Ὁ μακάριος ἄνθρωπος

(Ψα 1)

Μακάριος ὁ ἄνθρωπος

πού στή συντροφιά τῶν ἀπίστων δέν πηγαίνει,

στό δρόμο τῶν ἁμαρτωλῶν δέν στέκεται

καί στό κάθισμα τῶν λοιμικῶν δέν κάθεται.

Μέσα στή Βίβλο τοῦ Κυρίου

αὐτός εὐχαριστιέται

κι ὁλημερίς κι ὁλονυχτίς

τήν ἔχει στό μυαλό του.

Μοιάζει ἔτσι μέ τό δένδρο,

πού εἶναι δίπλα σέ ποτάμι φυτεμένο

καί στόν κατάλληλο καιρό

θά δώσει τόν καρπό του

καί πάντοτε τά φύλλα του

τά ἔχει θαλλερά.

Ὅ,τι κι ἄν κάνει, τοῦ εἶναι προκομμένο.

Ἀπρόκοποι οἱ ἄπιστοι, ἀπρόκοποι!

Ἐκεῖνοι μέ τό χνούδι μοιάζουν

πού τό σκορπίζει ὁ ἄνεμος

καί τό ἐξαφανίζει.

Ἔτσι, πῶς νά σταθοῦνε ὄρθιοι

οἱ ἀσεβεῖς στήν κρίση;

Οὔτε καί οἱ ἁμαρτωλοί

στή σύναξη δικαίων!

Τή ζωή τῶν εὐσεβῶν

ὁ Κύριος τήν προσέχει,

ἐνῶ ἡ ζωή τῶν ἀσεβῶν

μόνη της πάει χαμένη.

                      Στέργιος Ν. Σάκκος

  Ὁ ψαλμός συσφίγγει τή φιλία· ἑνώνει τά χωρισμένα· συμφιλιώνει τούς ἐχθρούς. Διότι, ποιός μπορεῖ νά ἐξακολουθεῖ νά θεωρεῖ ἐχθρό ἐκεῖνον μαζί μέ τόν ὁποῖο ὕψωσε τήν ἴδια φωνή πρός τόν Θεό; Ὥστε ἡ ψαλμωδία χορηγεῖ καί τό μέγιστο ἀγαθό, τήν ἀγάπη, διότι ἐπινόησε σάν συνδετικό κρίκο γιά τήν ἕνωση τήν ἀπό κοινοῦ ψαλμωδία καί συναρμονίζει τό λαό στή συμφωνία ἑνός χοροῦ. Ὁ ψαλμός τρέπει σέ φυγή τούς δαίμονες, ἐπιφέρει τή βοήθεια τῶν ἀγγέλων· εἶναι ὅπλο στούς φόβους τῆς νυκτός καί ἀνάπαυση στούς κόπους τῆς ἡμέρας· ἀσφάλεια γιά τά νήπια· κόσμημα γιά τούς ἀκμαίους στήν ἡλικία ἄνδρες· παρηγοριά γιά τούς μεγάλους· στολίδι πάρα πολύ ταιριαστό γιά τίς γυναῖκες.

Μ. Βασιλείου, Ὁμιλία 1η εἰς τόν Α΄ Ψαλμόν,

μετάφραση Σ. Καρακασίδου