Θά χρειάζονταν πολλές σελίδες γιά νά περιγράψουν τόν ἡρωικό ἀγώνα τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ Μεσολογγίου κατά τίς δύο πολιορκίες του. Γεγονότα ἄξια θαυμασμοῦ, πού κοσμοῦν τήν ἑλληνική Ἱστορία! Ἰδιαίτερα ὁ μήνας Ἀπρίλης, μέσα ἀπό τή συγκλονιστική πένα τοῦ Διονύσιου Σολωμοῦ, ἔχει συνδεθεῖ ἀνεξάλειπτα μέ τήν Ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου, πού συγκλόνισε ὄχι μόνο τούς ἐπαναστατημένους Ἕλληνες ἀλλά κι ὁλόκληρη τήν Εὐρώπη.
«Ἔστησ’ ὁ Ἔρωτας χορό
μέ τόν ξανθόν Ἀπρίλη,
κι ἡ φύσις ηὗρε τήν καλή
καί τή γλυκιά της ὥρα».
Τόν Μάρτιο τοῦ 1826 ἡ κατάσταση γιά τούς ὑπερασπιστές τοῦ Μεσολογγίου εἶχε φτάσει στό ἀπροχώρητο. Τά ἐφόδια εἶχαν ἀπό καιρό τελειώσει καί ἦταν θέμα χρόνου πλέον νά πεθάνουν ἀπό τήν πείνα καί τίς ἀρρώστιες. Οἱ τουρκοαιγύπτιοι πολιορκητές εἶχαν προτείνει νά φύγουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες μέ τά ὅπλα τους, ἀρκεῖ νά παρέδιδαν τό Μεσολόγγι. Κανείς ὅμως δέν σκέφτηκε οὔτε στιγμή τή συνθηκολόγηση. Ἔτσι, τό συμβούλιο τῶν ὁπλαρχηγῶν καί προκρίτων τῆς πόλης ἀποφάσισε τήν Ἔξοδο τῶν κατοίκων τῆς πόλης. Θά ἔφευγαν μέσα στή νύχτα κρυφά, ὥστε νά μή γίνουν ἀντιληπτοί ἀπό τούς πολιορκητές. Ἡ ἡρωική Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου ὁρίστηκε γιά τή νύχτα τῆς 10ης πρός τήν 11η Ἀπριλίου 1826, ὅταν θά ξημέρωνε ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων.
Ἡ Ἔξοδος ὅμως προδόθηκε, πιθανότατα ἀπό κάποιον ξένο πού αὐτομόλησε στήν τουρκική πλευρά. Οἱ Τουρκοαιγύπτιοι περίμεναν ἕτοιμοι τούς Μεσολογγίτες κι ἔτσι ὄχι μόνο δέν αἰφνιδιάστηκαν, ἀλλά οἱ Ἕλληνες ξαφνικά βρῆκαν μπροστά τους ἕνα ἀνθρώπινο τεῖχος πού δέν τούς ἐπέτρεπε νά προχωρήσουν. Γιά κάθε μέτρο θά ἔπρεπε νά παλέψουν σάν θηρία. Παράλληλα, ἐνῶ εἶχε ξεκινήσει ἡ Ἔξοδος, ἀκούστηκε ἀπό τό πλῆθος μιά φωνή: «Ὀπίσω! Ὀπίσω, μωρέ παιδιά!». Τό γεγονός αὐτό προκάλεσε σύγχυση στούς Μεσολογγίτες. Ὅσοι πολεμιστές βρίσκονταν μπροστά, πολεμοῦσαν ἀπεγνωσμένα νά ἀνοίξουν δρόμο. Οἱ περισσότεροι ὅμως, ἰδιαίτερα τά γυναικόπαιδα πού βρίσκονταν στό μέσον τῆς παράταξης, γύρισαν πίσω στήν πόλη πανικόβλητοι. Μαζί τους ὅμως μπῆκαν κι οἱ Τουρκοαιγύπτιοι καί ἀκολούθησε πανδαιμόνιο.
