Πολλά καί ποικίλα τά πνευματικά μηνύματα πού μᾶς φέρνει ὁ Μάρτιος. Ἑλκυστικά κι εὐφρόσυνα, ὅπως οἱ ὀμορφιές καί τά μύρα τῆς φυσικῆς ἀνοίξεως, στήν ὁποία μᾶς εἰσάγει. Φῶτα σωστικά κι ἀνέσπερα, πού αὐγάζουν τό πνευματικό στερέωμα καί μᾶς φέγγουν στό δρόμο τῆς σωτηρίας. Κι ἀνάμεσά τους ἥλιος ἄδυτος τό ἄγγελμα πού τ᾿ ἀγγελικά χείλη τοῦ Γαβριήλ μήνυσαν στήν Παρθένο· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ!».
 Αὐτό τό μήνυμα τοῦ οὐρανοῦ πρός τή γῆ μετασχηματίζει καί προβάλλει ὡς δική της ἐμπειρία ἡ γῆ. Εἶναι ἡ μαρτυρία πού καταθέτει τό μαρτύριο τῶν ἁγίων Σαράντα μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι κοσμοῦν τό Συναξάρι τῆς ἐνάτης Μαρτίου. Ὄχι ἕνας καί δύο οὔτε δέκα ἀλλά σαράντα νέοι ἄνθρωποι, γενναῖοι στρατιῶτες, περιφρονοῦν τή δόξα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, περιγελοῦν τή δύναμή του καί καθιστοῦν ἀτελέσφορη τήν ἀμείλικτη πολεμική του. Στόν ὑπέρτατο πόνο βιώνουν τή χαρά πού ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ χαρίζει. Προγεύονται τήν πληρότητα τῆς οὐρανίου πραγματικότητος. Καί μ᾿ αὐτή τήν πρόγευση πολιτεύονται ὡς ἐπίγειοι ἄγγελοι. Τά νεανικά τους κορμιά κρουσταλλιάζουν ἐκτεθειμένα στήν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας. Τό αἷμα τους πετρώνει στίς φλέβες κι οἱ σάρκες ἀνοίγονται προκαλώντας ἀφόρητο πόνο. Μά αὐτοί μένουν σταθεροί. Ποῦ βρίσκουν αὐτή τήν ὑπεράνθρωπη δύναμη; Ἔχουν μαζί τους τόν Κύριο κι ἡ δική του παρουσία τούς κάνει νά βλέπουν τήν πραγματικότητα κάτω ἀπό τό φῶς τῆς αἰωνιότητος. «Δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος· ἀλγεινή ἡ πῆξις, ἀλλ᾿ ἡδεῖα ἡ ἀνάπαυσις... Μιᾶς νυκτός ὅλον αἰῶνα ἀνταλλαξώμεθα». Μ᾿ αὐτά τά λόγια ἐνθαρρύνει ὁ καθένας τους τόν ἑαυτό του καί τούς συναθλητάς του. Τί ἀξία ἔχει μιά νύχτα μπροστά στήν ἀβασίλευτη ἡμέρα τῆς αἰωνιότητος, καί πῶς μπορεῖ νά συγκριθεῖ ἡ ὀδυνηρή ἀλλά παροδική ἐμπειρία τῆς παγωνιᾶς, πού περονιάζει καί παραλύει τά μέλη τοῦ σώματος, μέ τή γλυκειά καί μόνιμη ἀπόλαυση τοῦ παραδείσου;
 Δέν ζοῦμε σήμερα σέ περίοδο διωγμῶν. Ἀλλά πόσες φορές νιώθουμε νά μᾶς παγώνει τήν ὕπαρξη  ὁ παγερός ἄνεμος τῆς ἀπιστίας, νά μᾶς ταράσσει ὁ σάλος τῆς ὀλιγοπιστίας, ὅταν ξεσχίζει τήν καρδιά ὁ ποικιλόμορφος πόνος, συνθλίβεται τό εἶναι κάτω ἀπό τό βάρος τῆς θλίψεως! Καί πόσες φορές ἡ πνευματοκτόνα ἄνεση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, ἡ ὑποχώρηση στά δελεάσματα τοῦ κόσμου, ὁ συμβιβασμός μέ τά ἁμαρτωλά θελήματά του, μᾶς προκαλοῦν πνευματική ἀσφυξία καί βυθίζουν τήν ψυχή μας στό πνευματικό κενό! Σ᾿ ὅλες αὐτές τίς περιπτώσεις, ἀδελφέ μου χριστιανέ, μήν τό ξεχνᾶς· ἔχεις μαζί σου τόν Κύριο! Ἡ δική Του παρουσία εἶναι τῆς χαρᾶς ἡ πηγή, τῆς πληρότητος ἡ αἰτία καί ἡ ἀσφάλεια. Μέ τόν Χριστό τό σκοτάδι φωτίζεται, θερμαίνεται ἡ παγωνιά μέσα σου καί γύρω σου, γλυκαίνει ἡ πίκρα κι ἀλαφρώνει τό βάσανο. Μέ τόν Χριστό γίνονται ἀτέρμονα τά πεπερασμένα, ὑπέρχρονα καί αἰώνια τά πρόσκαιρα. Ἀναδεικνύεται ἥρωας καί μάρτυρας ὁ ἁπλός ἄνθρωπος, διότι δίνει ἄλλο νόημα στήν καθημερινότητα ὁ Χριστός.
 Αὐτό μηνύουν καί προσυπογράφουν οἱ ἅγιοι Σαράντα μάρτυρες, πού ἀκατάπαυστα πρεσβεύουν στόν Χριστό γιά ὅλους τούς ἀγωνιστάς τοῦ καλοῦ ἀγώνα.

Στέργιος Ν. Σάκκος