Ἡ αἵρεση τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» εἶναι ἡ πιό μεγάλη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων. Οἱ ὀπαδοί της χρησιμοποίησαν πολλά ὀνόματα γιά τήν ὀργάνωσή τους. Τά κυριώτερα εἶναι: «χιλιαστές», «σπουδαστές τῆς Γραφῆς» καί «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Γιά πρώτη φορά ἐμφανίστηκαν στήν Ἀμερική τό 1874. Ἱδρυτής καί ἀρχηγός τοῦ χιλιασμοῦ ὑπῆρξε κάποιος πλούσιος ἀμερικανός ἔμπορος ὀνομαζόμενος Κάρολος Ρῶσσελ, πού ὅπως δείχνει ἡ ἱστορία του ἦταν πολύ ἀνήσυχος καί δαιμονικός ἄνθρωπος. Ἔγινε πρῶτα ὀρθολογιστής, ἔπειτα σκεπτικιστής, μετά ἀντβεντιστής καί τέλος ἀποφάσισε νά κάνει μιά δική του θρησκεία, καί ἔκανε τήν αἵρεση τοῦ χιλιασμοῦ. Ἀπό τό 1874 ὥς τόν θάνατό του τό 1916 μόνον αὐτός ἔγραφε καί μόνον αὐτοῦ τά βιβλία διάβαζαν οἱ ὀπαδοί του· τόν εἶχαν σάν προφήτη μεγάλο καί σάν ἄγγελο Θεοῦ. Καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι ἔπεσε πολλές φορές ἔξω μέ τίς προφητεῖες του. Ἀφοῦ καί τό ὄνομα ἀναγκάστηκε νά ἀλλάξει ἀπό «χιλιαστής» σέ «σπουδαστής τῆς Γραφῆς». Γιά τό ποιός ἦταν ὡς ἄνθρωπος τό μαρτυροῦν τά 17 χρόνια κατά τά ὁποῖα τυραννοῦσε τήν γυναίκα του, καί ἡ ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου, πού ἐξέδωσε τό διαζύγιο εἰς βάρος του μέ τό αἰτιολογικό τῆς «συνεχοῦς καταπιέσεως, ἡ ὁποία ἀναγκαστικά θά ἔκανε τήν ζωή ὁποιασδήποτε εὐαίσθητης χριστιανῆς γυναίκας ἕνα φορτίο, καί τήν κατάστασή της ἀνυπόφορη». Αὐτά τό 1901. Καί ὅμως ὥς τό 1916 οἰ ὀπαδοί του τόν θαύμαζαν καί τόν λάτρευαν.
    Ὁ πρῶτος διάδοχός του Ἰωσήφ Ρόδερφορδ ἄλλαξε πολύ τήν γραμμή τοῦ ἱδρυτοῦ, μέ τήν δικαιολογία ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε σ' αὐτόν περισσότερο φῶς, «νέο φῶς». Αὐτός ἀνακάλυψε καί τό καινούργιο ὄνομα «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Πολλοί ὅμως ὀπαδοί πού ἔμειναν πιστοί στόν Ρῶσσελ δέν τόν ἀκολούθησαν καί ἔκαναν δική τους παράταξη μέ τό ὄνομα «Χαραυγή», μέ δικά τους βιβλία καί περιοδικά. Οἱ πιό πολλοί ὅμως ξέχασαν καί τόν Ρῶσσελ καί τά βιβλία του καί τίς προφητεῖες του καί ἀφοσιώθηκαν μέ φανατισμό στόν Ρόδερφορδ, τόν προφήτη μέ τό «νέο φῶς». Ὁ Ρόδερφορδ ὅρισε τό 1925 ὡς τό ἔτος τῆς κοινῆς ἀναστάσεως καί τῆς Β΄ Παρουσίας. Τόσο πολύ πίστεψαν στήν προφητεία αὐτή οἱ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», ὥστε ἀπό τό 1924 ἔπαψαν νά ἀγοράζουν καινούργια πράγματα. Μόνον ὁ ἀρχηγός τους ἀγόρασε μιά ὄμορφη καί πανάκριβη βίλλα στό Σάν Ντιέγκο τῆς Ν. Καλιφόρνιας μέ σκοπό νά γίνει κατοικία τοῦ Ἀβραάμ καί τῶν ἄλλων πατριαρχῶν. Ἡ ἀνάσταση δέν ἔγινε, καί ὁ Ρόδερφορδ διαψεύσθηκε. Κέρδισε ὅμως τήν βίλλα στήν ὁποία καί μέχρι σήμερα εἶναι ὁ τάφος του.
    Καί μόνον αὐτά τά λίγα στοιχεῖα γιά τούς ἱδρυτές τῆς αἱρέσεως φανερώνουν τί μεγάλη ἀπάτη κρύβεται μέσα της. Ἄν σ' αὐτά προσθέσει κανείς καί ὅτι κάθε τόσο ἀλλάζουν τό ὄνομά τους, ὅπως οἱ κοινοί ἀπατεῶνες, καταλαβαίνει καλύτερα τήν ἀπάτη τους.
