«Ἀθήνα: Ἡ ἀστυνομία συνέλαβε τέσσερις ἀ­νηλίκους γιά ἐπίθεση σέ μαθητές διαφορετικοῦ σχολείου, στό πλαίσιο σχο­λι­κῆς ἐκδρομῆς στήν Ἀκαδημία Πλά­τω­νος».
    «Πάτρα: Ξυλοδαρμός 16χρονου μαθητῆ σέ σχολεῖο -"Τό παιδί φοβᾶται νά βγεῖ στά διαλείμματα"».
«Θεσσαλονίκη: Ξυλοκόπησαν καί ἔ­στειλαν στό νοσοκομεῖο 17χρονο σέ σχολικό χoρό».
  «Κατέληξε ἡ 16χρονη πού ἦταν σέ κῶμα μετά ἀπό χρήση "κοκτέιλ" ναρκω­τι­κῶν».
«Διαδοχικά περιστατικά σέ βάρος ἀνήλικων ἀπό συμμαθητές τους... Ὁ ἐκ­φοβισμός "χτυπᾶ" ἀπό τά νηπιαγωγεῖα μέχρι τά Λύκεια».
  Τά παραπάνω ἀποτελοῦν καθημερινές εἰδήσεις στό ἀστυνομικό δελτίο.
  Μάλιστα ἡ ἐφημερίδα «Καθημερινή» (16-10-2023) ἀποτυπώνει τήν ἔξαρση αὐτοῦ τοῦ πολύ ἀνησυχητικοῦ φαινομέ­νου μέ τά ἑξῆς δεδομένα: «Ὁλοένα καί αὐξανόμενες εἶναι οἱ ὑποθέσεις παραβατικότητας ἀνηλίκων πού ἔρχονται στό φῶς τό τελευταῖο διάστημα, μέ τά τελευταῖα στοιχεῖα πού ἔδωσε στή δημοσιότη­τα ἡ ΕΛ.ΑΣ. νά εἶναι ἄκρως ἀνησυ­χη­τι­κά. Συνολικά 1.353 ἀνήλικοι συ­νελήφθησαν σέ ὅλη τή χώρα τόν Σεπτέμβριο γιά διάφορα ἀδικήματα, ἐνῶ σχηματί­σθη­καν καί 1.201 δικογραφίες γιά ἰσά­ριθμες ὑποθέσεις. Πιό συγκεκριμένα, μεταξύ ἄλλων (...) συνελήφθησαν 17 ἀνήλικοι γιά βιασμό, προσβολή τῆς γενετήσιας ἀξιοπρέπειας ἤ πορνογραφία ἀνηλίκων, 28 ἐ­πει­δή εἶ­χαν στήν κατοχή τους ὅπλα, 292 γιά κλοπές καί ληστεῖες καί 86 γιά πρόκλη­ση σωματικῶν βλαβῶν».
  Καί ἀναρωτιόμαστε: Πῶς φθάσαμε ὥς ἐδῶ; Πῶς γίνεται νέα παιδιά νά ἐπιδεικνύουν ἀπερίγραπτη σκληρότητα ἀ­πέναντι στούς συμμαθητές τους καί ἀδι­- αφορία γιά τόν πόνο πού τούς προκαλοῦν; Γιατί αὐτή ἡ μεγάλη αὔξηση τῆς παραβατικότητας τῶν νέων, οἱ ἄ­γριες ἐ­πιθέσεις, ἡ σύσταση συμμοριῶν;
Βεβαίως παρεκκλίνουσες συμπεριφορές ὑπῆρχαν πάντα στήν κοινωνική ζωή τῶν παιδιῶν· τά τελευταῖα χρόνια, ὅμως, ἡ συχνότητα ἔχει αὐξηθεῖ καί οἱ μορφές βίας ἔχουν διαφοροποιηθεῖ κυρίως λόγῳ τῆς ἀνασφάλειας πού ἔχουν προκαλέσει ἡ πανδημία, ἡ οἰκονομική κρί­ση, ὁ πόλεμος, ἡ ἐν γένει κρίση.
