Τό πιό μεγάλο καί τό πιό εὐχάριστο διάλειμμα στή ζωή μας εἶναι οἱ διακοπές τοῦ καλοκαιροῦ. Μᾶς χαμογελοῦν γλυκύτατα μέσα ἀπό καταγάλανες ἀκρογιαλιές ἤ ἀπό καταπράσινες πλαγιές καί μᾶς προσκαλοῦν στήν ξενοιασιά καί στήν ξεκούραση. Ὄμορφος θεσμός οἱ διακοπές. Τερπνός καί ὠφέλιμος. Εἶναι ὁ καιρός πού ἀναζητοῦν ὅλοι, γιά νά ἐπιτρέψουν στόν ἑαυτό τους τίς ἁπλές ἀπολαύσεις, πού στερεῖ ἡ καθημερινότητα. Κι εἶναι ὁ καιρός πού ἀναζητοῦν ὅσοι κοπιάζουν καί μοχθοῦν μέ τήν ἐργασία καί τή μέριμνα τῆς ζωῆς.

   Μᾶς περιμένει, λοιπόν, κι ἐφέτος τό καλοκαίρι. Λίγες μέρες ἀκόμη, λίγες ἀγωνίες ἀκόμη, καί θά κλείσουμε πίσω μας τή βαρειά πόρτα τῆς δουλειᾶς. Ἄ, πῶς θά νιώσουμε τότε! Λεύτεροι, ἀνάλαφροι, κυρίαρχοι! Φανταζόμαστε ἤδη, πῶς θά ἀπολαύσουμε ὅλη τή χαρά πού μποροῦν νά μᾶς προσφέρουν οἱ διακοπές μέσα στήν ὄμορφη φύση καί μέ εὐχάριστη συντροφιά. Σκεπτόμαστε ὅμως καί πόση δύναμη θά χρειαστοῦμε, γιά νά ζήσουμε πραγματικά αὐτή τή χαρά; Πόση σοφία καί πόση ἀντρειοσύνη ἀπέναντι στίς χίλιες δυό μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου πού, ὅπως τό συνηθίζει, ζητᾶ νά μαγαρίσει τίς πιό καλές μας μέρες καί «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος; Διότι ἄς μήν κρυβόμαστε, ἔχουμε ὅλοι ἐμπειρία γιά τό πόσο καίει ὁ πειρασμός τό καλοκαίρι καί πόσο κολάζει ἡ ἁμαρτία.

   Κι ὅταν λέμε ἁμαρτία, δέν μιλᾶμε κατεστημένα, δέν μιλᾶμε καθόλου μά καθόλου μεσαιωνικά. Μιλᾶμε γι’ αὐτό πού ξέρουμε πολύ καλά ὅτι εἶναι τό πιό μεγάλο κακό στή ζωή μας, ἡ τραγικότερη συμφορά τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ πιό θλιβερή περιπέτεια ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος. Διότι μέ τήν ἁμαρτία προσφέρουμε στό σατανᾶ τό δικαίωμα καί τά μέσα νά μᾶς δέσει, νά μᾶς κάνει σκλάβους του καί νά μᾶς τυραννᾶ αἰώνια. Ἡ ἁμαρτία, κάθε ἁμαρτία καί κάθε παραπάτημα, μᾶς στρέφει ἐνάντια στόν ἑαυτό μας, στόν συνάνθρωπο, καί ἐνάντια στόν Θεό, στό ἁγνό θέλημά του καί στόν ἅγιο νόμο του. Εἶναι ὁ διακόπτης, πού κλείνει τήν ἐπαφή μας μέ τόν Θεό, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀλήθειας, ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.

   Ὄχι λοιπόν διακοπές χωρίς Θεό. Θά βρεθοῦμε μακριά ἀπό τίς δουλειές καί τίς σκοτοῦρες τους, ναί. Μά ἴσως βρεθοῦμε μακριά κι ἀπό κάθε τί πού μᾶς ἐμπνέει, πού μᾶς συγκρατεῖ καί μᾶς ἐνθουσιάζει στόν καλόν ἀγώνα τῆς πίστεως καί τῆς ἀρετῆς. Πρόσωπα σεμνά καί παρέες ἁγνές θά ξεθωριάσουν στά μάτια μας μπρός στίς ἐντυπωσιακές καί πλανεῦτρες φιγοῦρες νέων γνωριμιῶν. Λόγια μεστά καί νοήματα θεϊκά θά ξεφτίσουν μπρός στά ἐκκωφαντικά μηνύματα καί συνθήματα τοῦ ἀσώτου κόσμου. Κι ἡ καρδιά μας σίγουρα θά στάξει αἷμα, ἄν δέν λάβουμε τά μέτρα μας.

   Διακοπές, βέβαια, ἀλλά ὄχι διακόπτης μέ τόν Θεό! Ἀνοιχτοί οἱ πομποί μας νά τοῦ στέλνουν τά S.O.S. τῆς ψυχῆς μας, ἀνοιχτοί καί οἱ δέκτες μας νά πιάνουν τά σωτήρια μηνύματά του.

