Βασικό γνώρισμα τῆς ἀποστολικῆς τακτικῆς τοῦ Παύλου ἦταν ἡ ἐπανε­πί­σκεψη. Δέν τοῦ ἀρκοῦσε μόνον νά κη­ρύξει σ᾿ ἕναν τόπο καί νά ἱδρύσει ἐκ­κλη­σία. ῎Ηθελε νά διατηρεῖ σχέση μαζί της καί νά πληροφορεῖται τήν πορεία της. Κι ὅταν δέν μποροῦσε ὁ ἴδιος νά τήν ἐπισκεφθεῖ ξανά, ἔστελνε κάποιον συνεργάτη. Στή Θεσσαλονίκη στάθηκε ἀδύνατο νά πάει, ὅσο καί ἄν τό ἐπιθυμοῦσε (βλ. 2,18). Ἡ μεγάλη ἀγάπη καί ἡ ἀγωνία του ὅμως δέν τόν ἄφηναν νά ἡ­συχάσει, καθώς ἐξακολουθοῦσαν ἐκεῖ οἱ διωγμοί κατά τῶν χριστιανῶν. Ἀποφασί­ζει ἔτσι νά στερηθεῖ τόν Τιμόθεο, γιά νά τόν στείλει στή θέση του: «Ἐπέμψαμεν Τιμόθεον, τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶ διά­κονον τοῦ Θεοῦ καὶ συνεργὸν ἡμῶν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ» (Α΄ Θε 3,2). ῞Οπως πληροφορούμαστε ἀπό τίς ᾿Επιστολές του, τόν Τιμόθεο τόν ἔστειλε ὄχι μόνο στή Θεσσαλονίκη, ἀλλά καί στήν Κό­ρινθο (βλ. Α´ Κο 4,17) καί στούς Φιλίππους (βλ. Φι 2,19).
  ᾿Από τούς χαρακτηρισμούς πού χρη­σι­μοποιεῖ ὁ Παῦλος γιά τόν Τιμόθεο φαίνεται πόσο ὁ ἀπόστολος τιμοῦσε τούς συνεργάτες του, ἀλλά καί πόσο σπουδαῖο εἶναι τό ἔργο ὅλων ἐκείνων πού συνεργάζονται γιά τήν ἐπέκταση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γίνονται ἀδελφοί τῶν ἀποστόλων. Τί ἦταν ὁ Τιμό­θεος μπροστά στόν μεγάλο Παῦλο, τόν χρυσαετό πού πέταξε σ᾿ ἀνατολή καί δύση γιά νά μεταφέρει τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ; Θυμηθεῖτε πῶς τόν εἶχε βρεῖ ὁ Παῦλος στά Λύστρα. ῞Ενα μικρό, ἀδύναμο παιδί ἦταν ὁ Τιμόθεος. Κι ὅ­μως ὁ ἀπόστολος τόν θεωρεῖ ἴσο του, τόν ὀνομάζει ἀδελφό του. ῾Η Ἐκκλησία εἶναι ἡ οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ καί ὅλοι οἱ πιστοί εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί μετα­ξύ μας. Μέσα στήν προσπάθεια νά δουλέψουμε γιά τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, συ­σφίγ­γεται ὁ ἀδελφικός δεσμός μετα­ξύ μας, γινόμαστε ἀδέλφια τοῦ Παύ­λου καί τῶν ἄλλων ἀποστόλων. Τί μεγάλη τιμή!
  Γινόμαστε ἐπίσης διάκονοι τοῦ Θε­οῦ, δηλαδή ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ. ῾Ο Χρι­στός σ᾿ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του δια­κόνησε, ὑπηρέτησε τούς ἀνθρώπους, καί στούς μαθητές του ἄφησε τήν παραγγελία· «ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος» (Μθ 20, 26). ᾿Εκείνους πού ἀγαπᾶ, τούς κάνει δια­κόνους, ὑπηρέτες τῶν παιδιῶν του, τούς ἀναθέτει τό ἔργο του. Σήμερα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νά βολευτοῦν κάπου, νά βροῦν μιά καλή θέση, νά ἀ­σφαλισθοῦν. ᾿Αλλά ὑπάρχει μεγαλύ­τερη ἀσφάλεια καί σπουδαιότερη θέση ἀπό τό νά γίνει κανείς ὑπάλληλος στό ὑ­πουρ­γεῖο τοῦ Θεοῦ, νά ἔχει ἀφεντικό, ἐργοδότη του τόν ἴδιο τόν Θεό καί νά ὑπηρετεῖ τά παιδιά τοῦ Θεοῦ; Αὐτή τή δουλειά κάνει ὁ ἀπόστολος.
