Θαυμαστά τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁ­ποῖος μέ τό ἀνέσπερο φῶς τῆς ἀλήθειας του μπορεῖ νά διαλύσει τόν ζόφο τῆς ἄ­γνοιας καί νά καταλύσει τά δεσμά τοῦ σατανᾶ σέ ψυχές προορισμένες γιά τήν αἰωνιότητα.
  Παγιδευμένος στά δίχτυα τῆς μαγεί­ας, σκλάβος σέ πονηρούς δαίμονες με­γα­λώνει ὁ Μαγουνδάτ στό χωριό Ρα­ζήχ τῆς ἐπαρχίας Ρασνουνί στή μακρινή Περ­­­­σία τοῦ 7ου αἰώνα μ.Χ. Ὁ πατέρας του Βάβ, ἄνθρωπος εὐγενικῆς καταγω­γῆς, εἶναι ὀνομαστός μάγος. Κοντά του μαθητεύει ὁ γιός του καί ἀναδεικνύεται ἰσάξιος μ’ αὐτόν στή μαγική τέ­χνη. Ἄριστος στίς μυστικιστικές καί μα­γικές πρακτικές ἐπιβάλλεται μέ ἰδιαίτερη ἰσχύ στό περιβάλλον του. Μέ τήν ἐνηλικίωσή του ὁ Μαγουνδάτ κατατάσσεται μέ περηφάνια στόν στρατό τοῦ βασιλιᾶ Χοσρόη Β´ (590-628 μ.Χ.) καί στό περίφημο τάγμα τῶν Τυρώνων.
  Τό 614 ὁ πολεμοχαρής Χοσρόης καταλαμβάνει τά Ἰεροσόλυμα καί ἀπαγάγει στήν Περσία τό ἀνώτερο κειμήλιο τῶν χριστιανῶν, τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἡ θαυματουργική φήμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ διαδίδεται στήν εἰ­δωλολατρική χώ­ρα, δημιουργώ­ντας ἱερό δέ­ος σέ καλο­προαίρετες ψυ­χές. Ὁ ζω­ηφόρος Σταυρός τοῦ Κυρίου καθίσταται πόλος ἕλξης σέ κά­θε ἐποχή, σέ κάθε φυλή καί ἔ­θνος. Τό ἱερό σύμ­βολο τοῦ Χριστιανισμοῦ προ­κά­λεσε τό ἐνδιαφέρον τοῦ Μαγουνδάτ. Κοντά σέ εὐσεβεῖς χρι­στια­νούς ὁ νεαρός μάγος ἀρχίζει νά γνωρίζει τή λύτρωση πού ἀναβλύ­-ζει ἀπό τή θυ­σία τοῦ Ἰησοῦ γιά ὁ­λό­κλη­ρο τό ἀν­θρώπινο γέ­νος. Ἔκθαμβος μπρο­­στά στό ἄφθαστο μεγαλεῖο τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ξεκι­νᾶ ἕνα περιπετειῶδες ταξίδι ἀναζη­τώ­ντας τά ἴχνη τοῦ ἐσταυρωμένου Λυ­τρω­­τῆ.
  Στή Χαλκηδόνα ἐγκαταλείπει τό στρά­τευμά του καί καταφεύγει στήν Ἱε­ράπολη κοντά σ’ ἕναν χριστιανό συ­μπα­τριώτη του. Τρόπαιο ζωντανό τοῦ Σταυ­ροῦ ὁ ὑπηρέτης τῆς μαγείας νιώθει τώ­ρα μάταια καί ἀνώφελα ὅλα τά γήινα ἀ­γαθά. Ἀνοίγοντας τά μάτια του στό ἔκ­­παγλο φῶς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, θεωρεῖ πρόσκαιρους θησαυρούς τά πλού­τη, τήν πατρίδα του, τούς συγγενεῖς του. Κα­ταυ­γασμένος ἀπό τή λάμψη τῆς ἀλήθει­ας ἐπισκέπτεται χριστιανικούς ναούς, διδάσκεται τά παλαίσματα τῶν ἁγίων τοῦ Θε­οῦ, μαθαίνει τούς ἄθλους τῶν μαρτύρων. Γιγαντώνεται ἔτσι βαθιά του ἡ ἐπιθυμία νά βαπτισθεῖ χριστιανός.
