Εἰκονομαχία διεξάγεται σέ κάθε ἐποχή μέ διαφοροποιημένο κυριολεκτικά καί μεταφορικά τρόπο. Ἔτσι, φέτος, ἀπό τήν ἀρχή τοῦ Τριωδίου, ὁπότε καί καλούμαστε νά πλησιάσουμε περισσότερο τόν Θεό, στήν Ἐθνική Πινακοθήκη τῆς Ἀθήνας φιλοξενεῖται ἔκθεση μέχρι τόν Σεπτέμβριο(;) μέ τίτλο «Ἡ σαγήνη τοῦ ἀλλόκοτου». Σέ αὐτήν ἐκτίθενται «ἔργα τέχνης» διαστροφικά γιά τό πρόσωπο τοῦ θεανθρώπου Κυρίου, τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων μας.
Γνωρίζουμε ὅτι στήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί λατρεία οἱ εἰκόνες θεωροῦνται μέσα ἀναγωγῆς στά εἰκονιζόμενα πρόσωπα.
Δυστυχῶς, τά ἐκτιθέμενα ἔργα στήν Ἐθνική Πινακοθήκη μέ τήν προσωνυμία «Ἁγιογραφία 1», «Ἁγιογραφία 2» ὄχι μόνο δέν ἐκπληροῦν αὐτό τόν σκοπό, ἀλλά εἶναι καί βλάσφημα. Ἐπιπλέον, ἡ βλασφημία αὐτή, ἡ εἰκονομαχία τῶν ἡμερῶν μας, συνιστᾶ ὄχι ἁπλῶς ἐξύβριση τῶν θείων προσώπων καί αἰσχρή ἀλλοίωση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας, ἀλλά προσβάλλει βάναυσα καί ἄμεσα τήν πίστη καί τή ζωή ἑκατομμυρίων ἑλλήνων ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Μέ αὐτή τή δικαιωματιστική «τέχνη» θίγεται τόσο ἡ Ὀρθοδοξία ὅσο καί ἡ Ἑλλάδα. Προφανῶς δέν ὑπηρετεῖται ἡ τέχνη, ἀλλά τό... τέχνασμα μέ συγκεκριμένη στόχευση.
Στό ἔργο τοῦ εἰδωλολάτρη Λουκιανοῦ «Θεῶν ἐκκλησία» (9-11) πρίν 1.800 χρόνια κατακρίνεται ἡ ἐμφάνιση ἀλλοπρόσαλλων θεῶν μέ μορφή ζώων. Τί νά ποῦμε γιά τήν αὐθαιρεσία καί τό θράσος πού παρατηρεῖται σήμερα, σέ μιά χώρα ὅπου τό μεγαλύτερο ποσοστό τῶν πολιτῶν δηλώνουν χριστιανοί ὀρθόδοξοι;
Οἱ ἀντίθεες δυνάμεις βυσσοδομοῦν ἀδιάκοπα γιά τή συστηματική ἐξαφάνιση τῶν εἰκόνων. Ἐπειδή γνωρίζουν τή μεγάλη τους ἀξία, τή βαθιά ἐπίδραση πού ἀσκοῦν στήν ἀνθρώπινη ψυχή, τίς παραποιοῦν βάναυσα καί τίς ἀπογυμνώνουν ἀπό τήν ἱερότητά τους. Ὀχυρωμένοι πίσω ἀπό τήν καλλιτεχνική δῆθεν ἀσυλία καί τή χωρίς ὅρια τέχνη οἱ ἀποδομητές τῶν εἰκόνων, ἀδίστακτοι, δημιουργοῦν φρικαλέα τερατουργήματα, παραμορφώνοντας ἄκρως προσβλητικά τά ἱερά πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων μας.
Στήν ἐπίσημη, ὅμως, ἱστοσελίδα τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης-Μουσεῖο Ἀλεξάνδρου Σούτσου ἀναφέρεται χαρακτηριστικά ὅτι «ὁ θεσμικός ρόλος τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης εἶναι ἡ συλλογή, διαφύλαξη, συντήρηση, μελέτη καί ἔκθεση ἔργων τέχνης, μέ σκοπό τήν αἰσθητική καλλιέργεια τοῦ κοινοῦ, τή διά βίου ἐκπαίδευση μέσα ἀπό τήν τέχνη καί τήν ψυχαγωγία πού αὐτή προσφέρει, ἀλλά καί τήν αὐτογνωσία τῶν Ἑλλήνων μέ τή βοήθεια τῆς ἱστορίας τῆς τέχνης, ἡ ὁποία ἐκφράζει σέ συμβολικό ἐπίπεδο τόν ἐθνικό βίο».
