Εἰς τήν ἁγίαν Πεντηκοστήν

 pentikostiΚάθε μέρα
 …Θέλετε νά μάθετε ὅτι καί αὐτή ἡ σημερινή γιορτή μπορεῖ νά γίνεται κάθε μέρα ἤ μᾶλλον γιορτάζεται κάθε μέρα; Ἄς δοῦμε ποιά εἶναι ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς γιορτῆς καί γιατί τή γιορτάζουμε. Γιατί ἦρθε σέ μᾶς τό Πνεῦμα. Ὅπως δηλαδή ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους, τούς πιστούς, ἔτσι καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἀπό ποῦ τό καταλαβαίνουμε; «Ὅποιος μέ ἀγαπᾶ», λέει, «θά τηρήσει τίς ἐντολές μου κι ἐγώ θά παρακαλέσω τόν Πατέρα μου καί θά σᾶς δώσει ἄλλον Παράκλητο, γιά νά μείνει μαζί σας αἰώνια, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Ὅπως, λοιπόν, εἶπε γιά τόν ἑαυτό του ὅτι «Νά, ἐγώ εἶμαι μαζί σας ὅλες τίς μέρες μέχρι τή συντέλεια τοῦ αἰῶνος, καί μποροῦμε πάντοτε νά γιορτάζουμε τά Ἐπιφάνεια, ἔτσι καί γιά τό ἅγιο Πνεῦμα εἶπε ὅτι "αἰώνια εἶναι μαζί σας" καί μποροῦμε πάντοτε νά γιορτάζουμε Πεντηκοστή»…
 Γιορτή δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά εὐφροσύνη. Καί εὐφροσύνη πνευματική καί τοῦ νοῦ δέν προκαλεῖ τίποτε ἄλλο παρά ἡ συνείδηση πράξεων ἀγαθῶν. Κι ὅποιος ἔχει ἀγαθή συνείδηση καί τέτοιες πράξεις μπορεῖ πάντοτε νά γιορτάζει.
Παλιές καί νέες εὐλογίες
 Θἄθελα νά ἀφιερώσω σ’ αὐτό ὅλη τήν ὁμιλία. Γιατί ἐκεῖνοι πού μετά ἀπό καιρό βάζουν κάποιους στό χέρι, δέν τούς ἀφήνουν εὔκολα. Ἐπειδή, λοιπόν, κι ἐμεῖς σᾶς πιάσαμε στά δίκτυα μας, ἐσᾶς πού ἤρθατε μετά ἀπό καιρό, δέν θέλουμε νά σᾶς ἀφήσουμε σήμερα. Ἀλλά γιά νά μή φύγετε χωρίς ν’ ἀκούσετε τίποτε γιά τή γιορτή, πρέπει μετά τήν παραίνεση αὐτή νά στρέψω τό λόγο στήν αἰτία τῆς γιορτῆς. Πολλές φορές βέβαια κατέβηκαν ἀπό τόν οὐρανό στή γῆ πολλά ἀγαθά γιά τούς ἀνθρώπους, ἀλλά σάν τά σημερινά ποτέ προηγουμένως δέν κατέβηκαν. Ἀκοῦστε, λοιπόν, ποιά ἦταν τά προηγούμενα καί ποιά τά σημερινά, γιά νά δεῖτε καί τή διαφορά τῶν δύο. Ἔβρεξε ὁ Θεός μάννα στή γῆ καί ψωμί τοῦ οὐρανοῦ τούς ἔδωσε. Ψωμί τῶν ἀγγέλων, λοιπόν, ἔφαγε ὁ ἄνθρωπος. Μεγάλο ἔργο πράγματι κι ἀντάξιο τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ. Μετά ἀπό ἐκεῖνο, κατέβηκε φωτιά καί διόρθωσε τόν ἰουδαϊκό λαό, πού ἦταν στήν πλάνη, κι ἅρπαξε τή θυσία ἀπό τό βωμό. Κατέβηκε πάλι βροχή, ὅταν ἔλειωναν ὅλοι ἀπό τήν πεῖνα καί προκάλεσε πολύ καλή σοδειά.
 Μεγάλα τοῦτα καί θαυμαστά. Ἀλλά τά σημερινά εἶναι πολύ μεγαλύτερα. Γιατί σήμερα δέν κατέβηκε μάννα καί φωτιά καί βροχή, ἀλλά βροχή χαρισμάτων πνευματικῶν. Κατέβηκαν ἀπό τόν οὐρανό νιφάδες οἱ ὁποῖες δέν διεγείρουν τή γῆ σέ καρποφορία, ἀλλά πείθουν τή φύση τῶν ἀνθρώπων νά ἀποδώσει τόν καρπό τῆς ἀρετῆς στόν Γεωργό τῶν ἀνθρώπων. Κι ὅσοι δέχθηκαν μιά σταγόνα ἀπό ἐκεῖ, ἀμέσως ξέχασαν τή φύση τους· καί ξαφνικά γέμισε ἀγγέλους ὅλη ἡ γῆ· ἀγγέλους, ὄχι ἐπουράνιους, ἀλλά πού ἔδειχναν τήν ἀρετή τῶν ἀσωμάτων δυνάμεων στό ἀνθρώπινο σῶμα. Δέν κατέβηκαν βέβαια ἐκεῖνοι κάτω, ἀλλά αὐτό πού ἦταν πιό θαυμαστό, οἱ κάτω ἀνέβηκαν πρός τήν ἀρετή ἐκείνων. Δέν πέταξαν τή σάρκα οὔτε περιφέρονταν μέ γυμνές τίς ψυχές, ἀλλά παραμένοντας στή φύση τους ἔγιναν ἄγγελοι κατά τήν προαίρεση.