    Δέν εἶναι εὔκολο νά πεῖ κανείς τί πιστεύουν οἱ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», ἄν δέν ἐξηγήσει πρῶτα τί δέν πιστεύουν. Ξεκινοῦν καί αὐτοί ἀπό τήν ἁγία Γραφή, ὅπως καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί. Πρῶτα πετάζουν ὅ,τι δέν τούς ἀρέσει καί μετά συμπληρώνουν τά κενά μέ τίς ἀνοησίες τους. Διαβάζουν τήν ἁγία Γραφή, καί πολύ μάλιστα, γιά νά δοῦν τί διδάσκει ἡ ἁγία Γραφή καί νά πιστέψουν τό ἀντίθετο καί νά τό κηρύξουν μέ πάθος καί φανατισμό. Ἀποκαλύπτει ἡ ἁγία Γραφή ὅτι ὁ Θεός εἶναι τριαδικός; Εἰρωνεύονται οἱ χιλιαστές τήν ἀλήθεια αὐτή. Ἀπορρίπτουν τήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀρνοῦνται ὄχι μόνο τήν θεότητα ἀλλά καί τήν προσωπικότητα τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καταργοῦν Ἐκκλησία, ἱερά παράδοση, ἱερωσύνη καί μυστήρια. Δέν δέχονται τήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς, τήν αἰώνια κόλαση. Καμία τιμή στό πρόσωπο τῆς παρθένου Μαρίας, τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου μας, ἀπό τήν ὁποία ἀφαιροῦν καί τήν ἀειπαρθενία. Δέν ἀναγνωρίζουν τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας. Περιφρονοῦν τόν τίμιο σταυρό καί τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Δέν ξεχωρίζουν τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Οὔτε πιστεύουν ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀναστήθηκε μέ σῶμα.
    Τό πρῶτο πού πιστεύουν εἶναι τό ὄνομα τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ἐπαναλαμβάνω, δέν πιστεύουν στόν Θεό ὅπως τόν ἀποκαλύπτει ἡ Γραφή, ἀλλά στό ὄνομα. Δέν πιστεύουν στόν Ἰεχωβᾶ ἀλλά στό ὄνομα Ἰεχωβᾶ. Διδάσκουν ὅτι ἡ δευτέρα παρουσία ἔγινε, ἀλλά μυστικά, στόν οὐρανό. Καί ἡ ἀνάσταση ἔγινε στόν οὐρανό καί δέν τό ἀντιλήφθηκε κανείς ἐκτός ἀπό αὐτούς. Περιμένουν τώρα νά περάσει «ἡ συντέλεια τοῦ αἰῶνος», λίγος χρόνος ἀκόμη καί νά γίνει ὁ Ἀρμα¬γεδών, ἕνας παγκόσμιος πόλεμος πολύ φοβερώτερος ἀπό αὐτούς πού ἔγιναν. Τότε θά καταστραφοῦν τά πάντα καί μόνον οἱ χιλιαστές θά μείνουν πάνω στήν γῆ. Θά ἔρθουν καί οἱ ἀναστημένοι ἀπό τόν οὐρανό, γιά νά ζήσουν 1000 χρόνια στήν γῆ εὐτυχισμένοι μέ ὅλα τά ἀγαθά, καί θά τρῶνε μέ χρυσά κουτάλια! Μετά τά 1000 χρόνια θά γίνει καί ἄλλη κρίση, ἀπό τήν ὁποία θά μείνουν μόνον οἱ πολύ ἐκλεκτοί, γιά νά ζήσουν στόν ἐπίγειο παράδεισο εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ὁρίζουν ἀκόμη τήν ἀκριβῆ ἡμερομηνία γιά τό τέλος τοῦ κόσμου. Ἄλλοτε γράφουν τό 1914, ἄλλοτε τό 1925, ἄλλοτε τό 1972 καί ἄλλα. Τώρα πού ὅλα πέρασαν δέν ξέρω ποιό ἔτος θά ὁρίσουν. Ἴσως νά ἔκαναν κανένα λάθος στήν πρόσθεση, στήν ἀφαίρεση, στόν πολλαπλασιασμό καί στήν διαίρεση. Γιά νά βρεῖ κανείς τό ἔτος πρέπει νά κάνει ἕνα σωρό πράξεις. Ὁ ἠλεκτρονικός ἐγκέφαλος δέν βοηθάει σέ τέτοιους ὑπολογισμούς. Μόνον ὁ ἐγκέφαλος τῶν χιλιαστῶν μπορεῖ νά δουλέψει.
    Νά γιατί εἶπα καί ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἀπό τότε πού ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία μέχρι σήμερα φύτρωσαν πολλές αἱρέσεις, ἀλλά ἡ χειρότερη καί ἡ πιό ἐπικίνδυνη ἀπό ὅλες εἶναι ἡ αἵρεση τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ». Συγκεντρώνουν τίς πλάνες καί κακοδοξίες ὅλων τῶν αἱρέσεων, δοκητισμοῦ, μοντανισμοῦ, ἀρειανισμοῦ, πνευματομάχων, εἰκονομάχων καί ἄλλων. Ἀκόμη παίρνουν στοιχεῖα καί ἀπό τό ἰουδαϊκό Ταλμούδ καί τό μουσουλμανικό Κοράνιο, γιά νά φτιάξουν τόν ὄμορφο καί ἀπολαυστικό ἐπίγειο παράδεισό τους.

Στέργιος Ν. Σάκκος

Ἀπολύτρωσις 29 (1974) 41-42