  Ἀσφαλῶς στήν ἐπιδείνωση τῆς κατάστασης ἔχουν συμβάλει καί τά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, καθώς καί τά μέ­σα μαζικῆς ἐνημέρωσης. Ἡ πρόσβαση πού ἔχουν οἱ μαθητές σέ πληροφορίες καί ἐρεθίσματα εἶναι φοβερή καί ἀνεξέλεγκτη, μέ ἀποτέλεσμα πολλές φορές νά μήν ἔχουν τή συναισθηματική ὡριμότητα νά τά διαχειριστοῦν. Ἐπιπλέον, τά παιδιά καλοῦνται μέσα ἀπό πολλά παιχνίδια νά ζήσουν μιά ἄλλη πραγματικότητα, ἡ ὁ­ποία ἔχει τή δυνατότητα νά ἐπηρεάζει ἀρνητικά καί τή συμπεριφορά τους.
  Ἀναντίρρητα ἡ κακή συμπεριφορά τῶν ἀνηλίκων ἀποτελεῖ τόν ἀντικατοπτρισμό τοῦ πνευματικοῦ προσανατολισμοῦ τῆς σύγχρονης κοινωνίας. Τά παι­διά ἀντιγράφουν τίς συμπεριφορές μας, εἶναι ὁ καθρέφτης μας. Ἀναζητοῦν πρότυπα· κι ἐμεῖς ἀποτελοῦμε ἀντιπρότυπα. Ὅταν ἡ ἠθική παρακμή ἔχει γενικευθεῖ, ἡ μετριότητα βρίσκεται στό προσκήνιο, ἡ ἀπόρριψη τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς ἀποτελεῖ καθη­μερινότητα, τότε γιατί ἀποροῦ­με;
  Βεβαίως ἡ οἰκογένεια ὅπως καί τό σχολεῖο παίζουν σημαντικό ρόλο στή σωστή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν. Ἡ συνεργασία σχολείου καί οἰκογένειας εἶ­ναι ἕνας πολύ σημαντικός παράγοντας στήν ὑγιῆ ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν, τόσο σέ γνωστικό ὅσο καί σέ συναισθηματικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο.
  Ἀλλά τί περιμένουμε ἀπό τήν οἰκο­γέ­νεια, ὅταν ὁ πατέρας λείπει ἀπό αὐ­τήν; Τραγικός ὁ ἀπολογισμός τῆς ἀπου­σίας του: «Τό 90% τῶν παιδιῶν πού ἐ­γκα­τέ­λειψαν τό σπίτι, τό 63% τῶν ἐ­­φή­βων πού αὐτοκτονοῦν καί τό 85% τῶν παιδιῶν καί ἐφήβων μέ διαταραγμένη συ­μπε­ριφορά προέρχονται ἀπό σπί­τια χω­ρίς πατέρα», διαπιστώνει σχετική ἔ­ρευ­να. Καί γιά ποιό σχολεῖο μιλοῦμε σήμερα; Ὅ,τι κρατάει ζωντανό τό σχολεῖο σήμε­ρα εἶναι τό φιλότιμο καί ἡ εὐσυνειδησία κάποιων ἐπαγρυπνούντων ἐκπαιδευτι­κῶν.
  Ἀναμφισβήτητα τά παιδιά χρειάζο­νται ἀγάπη, ἀλλά καί ὅρια καί στενή ἐ­πα­φή καί ἐπικοινωνία μέ τούς γονεῖς καί τούς ἐνήλικες πού εἶναι κοντά τους. Ὀ­φείλουμε νά ἐνσταλάξουμε στίς παιδικές ψυχές «ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων» ἀξίες, ὅπως σεβασμό, ὑπομονή, εἰλικρίνεια, συμπόνια. Ὁ ἀνοιχτός διάλογος μέ τά παιδιά, ἡ ἐπικοινωνία καί ἡ ἔκφραση συναισθημάτων θά τούς δείξει ὅτι μποροῦν νά συζητήσουν καί νά ἐκφράσουν κάθε προβλη­- μα­τισμό τους.
