Ὁ διαγωνισμός τραγουδιοῦ τῆς Eurovision 2024, ἡ 68η διοργάνωση, πραγματοποιήθηκε στό Μάλμε τῆς Σουηδίας‚ μέ τή συμμετοχή 37 χωρῶν.

  Μετά ἀπό ὅσα διεξήχθησαν ἐκεῖ, μπο­ρεῖ κανείς νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι τό ὑποπροϊόν πού παράγει ἡ Eurovision κάθε ἄλλο παρά μουσική εἶναι. Ὁ διαγωνισμός ἔχει πεθάνει ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια. Αὐτό πού παρουσιάστηκε ἦταν ἡ ἀπόλυ­τη κακογουστιά στίχων, πού οὐδεμία σχέ­ση ἔχουν μέ τή μουσική. Ἡμίγυμνα κλό­ουν ἤ τέρατα χοροπηδοῦσαν κραυγάζο­ντας ἄναρθρες κραυγές! Ἄντρες, διάφο­ρα ὑποκείμενα αὐτοπροσδιοριζόμενα ὡς ἄφυλα, κατ’ ἐπιλογήν παχύσαρκοι, γυμνοί, διάφοροι ἀποκαλούμενοι σατανιστές, ἀτάλαντοι μέ μοναδικό προσόν τόν σεξουαλικό τους προσανατολισμό, ἐπι­χεί­ρησαν νά ἐπιβάλουν τή woke κουλ­τούρα, θυσιάζοντας τήν ἀξιοπρέπειά τους, τά ἤθη καί τά ἔθιμα τῆς γηραι­ᾶς ἠ­πείρου καί δημιουργώντας στρεβλά πρότυπα στή νεολαία, πού τούς ἀκολουθεῖ στά social media.

  Πολλές συμμετοχές (ἡ πολωνική, ἡ σλοβενική, ἡ νορβηγική κ.ἄ.) εἶχαν ἀποκρυφιστικά, μαγικά, ἀκόμα καί σατανιστικά στοιχεῖα, μέ ἀποκορύφωμα τήν ἰρ­λανδική. Ἡ τελευταία ξεχώρισε μέ τίς σα­τανιστικές ἀναφορές στήν ὅλη πα­ρου­σίαση, ἐνῶ τό περιεχόμενο τοῦ τραγουδιοῦ ἀφοροῦσε στά «δικαιώματα» τῆς λεγομένης ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Ἐπιπλέ­ον, ὅλη ἡ ἀντίχριστη καί ἑωσφορική ΛΟΑΤΚΙ παράσταση ἔγινε πατώντας ἐ­πάνω στόν Σταυρό. Τό τραγούδι τό ἑρ­μήνευσε non binary («μή δυαδικό») ἄτομο καί θεωρήθηκε ὠδή στήν queer (=περί­εργη) κοινότητα, καθώς προσπαθεῖ νά στείλει τό μήνυμα τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπό τά δε­σμά καί τούς φόβους.

  Ἀλλά καί γιά τή δική μας συμμετοχή εἶναι πολλά τά ἐρωτηματικά, παρότι, ὅταν ἡ ἐκπρόσωπός μας ἀνέβηκε στή σκηνή, ἡ τηλεθέαση ἔφτασε τό 71% καί παρακολούθησαν τό τραγούδι της 3.400.000 τηλεθεατές. Νά ὑπενθυμίσου­με ὅτι μό­νο γιά τή συμμετοχή μας ἡ ΕΡΤ -δηλαδή ὁ ἑλληνικός λαός- πλήρω­σε 176.647,20 εὐρώ. Στό ποσό δέν συμπεριλαμβάνονται τά ἔξοδα τῆς ἑλληνι­κῆς ἀποστολῆς στό Μάλμε τῆς Σουη­δί­ας.

  Γιά νά κατανοήσουμε τά τεκταινόμενα ἐκεῖ, πρέπει νά γνωρίζουμε ποιός εἶναι ὁ χορηγός. Ἐδῶ καί τέσσερα χρόνια ἡ ἑταιρεία "Moroccan Oil" εἶναι χορηγός τῆς Eurovision. Ἐπιβάλλει, δηλαδή, κανόνες καί ὅρους σέ ὅλα τά κρατικά τηλε­οπτικά δίκτυα τῶν εὐρωπαϊκῶν χω­ρῶν πού συμμετέχουν στόν λεγόμενο «διαγωνισμό» (καί στήν ΕΡΤ). Εἶναι μιά ἑταιρεία προϊόντων πολυτελῶν καλλυντικῶν «ὀ­μορφιᾶς», πού ἱδρύθηκε «ξαφνικά» ἀπό μία ἰσραηλινή «ἐπιχειρηματία» καί ἡ ὁ­ποία ἐμφανίζει ποικίλες παραδοξότητες.

