Ἀκοῦμε νά γίνεται λόγος σήμερα ἀ­πό τούς πάσης φύσε­ως διαπρύσιους κήρυκες τῆς ξέφρε­νης πολιτικῆς ὀρθό­τητας καί τοῦ «δικαι­ωματικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ» γιά τό «wo­ke», τή woke κουλτούρα, τή woke ἀ­τζέντα. Ὁ «γου­οκι­σμός» εἶναι μιά ἐπαναστατική διαδικασία, πού διαπερνᾶ ὅ­λες τίς δυτικές κοινωνίες, μέ στόχο νά ὁδηγήσει στήν «ἐ­ξαφάνιση» τῶν παραδοσιακῶν δυτι­κῶν κοινωνιῶν καί ταυτόχρονα στή βιολογική «ἐξαφάνιση» τῶν φύλων μέσα ἀπό τήν ἄρνηση τῆς σεξουαλικῆς ταυτότητας.
  Σύμφωνα μέ τήν περίφημη «κουλ­τού­ρα τῆς ἀφύπνισης» (woke culture), σχεδόν ὅσα ξέραμε ἀποδομοῦνται. Ἀ­ξί­ες, μέ τίς ὁποῖες μεγαλώσαμε, ἐκπαραθυρώνονται ἀπό τήν πραγματικότητά μας. Τό ἔθνος, ἡ φυλή, τό φύλο ἀμφι­σβη­τοῦνται πλέον ἀπόλυτα καί ὑφίστα­νται ἐξονυχιστικούς ἐλέγχους καταλή­γο­ντας στήν «ἀκύρωση» (cancel culture).
  Ὅλα αὐτά ὁδηγοῦν σέ υἱοθέτηση ἀπόψεων καί προτύπων πρωτόγνωρων· μᾶς κάνουν νά αἰ­σθανόμαστε ξένοι μέσα στίς ἴδιες μας τίς κοινωνίες καί δημιουργοῦν δραματικές κοινωνικές μεταβολές. Ἀπόψεις πατροπαράδοτες, πού φορεῖς τους ἦταν ἡ μεγάλη πλειοψηφία τοῦ κόσμου, μετατρέπονται τώρα σέ αἱρετικές, φοβικές καί ὑπερβολικά ἀντιδραστικές.
  Ὅπως οἱ περισσότεροι νεωτερισμοί τοῦ 21ου αἰώνα, ἔτσι καί τό «woke» γεννήθηκε στίς Η.Π.Α. Στή συνέχεια ἡ Δυτική Εὐρώπη ἔχει γίνει θύμα τοῦ ὁρμη­τικοῦ δικαιωματισμοῦ καί τῶν καινούργιων πολιτιστικῶν προτύπων. Μαζική ὑστερία ἔχει καταλάβει τίς κοινωνίες αὐ­τές, ἡ ὁποία φέρει τή σφραγίδα τοῦ woke κινήματος, μιᾶς κυριολεκτι­κῆς σταυροφορίας πού τίς σαρώνει. Χάνεται ὁ ἰδεολογικός προσανατολισμός καί τό πο­λι­τιστικό χάος ἀρχίζει νά κυριαρχεῖ. Σέ τελική ἀνάλυση, πρόκειται γιά ἕνα ἑνιαῖο κίνημα καταστροφῆς τόσο τῶν δυτικῶν λαῶν, ὅσο καί τῆς ἴδιας τῆς ἀν­θρώπινης ταυτότητας.
  Τά παραδείγματα εἶναι πάμπολλα. Ἡ ἱστορία, ὑποστηρίζουν, πρέπει νά καταργηθεῖ, διότι ἐκφράζει πολιτικά «μή ὀρθές» ἀπόψεις. Οἱ λευκοί, ἡ ὕπαρξη δύο φύλων καί οἱ διακρίσεις κατά τῶν ὅποιων μειονοτήτων (φυλετικῶν, σεξου­αλικῶν καί θρησκευτικῶν) συνιστοῦν ἐγκλήματα τῆς Δύσης. Στό πλαίσιο αὐτό, σέ ἀρκετές χῶ­ρες γίνονται προσπάθειες νά ἀπαγορευ­θοῦν οἱ ἀρχαῖες τραγωδίες, τά ἔργα τοῦ Πλάτωνα, τοῦ Ἀριστοτέλη, τοῦ Δημοκρίτου, ὅπως και τοῦ Σαίξπηρ, διότι εἶναι -πιστεύουν- «ρατσιστικά», κα­θώς ἐκφράζουν τήν ὑπεροχή τῶν λευ­κῶν καί τήν κυριαρχία τῶν ἀν­δρῶν.
