Tό πακετάκι μέ τίς χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες γιά διακόσμηση ἦταν ἕτοιμο ἀπό καιρό καί περίμενα τήν κατάλληλη στιγμή γιά νά ἀξιοποιηθεῖ. «Σήμερα τό ἀπόγευμα θά τό κάνουμε», σκέφτηκα, καθώς τά παιδιά δέν εἶχαν δραστηριότητες καί διαβάσματα γιά τήν αὐριανή ἡμέρα. Χριστουγεννιάτικη μουσική στό cd player, ψαλίδια, κόλλες καί τά παιδιά πολύ χαρούμενα ἀνταποκρίθηκαν. «Ἐγώ θά κόψω τούς βοσκούς», «Ἐγώ τούς μάγους», «Ἐγώ τήν Παναγία», «Θέλω τά ἀγγελούδια»...
  Ὡστόσο, ἡ ἑορταστική ἀτμόσφαιρα πολύ γρήγορα ἄλλαξε καί ἄρχισαν τά: «Ἄχ, ὅλα τά ὡραῖα ἐσύ τά πῆρες!», «Μοῦ δώσατε τό χειρότερο ψαλίδι» καί «Ἄντε, τελείωνε μέ τήν κόλλα!». Ὁ πρῶτος ἐνθουσιασμός ξεφούσκωσε καί ἄρχισαν τά «βαρέθηκα» καί τά «Ὤχ, τί πολλά πού εἶναι!». Ἴσως ἀκούγεται ἀπίστευτο, ἀλλά μέχρι καί σπυράκι πού πονοῦσε πάρα πολύ ἐμφάνισε κάποιος στό δάχτυλό του ἐκείνη τή συγκεκριμένη ὥρα, πού ἐγώ τήν εἶχα σχεδιάσει τόσο διαφορετική στό μυαλό μου! Τούς φανταζόμουν ὅλους νά χαίρονται, νά συνεργάζονται ἁρμονικά καί νά κρατάει ὁ ἐνθουσιασμός τους λίγο περισσότερο ἀπό πέντε λεπτά! Κι ἄν εἶναι δυνατόν, χωρίς φωνές καί γκρίνιες!!!
  Ὁ μόνος πού ψαλίδιζε χωρίς ἀπαιτήσεις, σιωπηλά καί χαρούμενα, ἦταν τό μικρό μας, πού πηγαίνει στό νηπιαγωγεῖο! Μόνο πού δέν ψαλίδιζε ἀκριβῶς, ἀλλά... "πετσόκοβε" καί καθώς τό ἔκανε μέ ἠρεμία καί χωρίς νά ἐπηρεάζεται ἀπό τή φασαρία πού γινότανε γύρω του, πρόλαβε νά καταπιαστεῖ μέ ἀρκετές φιγοῦρες. Γι᾽ αὐτό τελικά ὁ στολισμός δέν εἶχε τό ὁμοιόμορφο καί καλαίσθητο ἀποτέλεσμα πού ἐπιθυμοῦσα.
  Ναί, κάπως ἔτσι ξεκίνησε ὁ στολισμός φέτος στό σπίτι μας... Μά ὅποτε θυμᾶμαι τό μικρό μας, εὔχομαι μέ τήν ἴδια προσοχή καί προσήλωση νά φροντίζω γιά τόν στολισμό, ὄχι τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλά τῆς καρδιᾶς μου, ἰδιαίτερα αὐτές τίς ἡμέρες, πού πορευόμαστε πρός τά Χριστούγεννα. Κι ἄν τό ἀποτέλεσμα ἔχει κάπου μερικές ψαλιδιές παραπάνω ἤ ἀλλοῦ ἔχει στραβοκολλήσει, δέν ἀπογοητεύομαι. Συνεχίζω νά ἀγωνίζομαι, γιατί ξέρω πώς εἶναι τά σημάδια τοῦ ἀγώνα καί τῆς προσπάθειας νά γίνει ἡ καρδιά μου φάτνη γιά τόν μικρό Χριστό.

Σ.Τ.

«Ἀπολύτρωσις», Δεκ. 2022