Σφαγή, σκοτάδι, ἀπελπισία! Συγχρόνως ὅμως ἐκτυλίχτηκαν καί συγκλονιστικές στιγμές, ὅπως ἡ θυσία τοῦ ἡλικιωμένου προκρίτου Χρήστου Καψάλη. Ἐξαρχῆς εἶχε πεῖ πώς δέν μπορεῖ λόγῳ ἡλικίας νά συμμετέχει στήν Ἔξοδο καί προτιμᾶ νά πεθάνει στά ἐρείπια τῆς πατρίδας του. Τήν παραμονή, συγκέντρωσε σέ μιά μεγάλη πυριτιδαποθήκη γυναῖκες, παιδιά, ἀσθενεῖς, ἐξαντλημένους ἀπό τήν πείνα καί τίς ἀρρώστιες, καί ὅσους ἀνάπηρους δέν μποροῦσαν νά πάρουν μέρος στήν Ἔξοδο, περίπου 400 ἄτομα. Τή νύχτα τῆς Ἐξόδου ἔψελναν τή Νεκρώσιμη Ἀκολουθία. Τό πρωί, ὅταν οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλαν στήν πόλη, ὁ Καψάλης μέ ἕνα ἀναμμένο δαυλί ἀνατίναξε τήν πυριτιδαποθήκη, παίρνοντας μαζί του στόν θάνατο καί μεγάλο πλῆθος ἐχθρῶν. Ὁ μητροπολίτης Ρωγῶν Ἰωσήφ, ἐπίσης, ἀνατίναξε τόν Ἀνεμόμυλο, στήν τελευταία πράξη ἀντίστασης, ὅταν κυκλώθηκε ἀπό τούς ἐχθρούς. Χιλιάδες Ἕλληνες σφαγιάστηκαν ἤ πιάστηκαν αἰχμάλωτοι. Ἀπό τούς 13.000 περίπου πού βρίσκονταν στήν πόλη, μόνο 1.300 κατάφεραν νά σωθοῦν· ἀνάμεσά τους μόλις 4 Σουλιώτισσες καί 13 παιδιά. Γύρω στά 6.000 γυναικόπαιδα ὁδηγήθηκαν γιά νά πουληθοῦν στά σκλαβοπάζαρα. Οἱ ἀπώλειες γιά τούς Τουρκοαιγύπτιους ἀνῆλθαν σέ 5.000 ἄνδρες.
Ἡ Ἔξοδος καί τό Ὁλοκαύτωμα τοῦ Μεσολογγίου ἦταν ὁ καταλύτης στήν ἀπόφαση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων νά δημιουργήσουν ἑλληνικό κράτος. Ὁ φιλελληνισμός τῶν πρώτων χρόνων εἶχε ἀτονήσει λόγῳ τῶν ἐμφύλιων συγκρούσεων τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων, ἐνῶ οἱ ἀποτυχίες στά πεδία τῶν μαχῶν, μετά τήν ἔλευση τοῦ Ἰμπραήμ, εἶχαν ὁδηγήσει σέ ἀδιέξοδο τίς διπλωματικές πρωτοβουλίες γιά πίεση στούς Ὀθωμανούς. Ἡ Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου ὅμως προκάλεσε τρομερή ἐντύπωση καί θαυμασμό τόσο στούς εὐρωπαϊκούς λαούς ὅσο καί στίς κυβερνήσεις τους. Κι ὁ πιό δύσπιστος εἶχε πειστεῖ πλέον πώς οἱ ἐπαναστατημένοι Ἕλληνες δέν θά συνέχιζαν νά μένουν κάτω ἀπό τουρκική κυριαρχία. Εἶναι ἐνδεικτική ἡ φήμη ὅτι ἡ Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου ἀποτέλεσε τήν ἀφορμή γιά τήν ἄρνηση τοῦ καγκελαρίου τῆς Αὐστρίας Μέτερνιχ, σφοδροῦ πολεμίου τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 ἐξαρχῆς, νά δεχτεῖ τήν ἀπαίτηση τοῦ Σουλτάνου νά καταστείλουν τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση στρατεύματα τῆς «Ἱερᾶς Συμμαχίας». Ὁ Μέτερνιχ φέρεται νά ἔδωσε τήν ἀπάντηση: «Τώρα πιά, μετά τό Μεσολόγγι, αὐτό εἶναι ἀδύνατο...».
Παναγιώτης Μητσόπουλος
Ἱστορικός
"Ἀπολύτρωσις",
Τεῡχος Ἀπριλίου. 2025