Ἀρχίζοντας ὁ πιστός τό κάθε ἔργο του ἔχει ἅγια συνήθεια νά κάνει τόν σταυρό του. Ἀναθέτει ἔτσι ὅλες τίς φροντίδες στόν Κύριο, δηλώνοντας ὅτι ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη του καί στή δύναμή του. Ἀρχίζοντας καί ἡ Ἐκκλησία τό ἔργο της κάθε χρόνο, βάζοντας ἀρχή ἀπό τόν μήνα Σεπτέμβριο, κάνει σύσσωμη τόν σταυρό της γιορτάζοντας πανηγυρικά τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὅλον τόν μήνα καθώς ἡ γιορτή εἶναι στά μέσα τοῦ μηνόςκαλούμαστε προεόρτια, ἑόρτια καί μεθεόρτια νά ὑψώσουμε τήν καρδιά καί τόν νοῦ μας στόν ὑψωμένο σταυρό τοῦ Κυρίου καί νά ζητήσουμε τόν ἁγιασμό πού ἀπορρέει ἀπό αὐτόν, τό ἔλεος καί τή χάρη.
  Εἶναι μία ἀγαθή εὐκαιρία, πού μᾶς χαρίζει ὅ,τι πιό πολύ χρειαζόμαστε τώρα πού ἐπαναλαμβάνουμε ὕστερα ἀπό τίς διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ τίς ἐργασίες μας, τώρα πού ξαναμπαίνουμε στόν μόχθο τῆς βιοπάλης καί ἡ ἀγωνία τῆς ἐπιβιώσεως μᾶς σφίγγει τά σωθικά. Χρειαζόμαστε αὐτή τήν ὥρα ἕνα δυνατό χέρι νά μᾶς στηρίξει κι εἶναι τό παντοδύναμο χέρι τοῦ ἐσταυρωμένου Θεοῦ. Χρειαζόμαστε μία θερμή ἀγκαλιά νά μᾶς κρατήσει κι εἶναι ἡ ὁλόθερμη ἀγκαλιά τοῦ φιλάνθρωπου Ἰησοῦ. Τά ματωμένα χέρια του, διάπλατα ἀνοιχτά πάνω στόν σταυρό, ἁπλώνονται πρός ἐμᾶς καί μᾶς βεβαιώνουν γιά τή δύναμη τῆς ἀγάπης του· «Ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν προσφορὰν καὶ θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας» (Ἐφ 5,2).
  Ἀπό τόν σταυρό καλούμαστε νά κρεμαστοῦμε κι ἐμεῖς, οἱ βαρεῖς καί βαρυφορτωμένοι, γιά νά νιώσουμε ἀνάλαφροι. Νά ἀκουμπήσουμε στή ρίζα του ὅλα ὅσα μᾶς ταράζουν, καί νά ἁπλώσουμε τήν καρδιά μας στήν ἀγάπη του, νά ἀνοίξουμε τήν ἀγκαλιά μας στήν ἀγκάλη του. Αὐτή ἡ ἀγάπη μᾶς χρειάζεται γιά νά ζήσουμε, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γα 2,20). Κάνουμε τόν σταυρό μας, ἀγκαλιάζουμε τόν ὑψωμένο σταυρό τοῦ Κυρίου καί ὑψωνόμαστε μέσα στήν ἀγκαλιά του. Τό ἔλεός του ἄς μᾶς σηκώσει.

Σ. Ν. Σάκκου,
«Ὁ Σταυρός στό φῶς τῆς Ἀνάστασης»

"Ἀπολύτρωσις",

Τεῡχος Αὐγούστου-Σεπτεμβρίου, 2025