  Λυπηρά ὄντως τά ποικίλα φαινόμενα τῆς κακῆς συμπεριφορᾶς, τῆς βί­ας, τῆς ἀναρχίας, τῆς ἐγκληματικότη­τας τῆς ἐ­φη­βικῆς ἡλικίας. Ἀλλά στό βάθος, πρέπει νά τό ξέρουμε καλά, ἐμφωλεύει τό μεγάλο θέμα καί αὐτό εἶ­ναι τό ὑπαρξιακό κενό, ὁ πνευματικός λιμός στόν σύγ­χρο­νο ἄνθρωπο, τό ἔλ­λειμμα τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς. Ἡ ὑ­πέρβαση τῶν δυσκο­λιῶν τῆς παρα­βατικότητας τῶν ἀνη­λί­κων εἶναι θέμα ἐσωτερικό - πνευματι­κό, θέμα σωστῆς διαπαιδαγώγησης. Αὐ­τό εἶ­ναι ἡ βάση καί τό θεμέλιο.
  Ὁμολογουμένως σήμερα δρέπουμε τούς καρπούς τῆς ἀποστασίας μας. Ξεχάσαμε τόν Θεό καί «χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται». Ἄδεια ἡ ζωή μας, ἄδεια ἡ ψυχή μας, χωρίς ἠθικά ἀντισώματα παραπαίουμε ἀνερμάτιστοι καί πληρώνουν τά παιδιά τό τίμημα τῶν ἐ­πιλο­γῶν μας. Ἔτσι, φθάσα­με στό σημεῖο νά διαβάζουμε ὅτι σύμφωνα μέ τόν Π.Ο.Υ. «δύο στούς τρεῖς ἐ­φήβους δέν εἶ­ναι καλά». «Ἕ­ξι στούς δέκα ἐφήβους ἀ­νέφεραν ἐμμέ­νου­σες ψυχο­λο­γι­κές ἤ καί σω­ματικές ἐ­­νο­χλή­σεις», σέ πρό­σφατη ἔ­ρευνα πού πραγματοποιή­θη­κε γιά τήν ψυ­­χική ὑγεία τῶν ἐφή­βων.
  Τελικά ὑπάρχει λύση στό πρόβλη­μα; Μόνον ἡ πίστη στόν Τριαδικό Θεό φέρνει στό προσκήνιο καί στήν καθημερινότητα τόν ἠθικό κώδικα, ὁ ὁποῖος εἶ­ναι ἀπαραίτητος γιά τή θεμελίωση τῆς ἁρμονικῆς συμβίωσης τῶν ἀνθρώπων. Σή­­μερα μάλιστα, πού τά πά­ντα κλονίζονται, ἡ πίστη ἀποτελεῖ ἀσφαλές καταφύγιο. Ἐ­κείνη θωρακίζει τούς νέους, γιά νά ἀντιμετωπίζουν νικηφό­ρα τήν κατάθλιψη, τό ἄγ­χος, τήν ἀπογοήτευση, τήν ἀπελπισία, τήν αὐτοκτονία. Ἄν συνεχίζουμε συστηματικά νά καταστρατηγοῦμε καί νά ἀπαξιώνουμε ποικιλοτρόπως τήν ἑλληνορθό­δοξη παράδοσή μας, μήν περιμένουμε νά ἀλ­λάξει κάτι πρός τό καλύτερο. Μόνον ἄν ἐπιστρέψου­με στήν κατά Θεόν πολιτεία, θά μπορέσουμε μέ ἐπιτυχία καί ἀποτελεσματικά νά θεραπεύ­σουμε τό πρόβλημα καί νά προλάβουμε τήν ἀποθηρίωση τῆς κοινωνίας μας.

Εὐδοξία Αὐγουστίνου

Φιλόλογος - Θεολόγος

"Ἀπολύτρωσις", Ἰαν. 2024