Γονεῖς!
    Δίδετε χριστιανικά ὀνόματα εἰς τά παιδιά σας.
 
    Καθώς ὁ ᾿Ιωακείμ καί ἡ ῎Αννα δέν ἐπροτίμησαν τό ἀρσενικόν ἀπό τό θηλυκόν, ἔτσι καί ἡ εὐγενία σας νά μήν προτιμᾶτε τά ἀρσενικά παιδιά σας ἀπό τά θηλυκά, διατί ὅλα τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ εἶνε. Καθώς ὁ ᾿Ιωακείμ καί ἡ ῎Αννα ἔβγαλαν τήν Θεοτόκον τό ὄνομα μέ νόημα Μαρία, ὁμοίως καί ἡ εὐγενία σας, ὅταν βαπτίζετε τά παιδιά σας, νά τά ἐβγάνετε εἰς τό ὄνομα τῶν ῾Αγίων, ὁπού ἔχουμε νόημα. Μαρία θέλει νά εἰπῇ, κυρία, ὡσάν ὁπού ἔμελλεν ἡ Θεοτόκος νά γίνῃ βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί πάσης νοητῆς καί αἰσθητῆς κτίσεως, νά παρακαλῇ διά τάς ἁμαρτίας μας. Νικόλαος τό ὄνομα λέγεται ἐκεῖνος ὁπού ἐνίκησε τούς λαούς, τούς δαίμονας, τά πάθη. Γεώργιος λέγεται γεωργημένον φυτόν, στολισμένον μέ καρπούς, μέ ἀρετάς χριστιανικάς. Παρασκευή λέγεται ἐκείνη πού ἑτοιμάσθη διά τόν Χριστόν.
 

Χριστιανική ἀνατροφή τῶν παιδιῶν

 
    Νά κάμῃς μίαν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τοῦ Προδρόμου, νά ἔχῃς καί τόν ἅγιον τοῦ παιδιοῦ σου. Καί ὅταν τό παιδίον σηκώνεται ἀπό τόν ὕπνον καί σοῦ γυρεύῃ ψωμί, μήν τοῦ δίδῃς, μόνον νά πάρῃς τό ψωμί, νά τό βάλῃς ἐμπρός εἰς τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί νά τοῦ εἰπῆς· ᾿Εγώ, παιδί μου, δέν ἔχω ψωμί· ὁ Χριστός ἔχει. Σήκω νά κάμῃς τόν σταυρόν σου, νά παρακαλέσωμε τόν ἅγιόν σου νά παρακαλέσῃ τόν Χριστόν νά σοῦ τό δώσῃ. Καί ἔτσι τό παιδίον παρακινεῖται διά τήν ἀγάπην τοῦ ψωμιοῦ καί, εὐθύς ὁπού ξυπνᾷ, τόν ἅγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ὁ διάβολος τό παιδίον πώς ἔχει τήν ἐλπίδα του εἰς τόν Χριστόν καί εἰς τόν ἅγιόν του κατακαίεται καί φεύγει. Καί ἔτσι νά συνηθίζετε τά παιδιά σας, νά τά παιδεύετε ἀπό μικρά, διά νά συνηθίζουν εἰς τόν καλόν δρόμον.
    Καί ἄν θέλῃς νά ζήσῃ τό παιδίον, ἐγώ νά σέ εἴπω πῶς νά κάμῃς· νά κάμῃς τοῦ παιδιοῦ σου ἕνα φόρεμα καί ἄλλο ἕνα ἐκείνου τοῦ πτωχοῦ παιδιοῦ· καί διά τό χατίρι ἐκείνου τοῦ πτωχοῦ παιδιοῦ χαρίζει ὁ Θεός τήν ζωήν τοῦ παιδιοῦ σου. Καί νά ἀγαπᾷς τά πτωχά τά παιδιά καλύτερα ἀπό τά ἐδικά σου· εἰ δέ καί νά ζητᾷς πῶς νά δίνῃς τοῦ παιδιοῦ σου νά τρώγῃ καί νά πίνῃ καλά, νά ἔχῃ εὔμορφα φορέματα, καί δι’ ἐκεῖνο τό πτωχό νά μή σέ μέλῃ, αὔριο βλέπεις τό παιδί σου ἀποθαμένο καί καίγεται ἡ καρδιά σου. Καί ἐνῷ τό πτωχό, τό ξυπόλητο, τό γυμνό, τό πεινασμένο, τό καταφρονεμένο τό βλέπεις θρεμμένο καί εἶνε ὡσάν τό γουρουνόπουλο, καί τό ἐδικό σου γίνεται ὡσάν χτικιασμένο.
 
 

᾿Επ. Αὐγουστίνου Καντιώτη,
Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.