  Στίς μεγάλες μητροπόλεις τῆς Εὐ­ρώπης οἱ αὐτόχθονες πληθυσμοί βρίσκονται σέ διαδικασία ταχύτατης μει­ο­νο­­τικο­ποίησης. Ἐπήλυδες, μάλιστα, δη­­λώνουν ἀπερίφραστα: «Φοβᾶστε νά γίνετε μειονοτικοί. Νά μή φοβᾶστε γιά κά­τι πού θά συμβεῖ. Ἡ Εὐρώπη θά ἀλ­λάξει». Ἔ­τσι ἡ κοι­νω­νική συμμαχία «τῶν πολιτῶν τοῦ πουθενά» βρίσκει τήν ἰδεολογική της ὁλοκλήρωση στό woke κίνημα καί μέσῳ αὐτοῦ ἐπιτίθεται στήν «παραδοσιακή» δημοκρατική μορφή πολιτικῆς ὀργάνωσης.
  Ὁρισμένοι ἀμερικανοί συγγραφεῖς πιστεύουν ὅτι τό Wokism εἶναι ἡ «ἑπόμενη ἀμερικανική θρησκεία», πού θέλει νά «σβή­­σει ὁλόκληρη τήν ἱστορική μνή­μη τοῦ πολιτισμοῦ», ὅπως ὁ Χριστιανισμός ἔγινε θρησκεία τοῦ βυζαντινοῦ κρά­τους τόν 4ο αἰώνα. Ἡ woke θρησκεία εὐδοκιμεῖ βεβαί­ως στόν ἀκαδημαϊ­κό κόσμο, ἀλ­λά στοχεύ­ει νά ἐξα­­πλω­θεῖ καί στήν Πρω­το­βάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευ­ση. Σέ ὁλόκληρο τόν δυτι­κό κόσμο, τά σχολεῖα δίνουν ὅλο καί πε­ρισσότερο χῶ­ρο στήν ἐκ­παίδευση τῶν φύλων καί στήν προώθηση τῶν διεμφυλικῶν ταυτοτήτων.
  Στήν πατρίδα μας ἡ τάση αὐτή μέχρι στιγμῆς ἐκφράζεται μέ τή μορφή τοῦ ἐ­θνομηδενισμοῦ καί στρέφεται πρός τήν ἀ­ποδόμηση τῆς ἱστορικῆς μας κληρονο­μιᾶς. Στό στόχαστρό της βρίσκεται ἡ ἄρ­νηση τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρασίας (πρβλ. «Συνωστισμός»), ἡ Ε.Ο.Κ.Α., ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται συ­στημα­τικά ὡς «ἐθνικιστική». Ἀμ­φι­σβη­τεῖται, ἐπίσης, ἡ συνέχεια τοῦ ἑλ­ληνικοῦ ἔ­θνους, ὁ Κωνσταντῖνος Πα­παρ­ρηγό­που­λος, ὁ ὁποῖ­ος χαρακτηρί­ζεται «πα­ρα­κρατικός». Κάθε χρόνο κατά τήν ἐπέ­τειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, κάποιοι ἰσχυρίζο­νται ὅτι τό ΟΧΙ ἦταν... «φα­σιστικό», γιατί τό εἶπε ὁ Μεταξᾶς. Ἐπίσης ἡ ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρ­τίου 1821 βαρύνεται μέ τό στίγμα τῆς «γενοκτονίας» τῶν Τούρκων στήν Τριπολιτσά.