  Τέλος, γινόμαστε συνεργοί στό εὐ­αγγέλιο. Τή φυσική δημιουργία ὁ Θε­ός τήν ἔκανε μόνος του. Γιά τήν πνευματική ἀναδημιουργία, γιά τήν ᾿Εκκλησία του καί τό ἅπλωμα τῆς βασιλείας του στή γῆ, δέν δουλεύει μόνος Του, ζητᾶ τήν ἀνθρώπινη συνεργασία. ῎Ετσι καί τότε πού ὡς ἄνθρωπος ἔζησε πάνω στή γῆ, δημιούργησε τό πρῶτο κλιμάκιο τῶν συνεργατῶν του, τούς μαθητές του, καί μ᾿ αὐτούς συνεργάσθηκε γιά νά κηρύξει στούς ἀνθρώπους τό εὐαγγέλιό του. Σέ κάθε ἐποχή ὁ Θεός ζητᾶ τή δική μας συνεργασία. Ζητᾶ νά μᾶς κάνει ἁλιεῖς ἀνθρώπων, γιά νά σώσουμε ψυχές ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά τίς ὁδηγήσουμε στή σωτηρία, κοντά του.
  Τά ἐπίθετα μέ τά ὁποῖα χαρακτη­ρίζει ὁ Παῦλος τόν Τιμόθεο ἀποτελοῦν καί γιά μᾶς, πού μελετοῦμε τήν ἁγία Γραφή καί εἴμαστε οἱ νεότεροι ἀδελφοί τοῦ Τιμοθέου, ἕναν καθρέπτη πνευματικό γιά νά ἐλέγξουμε τήν πνευματική μας κατάσταση. ᾿Αποτελοῦν κριτήρια γιά νά κρίνουμε τόν ἑαυτό μας, τή ζυγαριά πάνω στήν ὁποία πρέπει νά τόν ζυγίσουμε καί νά τόν μετρήσουμε: Εἴμαστε ἐμεῖς διάκονοι τοῦ Θεοῦ; Εἴμαστε συνερ­γάτες στό ἔργο τοῦ εὐαγγελίου; Εἴμαστε συνεργάτες τοῦ Παύλου καί τῶν ἀπο­στόλων τῆς ἐποχῆς μας; ῾Η ὑ­πόθεση τοῦ εὐαγγελίου καί τῆς ᾿Εκκλησίας δέν εἶναι ὑπόθεση μόνον ὁρι­σμέ­νων ἀνθρώπων. ῞Ολοι ἔχουμε χρέος νά συμμετέ­χουμε στήν περιπέτεια τοῦ εὐαγγελίου, στήν ἀγωνία τῶν ἀποστό­λων γιά τήν ἐπέκταση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. ῞Οπως ἐμεῖς κληθήκαμε στήν ᾿Εκκλησία καί γίναμε μέλη στήν οἰκογέ­νεια τοῦ Θεοῦ, πρέπει καί ἄλλοι νά κληθοῦν. ῞Οπως ἐμεῖς γνωρίσαμε τήν ἀλή­- θεια, πρέπει καί ἄλλοι νά τή γνωρίσουν. ῞Οπως στή δι­κή μας ζωή κάποιοι ἄν­θρωποι ἔγιναν ὄργανα τοῦ Θεοῦ γιά νά μᾶς φέρουν κο­ντά του, ἔτσι κι ἐμεῖς νά γίνουμε ὄργανα στά χέρια τοῦ Θεοῦ, νά γίνουμε οἱ ἀγγελιοφόροι τοῦ Θεοῦ, γιά νά μεταφέρουμε τό μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου καί τῆς σωτηρίας καί σέ ἄλλες ψυχές. Γιά ὅλους ὑπάρχει ἔργο, διακο­νία μέσα στήν ᾿Εκκλησία. Τό μεγάλο ᾿Α­φεντικό ζητᾶ πολλούς ὑπαλλήλους. Ζη­τᾶ ἀπό ὅλους μας νά συνεργασθοῦμε μαζί του, γιά νά σώσουμε κάποια ψυχή. Μποροῦμε μέ τά λόγια μας, μέ τό πα­ράδειγμά μας, μέ τήν προσευχή μας νά γίνουμε συνεργοί στό εὐαγγέλιο τοῦ Χρι­στοῦ, προσφέροντας στούς ἀνθρώ­πους τή μεγαλύτερη εὐεργεσία. ᾿Εκεῖνοι πού συστήνουν στούς ἀνθρώπους τόν Θεό ἱκανοποιοῦν τόν βαθύτερο πόθο τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, τή δίψα γιά τόν Θεό καί τήν αἰωνιότητα.

Στέργιος Ν. Σάκκος

"Ἀπολύτρωσις", Νοεμβρ. 2022