Ἀρχές Ὀκτωβρίου στό Γυμνάσιο...  Στό ζωηρό Γ2 οἱ περισσότεροι μιλοῦν, γελοῦν καί συζητοῦν χαρούμενα. Σέ μερικά θρανία, ὡστόσο, κάποιοι μαθητές εἶναι σιωπηλοί, λές καί ταξιδεύουν ἀλλοῦ μέ τή σκέψη τους, παρατηρώντας τά πρῶτα κιτρινισμένα φύλλα τῶν δέντρων ἔξω ἀπό τό παράθυρο. Φθινοπωρινές ἀνησυχίες.
  Καλημέρα, παιδιά! Πῶς εἴμαστε; 
  Καλά, ἄς ποῦμε, κυρία... προσωπικά νιώθω μιά ἀνησυχία σήμερα. Κι αὐτή ἡ βροχούλα πού ρίχνει ἔξω μέ ἐκνευρίζει, λέει ἡ Μαγδαληνή. 
  Ἐγώ πάλι νιώθω ὑπέροχα ὅταν βρέχει! φωνάζει ὁ Γιάννης. 
  Ἐγώ νιώθω κούραση, κυρία... τόσες μέρες διαβάζουμε διαρκῶς γιά τά τόσα διαγωνίσματα, λέει μελάγχολα ἡ Κατερίνα καί ὅλοι συμφωνοῦν. 
  Ὅλα ὅσα αἰσθάνεσθε εἶναι ἀπόλυτα φυσιολογικά. Μία πραγματική παλέτα συναισθημάτων: ἀνησυχία, ἐλπίδα, μελαγχολία. Ὅλα μπλέκονται μέσα σας αὐτές τίς μέρες. Καί νά σκεφτεῖτε... Αὐτά ἀκριβῶς τά ἴδια συναισθήματα εἶναι ἡ καρδιά τῆς Λογοτεχνίας. Οἱ ἥρωές της δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἄνθρωποι σάν ἐμᾶς, πού προσπαθοῦν νά καταλάβουν τί συμβαίνει μέσα τους καί νά βροῦν τρόπους νά τό ἐκφράσουν. 
  Ναί, ἄν ἔγραφα ἕνα μυθιστόρημα, θά μιλοῦσα γιά τήν πίεση καί τό ἄγχος πού μᾶς δημιουργεῖ τό σχολεῖο καί ὅλα ὅσα κάνουμε καθημερινά: ἀσκήσεις, ἐργασίες, διαγωνίσματα... ἕνας διαρκής ἀνήφορος!
  Τό καταλαβαίνω. Κι ἐμεῖς, οἱ μεγάλοι ἔχουμε παρόμοια συναισθήματα. Κάποιοι μιλοῦν γιά τή μελαγχολία τοῦ φθινοπώρου... Κάποιοι βιώνουν ἔντονο ἄγχος καί ἀνασφάλεια. 
  Ἴσως...,  λέει ἡ Μάρθα, ἴσως πρέπει, ὅπως λέει ἡ γιαγιά μου, νά ἀντιμετωπίζουμε κάθε μέρα ξεχωριστά καί ὄχι ὅλες μαζί.
  Ἀκριβῶς! Μήν κοιτᾶτε μέ φόβο ὅλο τό βουνό, ὅλο τόν μακρύ ἀνήφορο. Κοιτάξτε μόνο μπροστά σας. Κάθε μικρό βῆμα μετράει. Εἶστε πιό ἕτοιμοι ἀπ᾽ ὅσο νομίζετε!
Ἄλλωστε ὑπάρχει τώρα καί ἡ ΑΙ γιά νά μᾶς βοηθάει, κυρία... λέει μέ χαρά ὁ Γιῶργος.
  Ναί, ἀλλά ἀκούγεται ὅτι θά μᾶς ἀντικαταστήσει σέ ὅλα. Καί αὐτό εἶναι λίγο... τρομακτικό, λέει ὁ Νῖκος. Ἡ Τεχνητή Νοημοσύνη εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἐργαλεῖο... Ἀλλά... ἄν μᾶς δίνει ὅλες τίς ἀπαντήσεις, τότε ἐμεῖς τί θά κάνουμε; Δέν θά ξεχάσουμε νά σκεφτόμαστε μόνοι μας; 
  Ἐκεῖ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ πρόκληση, Νῖκο. Ἡ Τεχνητή Νοημοσύνη σᾶς δίνει πληροφορίες. Ἐσεῖς θά πρέπει νά τίς κρίνετε, νά τίς συγκρίνετε, νά τίς δοκιμάζετε, νά παίρνετε τίς ἀποφάσεις. Εἶναι σάν ἕνας ἰσχυρός ἄνεμος. Μπορεῖ νά φουσκώσει τά πανιά σας καί νά παρασύρει τό καράβι σας σέ ξέρα ἤ νά τό ὁδηγήσει σέ μέρη πού δέν φανταστήκατε ποτέ! 