  Ἀκόμη, βανδαλίζουν τά ἀγάλματα ἡρώ­ων τοῦ 1821 καί τῶν Μακεδονομάχων. Συγχρόνως ὁ Κολοκοτρώνης καί ὁ Καποδίστριας διασύρονται ὡς «ἐθνο­λαϊ­κι­στές», «προνεωτερικοί» καί «δικτάτορες». Καί τοῦ­το, διότι τό αἴτημα τῆς ἐ­λευθερίας τῶν ἐπαναστατῶν τοῦ 1821 συνδυάζει τήν ὀρθόδοξη πίστη μέ τήν ἐθνική αὐτοδι­άθεση. Ἐπιπλέον, ντοκυμαντέρ τῆς ἑλληνικῆς τηλεόρασης διέσυρε τόν Μεγαλέξανδρο· τήν Παρα­σκευή 8 Μαρτίου, ἡ­μέ­ρα τῆς γυ­ναί­κας, ὁ δῆμος Ἀθηναίων ἐπέλεξε νά «ντύσει» τό δημαρχεῖο μέ τήν ἑλ­ληνική σημαία σέ ρόζ χρωματισμούς ἐνῶ διαφημιστική ἀ­φίσα βεβήλωσε τό πρόσωπο τῆς Πανα­γίας.
  Γενικά, γίνεται προσπάθεια ποινικο­ποίησης τῆς ἑλληνορθόδοξης παρά­δο­σης, ἐξ οὗ καί τό σύνθημα: «Νά πεθάνει ἡ Ἑλλάδα, νά ζήσουμε ἐμεῖς». Στό ἴδιο μῆ­κος κύματος ἐκπέμπει καί τό πανό πού ὕψωσαν ἐσχάτως στό 26ο Φεστι­βάλ Ντο­κιμαντέρ Θεσσαλονίκης -χρη­ματο­δο­τεῖ­ται ἀπό τούς φόρους πού πλη­ρώνουμε οἱ Ἕλληνες- μέ τό σύν­θη­μα «Destroy Gree­ce», δηλαδή «Κα­τα­στρέ­ψτε τήν Ἑλλάδα», ἐνῶ ὁ δημι­ουρ­γός τοῦ «Avant-Drag!», τοῦ φίλμ πού δια­κρίθηκε σ’ αὐτό, δήλωσε: «Ἡ βαρ­βα­ρότητα τῆς Ἑλ­­λάδας ξεκινάει ἀπό τήν οἰκο­γένεια, συνεχίζει στά σχολεῖα καί διατρέχει ὅλα τά κοινωνικά στρώ­ματα».
  Ἐπιπροσθέτως, σήμερα, πού ἡ δη­μο­γραφική συρρίκνωση ἔχει κα­τα­στεῖ τό μεῖ­ζον ἐθνικό πρόβλημα τῆς χώρας μας, οἱ «πολυπο­λι­τι­σμικοί ἀποδομητικοί χῶ­ροι, κυρί­αρ­χοι στά Μ.Μ.Ε. καί στά πανε­πι­­στή­μια, συζητοῦν συχνό­τερα τό ζή­τημα τῶν ἐναλλακτικῶν σεξουα­λικῶν ἐ­πιλο­γῶν» καί οἱ ἐθνοπα­έ­ρες μας θε­σμο­θε­τοῦν ἀναί­σχυ­ντα τόν γάμο τῶν ὁμο­φυ­λοφίλων.
  Ἀπό τήν ἀτζέντα τῶν ἐγχώριων θιασωτῶν τῆς «woke culture» δέν ξέφυγε οὔτε καί ἡ γλώσσα. Προωθοῦν τή συμπεριληπτική, δηλαδή τή «γλώσσα πού ἀποφεύγει τή χρήση κάποιων ἐκφράσεων ἤ λέξεων πού θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ὅτι ἀποκλείουν συγκεκριμένες ὁμάδες ἀν­θρώ­πων, ἰδιαίτερα λέξεις γιά τό φύλο, ὅπως "ἄνδρας"». Ἔτσι, ἡ ἀναφορά σέ φοι­τητές καί φοιτήτριες ἀντικαθίσταται σέ πανό καί προκηρύξεις ἀπό τόν οὐδέτερο ὅρο «τά φοιτητά»!
  Μέσα σ’ αὐτή τή ζοφερή κατά­στα­ση, πού γένη, φυλές, γλῶσσες καί φύλα ἀποδομοῦνται, καλούμαστε μέ κάθε τρό­πο νά ἀντισταθοῦμε σθεναρά σέ ὅλη αὐτή τήν παράνοια καί νά μείνουμε «ἑ­δραῖοι καί ἀ­μετακίνητοι» στή ζείδωρη παράδοση, τήν ὁποία παραλάβαμε ἀπό τούς πατἐρες μας.

Εὐδοξία Αὐγουστίνου