Μέ θλίψη ἀλλά καί μέ τήν ἐλπίδα τῆς ἀνάστασης συνόδευσε ὁ  κλῆρος καί ὁ πιστός λα­­ός τῆς Πιερίας τόν Σεβα­σμι­ώ­τατο ποι­με­νάρχη μας Ἀγαθόνικο στήν τε­λευ­ταία του κα­τοι­κία. Οἱ καμπάνες χτυ­ποῦ­σαν πέν­θιμα ἀπό τό πρωί καί οἱ ὑπη­ρε­­σίες τοῦ Δήμου δέν λειτούργησαν τίς ὧρες τῆς ἐξοδίου Ἀ­κο­λουθίας ὡς ἔν­δει­ξη τιμῆς καί εὐγνω­μο­σύ­νης στό πνεῦ­μα προ­σφορᾶς, θυσίας καί ἀγάπης τοῦ Ἐ­πισκόπου.
  Γεννημένος τό 1937 στό Αἴγιο, σπού­δασε τά θεολογικά γράμματα στήν Ἀθή­να καί ἔπειτα ἐκάρη μοναχός στήν Ἱερά Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων. Ἀφοῦ χειρο­τονήθηκε ἀρχιμανδρίτης, ἀποσπά­στηκε ὡς καθη­γη­τής στό Ἀνώτερο Ἱερα­τικό Φρο­ντιστήριο τῆς Τήνου ὅπου καί διορί­στηκε πρῶτος Διευθυντής τῆς Σχο­λῆς.
  Μέ ἐντολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σερα­φείμ μετέβη στό Ἰράκ, ὑπηρε­τώ­­ντας ὡς ἐφημέριος καί πνευματικός στήν ἐκεῖ ἑλ­λη­νική παροικία.
  Τό 1985 ἐκλέχθηκε Μητρο­πο­λί­της Κί­τρους, Κατερίνης καί Πλατα­μῶ­νος, ὅπου ἀρχιεράτευσε ἐπί 28 χρόνια, καί ἐπιτέλεσε ἕνα πλούσιο πνευματικό, φιλανθρωπικό καί κοι­νω­­νι­κό ἔργο. Λίγα δείγματα τοῦ πο­λύπλευρου αὐτοῦ ἔργου εἶναι ἡ ἀνέ­γερση 27 ναῶν καί 32 πνευμα­τικῶν κέντρων. Ἀ­νακαίνισε ἐπίσης τό Ἐκ­κλη­σια­στικό Γηρο­κομεῖο, ἵδρυσε τά καθημερινά συσσίτια, καθώς καί τό κατάστημα δωρεάν διανομῆς ἐνδυ­μά­­των καί ὑποδημάτων.
  Τεράστια ἦταν ὅμως καί ἡ συμ­βολή του στήν ἀναβίωση τοῦ μοναχι­σμοῦ, κα­θώς ἵδρυσε νέα μοναστήρια καί βοήθησε νά ἐπαναλειτουργήσουν παλιά.
  Τό 2013 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλλάδος τόν ἀπάλλαξε ἀπό τά κα­θήκοντά του ἐξαιτίας τῶν σοβα­ρῶν προ­βλημάτων τῆς ὑγείας του καί ὁ ἐπι­σκοπικός θρόνος τῆς Πιερίας βρῆκε ἄξιο ἀντικα­τα­στάτη καί συνεχιστή τοῦ ἔργου. Ὁ Σεβα­σμιώτατος Μητροπο­λί­της μας Γεώργιος φρόντισε προσωπικά τόν γέροντα· μέ δική του πα­ρότρυνση μνημο­νευ­όταν σέ κάθε θεία Λει­τουργία καί τό ὄνομα τοῦ κυροῦ Ἀγαθο­νίκου.
  Ὁ γέροντας ἄφησε παράδειγμα ἀγά­πης, τα­πείνωσης καί ἀνεξικακίας μέ τήν ἁγία βιο­τή του. Ποιός δέν τόν θυμᾶται νά περιδιαβαίνει τήν πόλη, μόνος του πολ­λές φορές, καί ὁ κόσμος νά βγαίνει ἀπό τά κα­τα­στή­ματα γιά νά πάρει τήν εὐχή του! Ποιός δέν τόν θυμᾶται νά περπατάει νω­ρίς τό πρωί στό πάρκο τῆς Κα­τερίνης καί ἄν­θρωποι πού ἤθελαν τή συμβουλή του νά τρέχουν νά τόν χαιρετή­σουν! Μά καί ποιός δέν θυμᾶται τό φῶς τῆς Μη­τρό­πολης ἀναμ­μένο ὥς ἀργά τό βρά­δυ, λό­γῳ φόρτου ἐρ­γα­σί­ας, ἀλλά καί προ­σευχῆς!
  Ὅταν ἡ ἀσθένεια τόν ἔ­ρι­ξε στό κρε­βάτι γιά 10 χρό­νια καί πα­ραπάνω, ὑπέ­μει­νε καρτερικά δί­νοντας τίς δικές του ἐξετάσεις γιά τόν παρά­δεισο καί ἀφήνο­ντας σέ ἐμᾶς παρακαταθήκη τό τα­πει­νό καί ἁπλό πνεῦ­μα, τήν πρα­ότη­τα καί τήν ἀγαθοσύ­νη, ὅ­πως σή­μαινε καί τό ὄνο­μά του.
  Μέ τήν ἀναγγελία τῆς ἐκ­δη­μίας του πλῆθος κόσμου ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα συ­νέρρεε ἐπί δύο ἡ­μέρες στόν ναό τῆς Θείας Ἀνα­λήψεως, ὅπου ἀναπαυόταν τό σκή­­­νω­μά του, γιά νά χαιρετή­σει τόν ἐπίσκοπο, πού στάθηκε πα­τέ­ρας σέ πολλές ψυχές.
  Κηδεύτηκε κατά τήν ἀπό­δοση τοῦ Πά­σχα, Τε­τάρτη 10 Ἰουνίου, ἀποχαιρε­τώ­ντας τό ποίμνιο μέ τό τελευ­ταῖ­ο «Χρι­στός Ἀνέστη» ἐπί γῆς καί ἀ­νοί­γοντας τόν οὐρανό μέ τό «Ἀληθῶς Ἀνέ­στη ὁ Κύ­ριος».
  Γιά ὅλα ὅσα μᾶς πρό­σφερες, Γέροντα ποι­με­νάρ­χη, γιά ὅσα γνω­­ρίζουμε ἀλλά καί γιά τά πολ­λά πού δέν γνωρίζουμε, θερμά σ᾽ εὐχαρι­στοῦμε. Σέ παρακαλοῦμε νά πρε­σβεύεις στόν Κύριο γιά τήν προκοπή τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν πιστῶν καί γιά τό καλό ὅλης τῆς πατρίδας μας. Ἀμήν.

Ἀναστασία Τζουρᾶ-Τζιότζιου

"Ἀπολύτρωσις",

Τεῡχος "Αὐγούστου-Σεπτεμβρίου", 2024