   Ὅπου κι ἄν βρεθοῦμε, μήν ἀμελήσουμε νά ἔχουμε πάντοτε μιά ζωντανή συνομιλία μέ τόν Θεό μέ τήν προσευχή μας. Οὔτε νά ἀμελήσουμε νά ἀνοίγουμε καθημερινά τό βιβλίο του, τήν ἁγία Γραφή, γιά νά μελετοῦμε τό λόγο του καί ν’ ἀκοῦμε τή φωνή του. Κι ἄν σκορπιστοῦμε στούς πιό ἀπίθανους τόπους, μποροῦμε ὅμως νά κουβαλήσουμε τόν Θεό μαζί μας. Ὅπως ὁ Ἰωσήφ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τή σταθερότητα καί τήν πίστη του ἀνάγκασε τόν Θεό νά ἔλθει μαζί του στήν Αἴγυπτο, ἀκόμη καί μέσα σ’ αὐτό τό σπίτι τοῦ εἰδωλολάτρη Πετεφρῆ, κι ἐμεῖς μέ τήν προσευχή μας καί τόν ἀγώνα μας μποροῦμε νά φέρουμε τόν Θεό ὅπου κι ἄν πᾶμε.

   Τό καλοκαίρι ἔφθασε. Θά προτιμήσουμε τήν «ἐλευθερία» τῆς σκλαβιᾶς ἤ τήν πειθαρχία τῆς ἐλευθερίας; Τό πρῶτο εἶναι πολύ εὔκολο, ὅσο καί ὀλέθριο. Τό δεύτερο εἶναι δύσκολο, ὅσο καί ὡραῖο. Ὅσοι θέλουμε νά χαροῦμε πραγματικά τίς διακοπές μας καί ὄχι μόνο νά τίς καταστήσουμε στιγμές χαρούμενες, ἀλλά καί νά τίς ἀποταμιεύσουμε σάν πηγές χαρᾶς γιά τό μέλλον, νά τό χαράξουμε καλά μέσα μας: Ὁ διάβολος δέν κάνει διακοπές· ἀντίθετα, τότε πού κάνουμε ἐμεῖς, ἐκεῖνος ξέρει νά ἐργάζεται πιό ἐντατικά. Διακοπές λοιπόν, χωρίς διακόπτη μέ τόν Θεό!

   Ὑπάρχουν πράγματα, γιά τά ὁποῖα ἡ διακοπή ἰσοδυναμεῖ μέ θάνατο. Ὁ χτύπος τῆς καρδιᾶς μας, ἡ ἀνάσα τοῦ στήθους μας, ἡ φύλαξη τῶν συνόρων γίνονται ἀδιάκοπα, γιά νά ὑπηρετήσουν τό σκοπό τους. Ἡ παραμικρή ἀρρυθμία καί ἡ παραμικρή ἀμέλεια μπορεῖ νά ἔχουν ὡς συνέπεια τήν καταστροφή. Ἔτσι καί γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν συνόρων τῆς πίστεως, γιά τήν ἁρμονία τῶν σπλάγχνων μας, γι’ αὐτή τήν ἴδια τή ζωή τῆς πνευματικῆς μας ὑποστάσεως ἡ διακοπή τοῦ ἀγώνα εἶναι ἀπαράδεκτη καί καταστροφική.

   Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ οὐδέποτε διακόπτει τή διακονία της καί οὐδέποτε σταματᾶ τήν ἀποστολή της. Ἡ θύρα της μένει ἀδιάλειπτα ἀνοιχτή καί ἡ βοήθειά της εἶναι κάθε στιγμή στή διάθεση τῶν παιδιῶν της. Καί τό καλοκαίρι ἡ λατρεία συνεχίζεται ὅπως ὅλο τό χρόνο, σέ κάθε ναό καί σέ κάθε τόπο. Καί τώρα μᾶς ὁπλίζει μέ ἕνα μυστικό καί ἀκαταμάχητο ὅπλο, πού σίγουρα φέρνει τή νίκη· τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τή χάρη τῶν μυστηρίων. Μέ τήν ἁγία Γραφή καί τή θεία κοινωνία θά ἁπλώσουμε δυό χέρια στόν Θεό καί θά τόν κρατήσουμε σφιχτά. Ἤ μᾶλλον ὁ ἴδιος ὁ Θεός θά μᾶς κρατᾶ ἔτσι γερά στά δικά του χέρια.

   Εὐλογημένοι αὐτοί πού δέν θά ξεκόψουν ἀπό τίς πηγές τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, ἀλλά θά κρατήσουν ἀδιάλειπτη τήν κοινωνία μαζί του! Χαρούμενοι καί νικηφόροι θά περάσουν τό καλοκαίρι συντροφιά μέ τόν Θεό. Τέτοιες διακοπές εὐχόμαστε σέ ὅλους σας, ἀδελφοί μας.

   Καλό καλοκαίρι μέ τή δροσιά τοῦ Χριστοῦ!

Στέργιος Ν. Σάκκος