Ἡ Ἑλλάδα ἐπέστρεψε φέτος ἀπό τούς Ὀλυμπιακούς τοῦ Παρισιοῦ μέ ὀ­κτώ μετάλλια, 1 χρυσό, 1 ἀργυρό καί 6 χάλκινα. Κατάφεραν ἔτσι μέ τεράστια προσπά­θεια καί πολύ κόπο οἱ ἀθλητές μας νά ἔχει ἡ Ἑλλάδα τή 2η ἐκτός συ­νόρων καλύ­τερη παρουσία της στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες. Πλάι τους πο­ρεύονται μία πα­ράλ­ληλη λαμπρή πορεία οἱ νικητές τῶν Παραολυμπιακῶν  μέ 13 μετάλλια: 3 χρυ­σά, 3 ἀργυρά καί 7 χάλ­κινα. Ὑπῆρχαν ὡστόσο στιγμές ὄχι μόνο τῶν νικητῶν ἀλ­λά καί τῶν ἄλλων, τῶν «ἡτ­τημένων» ἀθλητῶν, πού ἀξίζουν πολλά χρυσά! Παραθέτουμε ἐδῶ ἕνα μικρό δεῖγμα ἀπό ὅσα δημοσιεύθηκαν.
Ἡ ἀνέλπιστη ἐπιστροφή
  Τά συναισθήματά του μετά ἀπό τόν τελικό τῶν 100 μέτρων ὕπτιο στήν Ὀλυ­μπιάδα ἦταν ἀκραῖα. Ἡ τέταρτη θέση ἦταν ἡ καλύτερη πού εἶχε πάρει πο­τέ Ἕλληνας σέ Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες σέ ἄθλημα πισίνας. Ὅμως ὁ Ἀπόστολος Χρήστου βρέθηκε στήν πόλη τοῦ φω­τός γιά τό μετάλλιο. «Δέν μοῦ ἀρκεῖ ἡ τέταρτη θέση. Οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες εἶναι κάθε τέσσερα χρόνια, ποιός ζεῖ καί ποιός πεθαίνει μέχρι τό Λός Ἄντζελες!», εἶχε πεῖ στήν κάμερα τῆς ΕΡΤ ἐμφανῶς ἀπογοητευμένος, γιατί τά 100 μέτρα ὕ­πτιο ἦταν τό πιό δυνατό του σημεῖο.
  Λίγες μέρες μετά, ὁ ἕλληνας κολυμβητής ἔκανε τό comeback (=ἐπιστρο­φή/ἀνατροπή) τῆς ζωῆς του. Ἐνῶ σκε­-φτόταν νά ἀπέχει ἀπό τό ἀγώνισμα 200 μέτρα ὕπτιο, τελικά πέφτει στό νερό μέ αὐτοπεποίθηση, σάν νά μήν εἶχε συμβεῖ ποτέ τό προηγούμενο γεγονός. Μέ στό­χο τό ἀπόλυτο κατάφερε καί πῆρε τό ἀσημένιο μετάλλιο. Ἔγραψε τή μεγαλύτερη ἐπιτυχία στήν ἱστορία τῆς ἑλληνι­κῆς κολύμβησης, ἔδειξε τό μεγαλεῖο τοῦ χαρακτήρα καί τῆς καρδιᾶς του. Ξεπερνώντας τήν ἀπογοήτευση πάλεψε νά καταφέρει αὐτό πού πρίν θεωροῦσε ἀ­κα­- τόρθωτο· ἔδωσε ἕνα παράδειγμα ζω­ῆς!

Χρυσό στήν ἀληθινή φιλία  
  Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες 2024, ἡμιτελική σειρά στά 100 μέτρα ὕπτιο. Ρίχνονται στή μάχη δύο Ἑλληνόπουλα: ὁ Ἀπόστολος Χρήστου καί ὁ Βαγγέλης Μακρυγιάννης, ἀγαπημένοι φίλοι. Ὁ πρῶτος περνάει στόν τελικό, ἐνῶ ὁ δεύτερος γιά μόλις 2 ἑκατοστά τοῦ δευτερολέπτου ἀποκλείεται ἀπό τή συνέχεια. Πα­ρά τήν ἀπογοήτευση πού ἔνιωθε, ὁ Βαγ­γέλης ἦταν συγκλονιστικός σέ δηλώσεις του μετά τόν ἀγώνα. Δείχνοντας ἕναν ὄ­μορ­φο ἐσωτερικό κόσμο καί πόσο τιμᾶ τή φιλία, ὁ 21χρονος κολυμβητής παρα­μέρι- σε τήν προ­σω­­πική πίκρα καί εἶπε: «Δέν πειράζει, ἔτσι εἶ­ναι ὁ ἀθλητισμός. Ἐ­γώ πάντως θά βρεθῶ στίς ἐξέδρες τοῦ κολυμβητηρίου καί θά φωνάξω μέ ὅλη μου τή δύναμη, ὥστε ὁ Ἀπόστολος νά κατακτήσει ἕνα μετάλλιο. Θά εἶμαι ἐκεῖ!».
  Πόσο ἔχουν ἐκλείψει τέτοιες συμπεριφορές σήμερα! Γιά τούς περισσότερους καί σ’ αὐτόν τόν ἀθλητισμό ἀκόμη ἐκεῖνο πού μετράει εἶναι ἡ προσωπική ἀνάδειξη.