  Ὅσον ἀφορᾶ στόν φετινό λεγόμενο «νικητή» τῆς Eurovision, τό Νemo (=Κανείς), εἶναι ἕ­νας τραγουδιστής ράπ ἀπό τήν Ἐλβετία, αὐτοπροσδιοριζόμενος ὡς «μή δυαδικός» (non binary), δηλαδή ταυτοποιεῖται ἐναντίον τῶν ἀντιλήψεων τῆς δυαδικότητας «ἄνδρας - γυναίκα». Τό γεγονός ὅ­τι ὁ «νικητής» εἶναι «μή δυαδικός», δηλαδή ἕνας «ἄνδρας» μέ ρόζ φού­στα, δείχνει ξεκάθαρα ὅτι φέτος ἡ woke κουλτούρα καί ἡ διαφορετικότητα ἦταν οἱ πρωταγωνιστές σέ μιά Eurovisi­on πού παίρνει διαστάσεις σεξουαλικῆς προπαγάνδας.

  Πρόκειται γιά πολιτική κι ὄχι γιά μουσική ἤ τέχνη. Θέλουν ἁπλῶς νά μεταφέ­ρουν τό νέο μοντέλο κοινωνίας στούς νέους καί γι᾽ αὐτό τόν λόγο χρησιμοποι­εῖται ὁ κινηματογράφος, ἡ τηλεόραση, ἡ μουσική καί φυσικά τά λεγόμενα κοινοβούλια, τά ὁποῖα στό ὄ­νομα τῶν «Ἀν­θρωπίνων Δικαιωμάτων» ψηφίζουν νό­μους γιά γάμους καί «τεκνοθεσίες» ὁμοφυλοφίλων, ἄφυλων, διεμφυλικῶν, μή δυαδικῶν κ.ο.κ. Ἡ Eurovi­­sion γίνεται μό­νον ἡ θεατρική σκηνή γιά τήν ἐπίδειξη τοῦ σατανισμοῦ καί τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς κοινωνικῶν μοντέλων.

  Συνοψίζοντας θά λέγαμε ὅτι ἡ πολιτισμική σήψη τῆς Εὐρώπης εἶναι πολύ προχωρημένη. Βουλιάζει στά σκοτάδια τοῦ Μεσαίωνα καί ἀκόμα πιό πίσω, στίς δαιμονικές θρησκεῖες τῆς ἀρχαιότητας. Ὁδεύουμε ὁλοταχῶς πρός μιά καθολική ἀποδόμηση τῶν ἐννοιῶν τοῦ ἔθνους, τοῦ φύλου καί τῆς φυλῆς καί μιά φανατική προσήλωση στή μή κανονικότητα. Καί δυστυχῶς ὅλη αὐτή ἡ ὀπισθοδρόμηση πρός τό ἔρεβος παρουσιάζεται σάν πολιτιστική κορωνίδα «ἐλευ­θερίας» καί «ἀφύπνισης».

  Ἀσφαλῶς τήν ἐπίσημη ἐκτροπή της θά τήν πληρώσει πολύ ἀκριβά ἡ Εὐρώ­πη, ὅπως ὁρίζουν οἱ πνευματικοί νόμοι. Ἄλλωστε καί ὁ ἴδιος ὁ τίτλος τοῦ ἐκτρώματος τῆς Ἰρλανδίας μιλᾶ γιά μέρα τῆς κρίσεως (Doomsday). Εὔστοχα ὁ ἅγιος μητροπολίτης Ἀχρίδος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἀποκάλεσε τήν Εὐρώπη «Λευκή Δαιμονία». Προέβλεψε, ἐπίσης, πώς ἡ πα­νίσχυρη Εὐρώπη σύντομα θά γίνει συ­ντρίμμια λόγῳ τῶν ἐπιλογῶν της. Αὐ­τή ἡ Εὐρώπη -ὑπάρχουν εὐθύνες ἀκόμη καί πολιτικές γιά τήν κατάντιά της- εἶναι καταδικασμένη νά αὐτοκαταστραφεῖ. Δέν ἔχει τίποτε νά δώσει στούς λαούς της καί ἀποτελεῖ ὅ,τι χειρότερο γιά ὅ­σους προσκαλεῖ νά τήν ἀκολουθήσουν ἤ νά συνεργαστοῦν μαζί της.

  Καί ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σημείωνε σχετικά: «Νύχτα, βαριά νύχτα ἔχει καλύψει τήν Εὐρώπη. Γκρεμίζονται τά εἴ­δωλα τῆς Εὐρώπης καί δέν εἶναι πολύ μακριά ἡ μέρα, κατά τήν ὁποία δέν θά μείνει οὔτε πέτρα ἐπάνω στήν πέτρα ἀ­πό τήν κουλτούρα καί τόν πολιτισμό τῆς Εὐρώπης, μέ τούς ὁποίους αὐτή ἀνήγειρε πόλεις καί κατέστρεφε ψυχές, θεοποιοῦσε τά κτίσματα καί ἀπέρριπτε τόν Κτίστη». Μήπως ἔφτασε ἡ ὥρα νά πέσει «ἡ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη»;

Εὐδοξία Αὐγουστίνου

«Ἀπολύτρωσις», Τεὒχος Ἰουνίου-Ἰουλίου 2024