 Βροχή χαρισμάτων
 Καί γιά νά μάθεις ὅτι οὔτε ἡ προηγούμενη τιμωρία ἦταν τιμωρία, ὅταν εἶπε ὅτι «γῆ εἶσαι καί στή γῆ θά ἀπέλθεις», γι’ αὐτό σ’ ἄφησε νά μένεις στή γῆ, γιά νά δειχθεῖ περισσότερο ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος, πού μέ χωματένιο σῶμα κάνει τόσο μεγάλα ἔργα. Μποροῦσες νά δεῖς γλῶσσα πήλινη νά προστάζει τούς δαίμονες· μποροῦσες νά δεῖς χέρι πήλινο νά θεραπεύει νοσήματα. Μᾶλλον, ὄχι μόνο πήλινο χέρι μποροῦσες νά δεῖς ἀλλά κάτι πολύ πιό θαυμαστό, σκιές πηλίνων σωμάτων νά νικοῦν καί τόν θάνατο καί τίς ἀσώματες δυνάμεις, ἐννοῶ τούς δαίμονες.
 Κι ὅπως, μόλις φανεῖ ὁ ἥλιος κατατροπώνεται τό σκοτάδι, χώνονται στίς φωλιές τους τά θηρία, φονιάδες καί ληστές καί τυμβωρύχοι τρέχουν στίς κορυφές τῶν βουνῶν, ἔτσι μόλις ἐμφανίστηκε ὁ Πέτρος καί μίλησε, κατατροπώθηκε τό σκότος τῆς πλάνης, ἀνεχώρησε ὁ διάβολος, δραπέτευσαν οἱ δαίμονες, ἐξαφανίστηκαν οἱ σωματικές ἀρρώστιες, θεραπεύτηκαν νοσήματα ψυχῶν, καταδιώχθηκε κάθε κακία, ἡ ἀρετή ἐπέστρεψε πάλι στή γῆ. Κι ὅπως ἀπό βασιλικό θησαυροφυλάκιο, πού ἔχει χρυσάφι καί πολύτιμους λίθους, κι ἄν ἕνα μικρό θησαυρό μπορέσει νά βγάλει κάποιος, κι ἕνα μόνο λίθο, κάνει πολύ πλούσιο τόν κάτοχό του, ἔτσι ἔγινε καί μ’ ὅσα ἔβγαιναν ἀπό τά στόματα τῶν ἀποστόλων. Γιατί ἦταν βασιλικά θησαυροφυλάκια τά στόματά τους, πού εἶχαν μέσα ἀποθηκευμένη θεραπευτική δύναμη. Ὅ,τι δέν μποροῦσε νά κάνει χρυσός, οὔτε πολύτιμος λίθος, αὐτό ἔκαναν τά λόγια τοῦ Πέτρου. Πόσα τάλαντα χρυσάφι θά μποροῦσαν νά ἀνορθώσουν τόν ἐκ γενετῆς χωλό; Ἀλλά ὁ λόγος τοῦ Πέτρου εἶχε τή δύναμη νά ἐξαφανίσει αὐτή τή φυσική ἀναπηρία.
 Πράγματι, ἦταν ἐκεῖνοι γιατροί τῆς οἰκουμένης καί γεωργοί καί κυβερνῆται. Γιατροί μέν, γιατί θεράπευαν ἀσθένειες· γεωργοί, γιατί ἔσπερναν τό λόγο τῆς εὐσέβειας· κυβερνῆται, γιατί ἔπαυσαν τήν ταραχή τῆς πλάνης…
Δῶρο τῆς καταλλαγῆς μέ τόν Πατέρα
 Πράγματι ἡ φύση μας πρίν ἀπό δέκα ἡμέρες ἀνέβηκε στό βασιλικό θρόνο καί τό Πνεῦμα τό ἅγιο κατέβηκε σήμερα στή φύση μας. Ἀνέβασε ὁ Κύριος τή δική μας ἀπαρχή καί κατέβασε τό Πνεῦμα τό ἅγιο... Καί γιά νά μήν ἀμφιβάλλει κανείς καί ἀπορεῖ τί ἔκανε ἄραγε ὁ Χριστός ὅταν ἀνέβηκε· ἄραγε συμφιλίωσε τόν Πατέρα; Ἄραγε τόν ἔκανε εὐμενῆ; Θέλοντας νά μᾶς δείξει ὅτι τόν συμφιλίωσε μέ ἐμᾶς, μᾶς ἔστειλε ἀμέσως τά δῶρα τῆς συμφιλιώσεως. Διότι, ὅταν οἱ ἐχθροί ἑνώνονται καί συμφιλιώνονται μεταξύ τους, μετά τή συμφιλίωση ἀμέσως ἀκολουθοῦν εὐχές, δεξιώσεις καί δῶρα. Στείλαμε, λοιπόν, ἐμεῖς πίστη καί πήραμε ἀπό ἐκεῖ χαρίσματα. Στείλαμε ὑπακοή καί πήραμε δικαίωση.
 Ἰω. Χρυσοστόμου
 Εἰς τήν Πεντηκοστήν,
Λόγος Α’ PG 50, 454-456
 
  
   
επιστροφή στην κορυφή