Στῆς κατασκήνωσης τίς κορυφές, ἀντιλαλοῦν οἱ προσευχές καί τά τραγούδια. Ὁ λόγος τῆς Γραφῆς διαμάντια κι εὐωδιά ἀπ᾽ τά λουλούδια, ζεστό ψωμί, γλυκός σάν μέλι, φλόγα πού μέσα στήν καρδιά πηγαίνει. Τά πρόσωπα τά γελαστά γεμάτα ξεγνοιασιά κι εἰρήνη. Τό μάθημα τ᾽ ἀπόγευμα Θεοῦ πνοή σοῦ δίνει. Τό βράδυ μέ τήν προσευχή πού ὅλα τ᾽ ἀστέρια λάμπουν, τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπ᾽ τήν ἁρμονία τους καί τή σιωπή φωνάζουν. Αὐτή εἶναι ἡ κατασκήνωση· μεθᾶς μέ τ᾽ ἄρωμά της, γεμίζεις ἀπό φῶς Θεοῦ καί εὔχεσαι κοντά της κάθε φορά νά βρίσκεσαι καί ἀστείρευτα νά γεύεσαι τ᾽ ἅγια μηνύματά της. |
|
Ἑλένη Μουρουζίδου |