Αὐτά γιατί δέν ἐφαρμόζονται καί ἐπαφίενται στήν προαίρεση τῆς διοίκησης καί στίς ὅποιες ἰδεολογικές καί φιλοσοφικές ἀπόψεις ἐνστερνίζονται τά μέλη της; Καί ἀποροῦμε: Πῶς τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ δέν ἀπέτρεψε τήν ἔκθεση τῶν συγκεκριμένων ἔργων σέ ἐθνικό-δημόσιο χῶρο;
Εἶναι πασιφανές ὅτι ἡ εἰκόνα ἀσκεῖ δυναμική ἐπίδραση, ἰδιαίτερα στίς μικρές ἡλικίες, πού κατά μεγάλο ποσοστό ἡ πνευματική καί αἰσθητική τους τροφοδοσία συντελεῖται μέσῳ αὐτῶν. Τά ἔμπρακτα ἀποτελέσματα τῆς ἐξουσίας τῆς εἰκόνας, τά ψηλαφοῦμε στήν ψυχοπαθολογία τῆς καθημερινῆς ζωῆς καί κυρίως σέ ἡλικίες σχηματισμοῦ τῆς προσωπικότητας, καθώς ἡ εἰκόνα τροφοδοτεῖ ἄκριτα τή φαντασία τῶν παιδιῶν. Καί τήν Ἐθνική Πινακοθήκη τήν ἐπισκέπτεται πλῆθος μαθητῶν.
Ἐπιπλέον, εὔλογο εἶναι καί τό ἐρώτημα: Οἱ φορολογούμενοι πολίτες πληρώνουν ἀπό τό ὑστέρημά τους -σέ 50.000 περίπου εὐρώ ἀνέρχεται τό κόστος τῆς «σαγήνης»- τόν παχυλό μισθό καί τά προνόμια τῶν ὑπευθύνων, γιά νά παραβιάζουν τά δικαιώματα τῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί νά προσβάλλουν ἀσύστολα τά τιμαλφῆ τῆς Φυλῆς μας; Πρέπει κάποτε καί οἱ ὑπεύθυνοι στόν πολιτισμό καί στήν Ἐθνική Πινακοθήκη νά κατανοήσουν ποιά εἶναι τά ὅρια τῆς τέχνης, ἀλλά καί οἱ δικές τους εὐθύνες.
Ἡ σημερινή κατάσταση στόν ἑλλαδικό χῶρο ὡς πρός τούς θεσμούς καί ἐν προκειμένῳ ὡς πρός τήν τέχνη εἶναι ἀπαράδεκτη. Ἡ τέχνη πλέον ὑπάρχει γιά τήν τέχνη καί ὄχι γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀλήθεια. Ἡ θεά τέχνη τίθεται πάντοτε στό ἀπυρόβλητο! Κοντολογίς, τό «δόγμα» ὅτι ἡ τέχνη δέν ἔχει ὅρια, μήπως σημαίνει ὅτι ἡ τέχνη δέν ἔχει ἦθος; Δυστυχῶς, κατάντησε προαγωγός στή βλασφημία καί στήν ἀνηθικότητα.
Ἐπιτέλους, θά ἀσχοληθεῖ κανείς ἐκ τῶν ἁρμοδίων μέ τό θέμα τοῦ θρησκευτικοῦ ρατσισμοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ μπούλινγκ, πού ὑφίσταται ἐδῶ καί χρόνια στόν τόπο μας μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ποικιλοτρόπως καθυβρίζονται τά ἱερά σύμβολα, ὅπως ὁ τίμιος Σταυρός, τά ἱερά πρόσωπα τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων μέ διάφορους χαρακτηρισμούς καί προσβλητικά ὑπονοού- μενα. Εὐκαιριακά σημειώνουμε ὅτι «σύμφωνα μέ τήν ἐτήσια ἔκθεση τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευ- μάτων, πού εἶδε τό φῶς τῆς δημοσιότητας, καί ἀφορᾶ στό 2021, οἱ βεβηλώσεις θρησκευτικῶν χώρων στήν Ἑλλάδα ἀφοροῦν στό 97,89% σέ Ὀρθόδοξους ναούς». Συνεπῶς ὑπάρχει πρόγραμμα, προκειμένου νά ἀλλοιωθεῖ καί νά περιορισθεῖ ὁ ρόλος καί ἡ πα- ρουσία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν πατρίδα μας. Γιατί δέν παρατηροῦνται ἀνάλογα ἔκτροπα ἀπέναντι στή μουσουλμανική ἤ τήν ἑβραϊκή θρησκεία;
Ἄς μήν ἐφησυχάζουμε! Τίποτα πιά δέν εἶναι ἀθῶο. Οὔτε καί αὐτή ἡ τέχνη. Ἀλλά, ἄν ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν προστασία τῶν ἀξιῶν, ἀπό τίς ὁποῖες ὁ λαός μας ἐπί αἰῶνες ἐμπνέεται καί οἱ ὁποῖες τόν κράτησαν ζωντανό κάτω ἀπό φοβερές συνθῆκες ζωῆς, ἄς εἴμαστε προσεκτικοί καί ἐν ἐγρηγόρσει, σεβόμενοι ὡς λαός τήν παράδοσή μας, τίς ἀρχές, τίς ἀξίες καί τήν πατροπαράδοτη πίστη μας, πού ἀνέδειξε ἀγωνιστές καί μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ἀγάπησαν καί σεβάστηκαν τόν κάθε ἄνθρωπο, ὅποιος κι ἄν ἦταν.
Εὐδοξία Αὐγουστίνου
"Ἀπολύτρωσις",
Τεῡχος Μαίου 2025
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
