Καλή χρονιά! Καλή κι εὐλογημένη νά ᾿ναι ἡ κάθε μέρα τοῦ νέου ἔτους. Καί νά μᾶς χαρίζει ὁ Κύριος τό φωτισμό καί τή σοφία του, ὥστε ἀπ᾿ ὅλα καί μέ ὅλα, πού τήν κάθε ὥρα τοῦ νέου ἔτους θά ἀντιμετωπίσουμε, νά προαγόμαστε καί νά ἁγιαζόμαστε. Νά ᾿χουμε, δηλαδή, στή νέα χρονιά πολλά κέρδη πνευματικά.
  ῾Ο χρόνος εἶναι χρῆμα, λέει ἡ ἀγγλική παροιμία. ᾿Αλλά ἡ χριστιανική πίστη ἀποκαλύπτει κάτι πολύ μεγαλύτερο· πώς μέ τήν ἀξιοποίηση ἤ μή τοῦ περιορισμένου χρόνου τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας κερδίζουμε ἤ χάνουμε τήν αἰωνιότητα, δηλαδή τήν ἀτέλειωτη χαρά καί καταξίωσή μας. «᾿Επιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς!», ἄδραξε τήν αἰώνια ζωή, συστήνει ὁ ἀπόστολος (Α´ Τι 6,12). Καί μᾶς θυμίζει ἔτσι τό μεγάλο κι ἀκριβό μυστικό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, πώς μέσα στήν ᾿Εκκλησία, στό καθεστώς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὁ χριστιανός ἔχει τή δυνατότητα νά κάνει τήν πιό ἀπίθανη καί σκανδαλιστικά κερδοφόρα ἐπένδυση· νά ἐπενδύει τόν πεζό γήινο χρόνο του στό αἰώνιο.
  Σωστά γράφτηκε ὅτι «ὁ χρόνος ἀκολουθεῖ διαφορετικό βηματισμό, καθόσον ἀφορᾶ σ᾿ ἀλλιότικους ἀνθρώπους». ῾Ο χριστιανός ἀποτελεῖ ἕνα ἀλλιότικο εἶδος ἀνθρώπου μές στόν κόσμο. Μέ τό βάπτισμά του ἔχει ἀποταχθεῖ τήν πομπή τοῦ πονηροῦ -ἔφτυσε τό σατανᾶ μέ τό στόμα τοῦ ἀναδόχου του- κι ἔχει ἐνταχθεῖ στήν καλή στρατεία τῆς ᾿Εκκλησίας, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὅπου μέ τήν πίστη κάνει τό μεγάλο ἅλμα δίνοντας στή γήινη ζωή του τήν πνευματική διάσταση. Πῶς; Μέ τή συνεχῆ ἀνανέωση τῆς ἀποταγῆς του ἀπό τόν πονηρό, μέ τήν ἀδιάκοπη ὑποταγή του στόν Χριστό καί τήν ἀναβάθμιση τῆς ζωῆς του ἐν Χριστῷ.
   Ἐδῶ βρίσκεται τό μυστικό τοῦ μυστικοῦ πού προανέφερα. Τό διατυπώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ μιά πρόταση παράδοξη, μιλώντας γιά «τόν νέον (ἄνθρωπον), τόν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν» (Κλ 3,10). ῾Η ἀποταγή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κακό καί ἡ συμπόρευσή του μέ τόν Χριστό δέν γίνεται ἅπαξ διά παντός. Δηλαδή, ὁ χριστιανός -πού μέ τό βάπτισμά του ἔγινε νέος, καινούργιος ἄνθρωπος- ὀφείλει νά ξανακαινουργιώνεται καθημερινά. Νά κατοχυρώνει καί ἐπαναβεβαιώνει τόν ἀνακαινισμό τῆς χάριτος, συσφίγγοντας τή συνεργασία του μαζί της. «Οὐ... τετελείωμαι, διώκω δέ εἰ καί καταλάβω ἐφ᾿ ᾧ καί κατελήφθην ὑπό τοῦ Χριστοῦ» (Φι 3,12), ἐξομολογεῖται ὁ μεγάλος Παῦλος πού κατέκτησε τίς ἀκρώρειες τῆς ἀνθρώπινης τελειότητας κι ἔφθασε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Μᾶς διαβεβαιώνει δέ ὅτι ἡ τελειότητα βρίσκεται στόν ἀγώνα γιά τήν τελείωση καί ἡ ἁγιότητα προσψαύεται στήν προσπάθεια γιά τόν ἁγιασμό.
   Αὐτή ἡ προσπάθεια, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ συνειδητή χριστιανική ζωή, μέ νόμο κι ὁδηγό τό εὐαγγέλιο, μέ μόνιμο χορηγό καί τροφοδότη τά ἄχραντα μυστήρια, πού ταμιεύονται στήν ἁγία μας ᾿Εκκλησία, συνιστᾶ τή συμφερότερη ἐπένδυση. ᾿Αλλά καί νοηματίζει μέ μιά ἐντελῶς ἰδιαίτερη σημασία τό κάθε λεπτό τῆς ζωῆς μας, ἀφοῦ τοῦ δίνει ἕνα μοναδικό καί καίριο ρόλο στή σωτηρία μας.
 
    

Στέργιος Ν. Σάκκος