Πρόβλημα ἤ εὐθύνη;  

  Ἡ ἱστορία εἶναι ἕνας καλός σύμβουλος γιά τά θέματα τοῦ σήμερα. Κι ἄν δέν προσφέρει λύση γιά τά συγκεκριμένα προβλήματα, τοὐλάχιστον διευκολύνει γιά νά τά μελετήσουμε ἀπό μία πληρέστερη ἄποψη, πιό σφαιρικά.
  Τί λέει λοιπόν ἡ ἱστορία γιά τή διαγωγή καί συμπεριφορά τῶν νέων, πού συχνά σήμερα στενοχωροῦν τούς μεγάλους; Εἶναι ἐνδιαφέρουσα μία σταχυολόγηση ἀπόψεων ἀπό τή διαδρομή τῶν τελευταίων 5000 ἐτῶν.
 «Αὐτή ἡ νεολαία εἶναι χαλασμένη ἀπό τό βάθος τῆς καρδιᾶς. Οἱ νέοι εἶναι κακοποιοί καί ὀκνηροί. Δέν θά εἶναι ποτέ ὅπως ἡ νεολαία ἄλλων ἐποχῶν. Οἱ σημερινοί δέν θά εἶναι ἱκανοί νά διατηρήσουν τόν πολιτισμό μας» (Ἐπιγραφή σ᾿ ἕνα ἀγγεῖο τῆς Βαβυλῶνος, 3000 π.Χ.).
 «Ὁ κόσμος μας ἔφθασε σ᾿ ἕνα στάδιο κρίσιμο. Τά παιδιά δέν ἀκοῦνε πλέον τούς γονεῖς τους. Τό τέλος τοῦ κόσμου δέν μπορεῖ νά εἶναι μακριά». (Ἱερογλυφική ἐπιγραφή αἰγύπτιου ἱερέα, περίπου τό 2000 π.Χ.).
 «Ἄν ἡ σημερινή νεολαία πάρει στά χέρια της τήν ἐξουσία αὔριο, δέν ἔχω πιά καμιά ἐλπίδα γιά τό μέλλον τῆς χώρας μας, γιατί αὐτή ἡ νεολαία εἶναι ἀνυπόφορη, ἀσυγκράτητη, ἁπλῶς τρομερή» (Ἡσίοδος, γεννήθηκε περίπου τό 758 π.Χ.).
 «Ἡ νεολαία μας ἀγαπᾶ τήν πολυτέλεια· εἶναι κακοαναθρεμμένη· περιπαίζει τήν ἐξουσία καί δέν ἔχει κανένα εἶδος σεβασμοῦ γιά τούς παλαιότερους. Τά παιδιά μας σήμερα εἶναι τύραννοι. Δέν σηκώνονται ὅταν ἕνας ἡλικιωμένος μπαίνει σέ μιά αἴθουσα. Ἀπαντοῦν στούς γονεῖς τους καί εἶναι, ἁπλούστατα, κακά» (Σωκράτης, 470-399 π.Χ.).
 «Ὁ πατέρας φοβᾶται τά παιδιά του. Ὁ γιός θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἴσο μέ τόν πατέρα του καί δέν ἔχει γιά τούς γονεῖς του οὔτε σεβασμό οὔτε φόβο. Αὐτό πού θέλει εἶναι νά εἶναι ἐλεύθερος. Ὁ δάσκαλος φοβᾶται τούς μαθητές του. Οἱ μαθητές γεμίζουν μέ προσβολές τόν δάσκαλο. Οἱ νέοι θέλουν ἀμέσως τή θέση τῶν μεγαλυτέρων. Οἱ μεγαλύτεροι, γιά νά μή φανοῦν καθυστερημένοι ἤ δεσποτικοί, συμφωνοῦν σ᾿ αὐτή τήν παραίτηση» (Πλάτων, 428-348 π.Χ. Πολιτεία, Βιβλίον VΙΙΙ).
 Ἡ ὁμολογημένα προβληματική διαγωγή τῶν νέων ἐπισημαίνει τήν εὐθύνη τῆς ἀγωγῆς τους. Κι ἐδῶ τό βάρος πέφτει στούς μεγάλους...

Ἀπολύτρωσις 52 (1997) 181