Γιά τήν Ἑλλάδα
  Ἀπό τίς πιό δυνατές στιγμές! Ἀπό αὐτές πού εἴδαμε καί ξαναείδαμε μέ βουρκωμένα μάτια! Πόσο συγκινητικό καί ἐλπιδοφόρο νά βλέπεις τίς νέες κοπέ­-λες τῆς ἐθνικῆς ὁ­μά­δας πόλο, νά λυ­- γίζουν στήν ἀνά­κρου­ση τοῦ Ἐ­­θνι­κοῦ μας Ὕ­μνου! Αὐθόρ­μη­τη ἔκφραση χα­ρᾶς, εὐγνωμοσύνης καί ἐ­θνι­κῆς περη­φάνι­ας τά δάκρυα, τή στιγμή πού  γί­νε­­ται τό ὄνειρό σου πραγματικότητα καί ἡ σημαία τῆς πατρίδας σου κυματίζει στόν οὐρανό τοῦ Παρισιοῦ, στό μεγαλύτερο ἀθλητικό γεγονός ὅλων τῶν ἐπο­χῶν! Σήμερα πού ὅλα ἰσοπεδώνονται στό ὄ­νομα τῆς «προόδου», πού κάθε ἔννοια ἀξίας καί ἰδανικοῦ ποδοπατεῖται, οἱ ἀ­θλήτριές μας ἔστειλαν ἕνα ἠχηρό μήνυ­μα ἐλπίδας καί φιλοπατρίας σέ ὅλους τούς Ἕλληνες.

Τό ἱερότερο σύμβολο
  Ἡ Δώρα Πασχαλίδου, χάλκινη παραολυμπιονίκης τοῦ τζοῦντο καί σημαιοφόρος τῆς ἑλληνικῆς ἀποστολῆς στούς Παραολυμπιακούς Ἀγῶνες τοῦ Παρισιοῦ, παρέδωσε μαθήματα ἤθους σέ ὅλους ἐ­κείνους πού συνεχίζουν νά περιφρονοῦν καί νά χλευάζουν τή γαλανόλευκη: «Εἶναι ὕψιστη τιμή αὐτή γιά ἕ­ναν ἀθλητή νά κρατάει τή σημαία μας. Νιώ­θω συ­γκι­νη­μένη, γιατί θά κρα­τήσω τό ἱ­ε­ρότερο σύμβολο τῆς πατρί­δας μας γιά τό ὁ­ποῖο ἔ­χουν ἀγωνιστεῖ οἱ ἥρωές μας καί ἔχουν δώσει τή ζωή καί τό αἷμα τους οἱ ἅγιοί μας».

Ἀρχηγός μέ «Α»
  Ὁ ἐμβληματικός ἀρχηγός τῆς ἐθνι­κῆς ὁμάδας μπάσκετ Κώστας Παπανικολάου, μετά τόν ὀδυνηρό ἀποκλεισμό ἀπό τήν ὁμάδα τῆς Γερμανίας, στίς δηλώσεις του στή δημόσια τηλεόραση ἐ­- πι­σήμανε: «Ὅ­ταν ἡ σημαία σέ καλεῖ, πρέ­πει νά εἶ­σαι ἐ­κεῖ, εἶναι με­γά­λη ὑπερη­φά­­­νεια νά φο­ρᾶς αὐτή τή φανέλα καί νά ἀ­γωνίζεσαι γιά τή χώρα σου», δείχνοντας ἔτσι πῶς θά ἔ­πρε­πε νά αἰ­σθάνεται κάθε ἀθλητής πού ἐκ­προσωπεῖ τήν πα­τρίδα του, σέ ἀ­ντίθεση μέ ὅ­σους ἐκ­με­ταλλεύ­­ονται αὐτή τήν εὐκαιρία γιά τήν προσωπική τους φιλοδοξία καί τό ὑλικό κέρδος.

«Δέν τά παρατάω!»
  Ὁ Ἀντώνης Τσαπατάκης, μετά τό ἀσημένιο μετάλλιο πού κατέκτησε στά 100 μέτρα πρόσθιο στούς Παραολυ­μπια­κούς Ἀγῶ­νες, ἔκανε συγκλο­νιστικές δη­λώσεις στούς ἐκ­προ­σώ­πους τῆς ΕΡΤ στό Πα­ρί­σι: «Σή­με­­ρα εἶ­ναιἡ πρώ­­­τη μέ­ρα πού θά πα­­­ρα­δε­χθῶ κάτι πού δέν μπο­ρῶ νά κά­νω. Δέν μπορῶ νά τά παρατά­ω! Μετά ἀπό 15 χρόνια δέν τά ἔχω παρατήσει οὔτε μία μέρα. Δέν τά παράτησα οὔτε σήμερα!». Πρα­γ­μα­τικά, εἶναι ἕνα λαμπρό παράδειγμα ἀνθρώπου πού παρ­- όλη τή δυσκολία του παλεύει καθημερινά, μένει χαρούμενος καί στέκεται εὐ­γνώ­μονα σέ ὅ,τι ὁ Θεός τοῦ χάρισε!

γιά τή συλλογή Β.-Μ.Δ.

"'Απολύτρωσις",

Τεῡχος Νοεμβρίου, 2024