡ ἀνασκαφή καί ἡ ἐμπορία, θά ἔσπευδες νά ἐπωφεληθεῖς τῆς εὐκαιρίας;
 Πατρίδα εἶναι τό ἐκκλησάκι πού οἱ πρόγονοί μας ἔκτισαν στό ὄνομα ἑνός νεομάρτυρα μέ μύριες ὅσες στερήσεις καί τό ἔκαναν κέντρο τῆς ζωῆς τους σέ δύσκολες ἐποχές γιά τούς ἴδιους. Ὁ μάρτυρας αὐτός μέ τή θυσία του ἀνέστειλε τό κύμα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ καί τόνωσε τή διάθεση τῶν σκλαβωμένων νά ἀντέξουν τίς ἀτιμώσεις καί νά μήν ὑποκύψουν. Ἄν σέ συλλάμβαναν σήμερα καί διέτρεχες τόν κίνδυνο, πού δέν διατρέχεις βέβαια, νά ἐξαναγκασθεῖς νά ἀποκηρύξεις τά συνθήματά σου, θά τά ἀποκήρυσσες; Σέ κάποιες ἁγιογραφίες ἔχουν τυφλωθεῖ τά μάτια τῶν ἁγίων ἀπό τό ξίφος τοῦ κατακτητῆ ἤ ἔχουν χαραχθεῖ ἀρχικά ὀνομάτων στό πλάι μιᾶς καρδούλας -ὑπόσχεση αἰώνιας ἀγάπης- ἀπό παιδιά πού σάν καί σένα δέν διδάχθηκαν οὔτε γιά πατρίδα οὔτε γιά πίστη. Αἰσθάνεσαι ὑπερήφανος πού οἱ νέοι μας ἔχουν ξεπεράσει τόν κατακτητή στή μανία καταστροφῆς τῆς παράδοσης;
 Πατρίδα εἶναι ὁ παιδότοπος τῶν παιδικῶν μας χρόνων μέ τίς μύριες ὅσες ἀναμνήσεις εὐτυχισμένων παιδικῶν στιγμῶν. Ἀλλά τί σοῦ γράφω; Ἐσύ μπορεῖ νά γεννήθηκες στή φυλακή ἑνός διαμερίσματος. Τότε, ἔστω, εἶναι ἡ πλατειούλα πού γλύτωσε ἀπό τήν ἐπέλαση τῆς βαρβαρότητας. Στά λίγα δένδρα της κάποια σπουργίτια θά ἄκουσες νά τιτιβίζουν.
 Ἄν εἶχες τήν τύχη νά σέ συντροφεύσει παππούς ἤ γιαγιά, τότε πολλά θά σοῦ ἔχουν διηγηθεῖ ἀπό τόν ὄμορφο κόσμο πού χάθηκε κάτω ἀπό τίς ἑρπύστριες τοῦ τεχνολογικοῦ «πολιτισμοῦ»! Πατρίδα εἶναι κι αὐτοί οἱ γέροι, πού οἱ φορεῖς τοῦ κοσμοπολίτικου διεθνιστικοῦ πνεύματος θεωροῦν παρείσακτους καί ἀπωθοῦν στούς οἴκους εὐγηρίας τῶν πολιτισμένων!
 Πατρίδα εἶναι οἱ γονεῖς σου, πού μοχθοῦν ὁλημερίς γιά νά μή σοῦ λείψει τίποτε. Πατρίδα εἶναι καί τ᾿ ἀδέλφια σου, πού ἡ παρουσία τους ζεσταίνει τό σπιτικό σας. Μονάχα σάν καταληφθεῖ κάποιος ἀπό τήν ἀπληστία τῶν πλουσίων καί κάνει ὄνειρο τῆς ζωῆς του νά τούς μοιάσει, τότε βρίσκει χωρίς νόημα τήν οἰκογενειακή του ζωή.
 Τέλος, σέ παραπέμπω γιά ἕνα εἰδικότερο μάθημα στούς συμπατριῶτες μας ἀπανταχοῦ τῆς γῆς καί στούς μετανάστες στή χώρα μας. Αὐτοί ξέρουν πολύ καλύτερα ἀπό μένα τί εἶναι πατρίδα.
 Ἀγαπητό μου παιδί, κατανοῶ τήν ἀντίδρασή σου σέ ἕναν κόσμο πνιγμένο στήν ὑποκρισία. Ὅμως, ὁ καθένας μας ἔχει τήν ἱκανότητα νά διακρίνει τό ὡραῖο, τό ὑψηλό μέ τή διαχρονική ἀξία, ἀπό τό κίβδηλο καί ἀπατηλό. Μήν πέφτεις στήν παγίδα, πού τόσο ἔντεχνα σοῦ ἔχουν στήσει. Ἄν ἀρνηθεῖς τήν πατρίδα σου, τότε, ἐνῶ θά ἔχεις ὑποδουλωθεῖ στούς ἐχθρούς της, θά ζητωκραυγάζεις γιά τήν ἐλευθερία σου.