  Καί μπορεῖ νά κάνει ποτέ λάθος ἡ ΑΙ; μπαίνει στή συζήτηση ἡ Κατερίνα. 
  Καί βέβαια! Δέν εἶναι ἀλάνθαστη. Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό ἡ ἀνθρώπινη κρίση παραμένει ἀναντικατάστατη. Κι ἐσεῖς ὀφείλετε νά ἐλέγχετε, νά ἀμφισβητεῖτε, νά ἐπαληθεύετε. Ἡ   Τεχνητή Νοημοσύνη εἶναι ἕνας χάρτης, ἀλλά ἐσεῖς κρατᾶτε τό πηδάλιο.
  Πάντως, κυρία, οἱ γονεῖς μου λένε ὅτι τούς ἔχει λύσει τά χέρια. Σκέφτομαι ὅτι αὐτοί πού τήν ἔφτιαξαν ἦταν ὑπερβολικά ἔξυπνοι!
Ἀρετή, δυστυχῶς μεγαλύτερη εὐφυΐα ἀπαιτεῖται γιά νά ἐλέγξεις τήν Τεχνητή Νοημοσύνη, παρά γιά νά τή δημιουργήσεις... Ἀπαιτεῖ πολλή προσοχή, ὅπως καί ὅλα τά τεχνολογικά ἐπιτεύγματα. Πέρα ὅμως ἀπό τήν Τεχνητή Νοημοσύνη ὑπάρχει ἡ Πνευματική Νοημοσύνη πού μᾶς εἶναι ἄκρως ἀπαραίτητη! Γιατί, ὅταν ἀπό τόν ὁρίζοντά μας ἐξαφανιστεῖ ὁ Θεός, ἡ ἀνθρωπιά, τότε ἐκφυλίζεται ὁ ἄνθρωπος σέ μιά μηχανή πού στερεῖται σοφίας καί ὁδεύει στήν καταστροφή. Τό ζητούμενο δέν εἶναι ἡ ἐξυπνάδα, ἀλλά ὁ νοῦς, ἡ σοφία, πού τή χαρίζει ὁ ἴδιος ὁ Θεός. 
  Δηλαδή, κυρία, ἄν κατάλαβα καλά, πρίν τήν Τεχνητή πρέπει νά βροῦμε τήν Πνευματική Νοημοσύνη. Καί ποῦ τή βρίσκουμε; Στό internet; 
  Ὄχι, Μαρία, ἡ Πνευματική Νοημοσύνη ἀπαιτεῖ ἄλλες ἀναζητήσεις. Ὄχι στό διαδίκτυο, ἀλλά ἐντός μας. Στόν πυρήνα τῆς ψυχῆς, στήν καρδιά, ἐκεῖ συναντιέται ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεό. Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου τότε φωτίζεται, καθαρίζεται καί ὑψώνεται κοντά Του. Ὅταν ἐπιτευχθεῖ αὐτή ἡ συνάντηση, ὅλα μπαίνουν στή σωστή θέση. 
  Κυρία, κάπως δύσκολη μοῦ φαίνεται αὐτή ἡ συνάντηση... Πῶς νά φτάσουμε ὥς ἐκεῖ; 
  Κι ὅμως, δέν εἶναι δρόμος γιά λίγους «ἐκλεκτούς». Εἶναι ἕνας δρόμος γιά ὅλους. Ἁπλῶς, ὅπως ὅ,τι ἀξίζει, χρειάζεται κι ἐδῶ κόπος, ἐπιμονή καί ἀγάπη, λέω καί σχεδιάζω στόν πίνακα δυό μεγάλα γράμματα, τό Α καί τό Ι. 
  Ὁ Χριστός πέρασε ἀπό τόν κόσμο καί ἄφησε παντοῦ τά ἴχνη αὐτῆς τῆς πορείας σάν σημάδια γιά τόν δρόμο μας. Ὅταν προσέχεις, λέω καί συμπληρώνω τίς δύο λέξεις Ἀκολουθώντας Ἴχνη, βαδίζεις μιά μυστική διαδρομή πρός αὐτή τή συνάντηση. Δέν γίνεται, βλέπετε, αὐτόματα, μέ τό πάτημα ἑνός κουμπιοῦ στόν ὑπολογιστή σας· γιατί ἡ Πνευματική Νοημοσύνη δέν εἶναι πληροφορία ἀλλά ἐμπειρία. Ἡ συνάντηση μέ τόν Θεό εἶναι μιά ζωντανή σχέση, πού γεννιέται μέ τήν ἀγάπη, τή συγχώρεση, τήν ταπεινοφροσύνη καί τήν προσευχή. Στήν ἀρχή τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς σᾶς εὔχομαι «Ἀκολουθώντας Ἴχνη» νά τή ζήσετε... τό συντομότερο!

Μ.Ε.Χ.

"Ἀπολύτρωσις",

Τεῡχος Ὀκτωβρίου,2025