  Εἰσοδεύει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέ τό ἅγιο Βάπτισμα στά Ἰεροσόλυμα ἀπό τόν μετέπειτα πατριάρχη Μόδεστο, καί παίρνει τό ὄνομα Ἀναστάσιος γιά νά κηρύττει τή θαυμαστή μεταστροφή του. Ἐ­λεύθερος ἀπό τά δίχτυα τῆς μαγείας πο­θεῖ νά γίνει ὁλοκληρωτικά δοῦλος τοῦ ἐσταυρωμένου Ἐλευθερωτῆ. Ἀφιερώνεται σέ Αὐτόν, λαμβάνοντας τό μοναχικό σχῆμα στό μοναστήρι τοῦ ἀββᾶ Ἰουστίνου. Ἑπτά χρόνια παλεύει ἀνυποχώρητα μέ τόν διάβολο πού ἄλλοτε εἶχε ὑπηρε­τή­σει μέ τίς μαγεῖες του. Σκληρός ὁ ἀγώνας ἀλλά καί περίσσεια ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Στή βίωση τῆς μετάνοιας ἀνθίζει μέσα του ὁ ἱερός πόθος τοῦ μαρτυρίου. Ζητᾶ τήν εὐχή τοῦ γέροντα καί τῶν ἀδελφῶν γιά τή μακάρια ἀποδημία του σύμφωνα μέ τό θέλημα πού ἀποκαλύπτει ὁ Θεός.
  Κατευθύνεται στή Διόσπολη, γιά νά καταλήξει τελικά στήν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης. Ἐκεῖ, πηγαίνοντας πρός τόν ναό τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, συναντᾶ συ­μπα­τριῶτες του μάγους. Μέ θεία φώτιση τούς καλεῖ νά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό καί νά ἐγκαταλείψουν τή μαγική τέχνη πού κάποτε καί ὁ ἴδιος ὑπηρέτη­σε. Τότε πέρσες στρατιῶτες τόν συλ­λαμ­βάνουν καί τόν ὁδηγοῦν βίαια στόν ἄρχοντα Μαρζαβανά. Μέ τή σταθερή του ὁμολογία ὁ Ἀ­ναστάσιος ἀποτάσσεται τά ἔργα τοῦ δια­βόλου καί ὁμολογεῖ τήν πίστη στόν Χριστό. Μέ πνευματική ἀνδρεία προσεύχεται, ὁμολογεῖ, διακηρύττει: «Μὴ δώῃ μοι ὁ Θεὸς τῆς ἀγαπήσεως ἐκπεσεῖν τοῦ Χριστοῦ μου».
  Ταπεινωμένος ὁ τύραννος τόν ὁ­δηγεῖ στόν ἴδιο τόν βασιλιά Χοσρόη γιά νά τόν μεταπείσει. Ἀλλά καί ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ στέκεται γενναῖος μέ ἀδάμαστη πίστη. Τόν βασανίζουν σκληρά μαζί μέ ἄλλους ἑ­βδομή­ντα χριστιανούς. Τόν ἐξευτελίζουν καί τόν κτυποῦν ἀλύπητα καθη­μερινά. Στό τέ­λος τόν κρεμοῦν ἀπό τό ἕνα χέρι καί διά βρόχου τόν πνίγουν καί ἀποκόπτουν τήν τίμια κεφαλή του τό ἔ­τος 628 μ.Χ.
«Ἀναστάσιος ἐν τραχήλῳ τὸν βρό­­χον ὡς λαμπρὸν ὅρμον ὡραΐζεται φέ­ρων». Τήν ἅγια κεφαλή του οἱ δή­μιοι τή φέρνουν ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ, γιά νά διαπιστώσει καί ὁ ἴδιος τόν θάνατο τοῦ Ἀνα­­στασίου.
  «Τὴν πλάνην ἀφέμενος τὴν τῶν Περ­σῶν νουνεχῶς, σοφὲ Ἀναστάσιε, ἐν ἀ­σκή­σει διαπρέψας ἐνθέως, ἤθλησας ὑ­πὲρ φύσιν καὶ τὸν ὄφιν καθεῖλες· διὸ δι­πλῷ στεφάνῳ θεόθεν ἐστεφάνωσαι».
  Ὁ ἄνθρωπος πού κάποτε ὑπηρέτησε τίς σκοτεινές δυνάμεις γίνεται κήρυκας τῆς παντοδύναμης χάρης τοῦ Θεοῦ, πού μπορεῖ νά καθιστᾶ ὁλόφωτες καί τίς πιό σκοτεινές ψυχές. Ὁ πρώ­ην μάγος ἀναδεικνύεται «τῶν Μαρτύρων κλέος καὶ Ὁ­σί­ων καύχημα καὶ θησαυρὸς τῆς Περσίας, μέγας ἀντιλήπτωρ πιστῶν καὶ κήρυκας τῆς πίστεως ἡμῶν».
  Τιμώντας τή μνήμη τοῦ ὁσιομάρτυρα Ἀναστασίου τοῦ Πέρσου στίς 22 Ἰανουαρίου, βεβαιωνόμαστε πώς καί σήμερα πού ὁ σατανάς βομβαρδίζει ἀνε­λέητα τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, μονα­δικό ἀσφαλές καταφύγιο εἶναι ὁ σταυ­ρός τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ἀκατάβλη­τη χάρη καί τή θαυ­ματουργική του δύναμη.

Ἰχνηλάτης

"Ἀπολύτρωσις",

Τεῡχος Ἰανουαρίου 2025