«Λέγει οὖν ἡ παιδίσκη ἡ θυρω­ρὸς τῷ Πέτρῳ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῶν μα­θη­τῶν εἶ τοῦ ἀνθρώπου τούτου; Λέ­­­- γει ἐκεῖνος· οὐκ εἰμί».
Ἰδού ὁ σταθερότατος στύλος ἔ­τρεμε ὁλόκληρος, μέ τό κτύπημα μιᾶς αὔρας. Ποῦ εἶναι ἐ­κείνη ἡ τόλμη τότε πού ὑπο­­σχόταν καί εἶχε πολύ μεγάλη αὐτοπεποίθηση; Ποῦ εἶναι ἐκεῖνα τά λόγια, ὅταν εἶπε: «Διατί οὐ δύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι; Τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω»; Ἄ­ραγε αὐτό εἶναι νά ἀκολουθήσεις τόν διδάσκαλο, νά σέ ἀρνηθεῖ ὁ μαθητής; Μήπως ἔτσι εἶναι τό νά θυσιάσεις τήν ψυχήν ὑπέρ τοῦ διδασκάλου, νά μή γί­νει αὐτό ἐπειδή σέ τρόμαξε ὁ λό­γος τῆς ὑπηρέτριας; Ἀλλά ποιό εἶναι τό περίεργο, ἄν ὁ Θεός προεῖπε τήν ἀλήθεια, ὅμως ὁ ἄν­θρωπος ἐ­σφαλ­μένα εἶχε αὐτοπεποίθηση;... Νά προσέξουμε ὄχι μόνο ὅτι ὁ Πέτρος ἀρνεῖται τόν Χριστό..., ἀλλά καί ὅτι ἀρνεῖται πώς εἶναι Χριστιανός, ἐ­νῶ εἶ­ναι. Ὁ Κύριος, δηλαδή, δέν εἶπε στόν Πέτρο: Θά ἀρνηθεῖς ὅτι εἶ­σαι μαθητής μου, ἀλλά «ἀπαρνήσει με». Ἀρνήθηκε, λοιπόν, τόν Ἴδιο, ἐ­πει­δή ἀρνήθηκε ὅτι εἶναι μαθητής του.

Ἁγίου Αὐγουστίνου,
Ὁμιλίες στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο,
μτφρ. Ἀρχιμ. Εἰρ. Χατζηεφραιμίδη,
Θεσσαλονίκη 2021,
σ. 984.

῾῾Ἀπολύτρωσις῾῾, Ἀπρίλιος 2024