Μηνύματα ἀπό τήν Α´ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή

Ἡ ᾿Εκκλησία καί ὁ κόσμος (Α΄ Θε 1,6)

  Ὁ ἀπόστολος Παῦλος βεβαιώνει τούς Θεσσαλονικεῖς ὅτι ἡ ἀποστολή καί τό κήρυγμά του ἀναβλύζει ἀπό καθάρια πηγή. Δέν ἔχει σκοπό του νά ἀρέσει στούς ἀνθρώπους, ὥστε νά προσαρμόζει τό κήρυγμά του στίς δικές τους ἐπιθυμίες καί ἀπαιτήσεις. Ἡ βαθειά, ἀπόλυτη καί ἀποκλειστική ἐπιθυμία του εἶναι νά εὐαρεστεῖ στόν Θεό: «οὕτω λαλοῦμεν, οὐχ ὡς ἀνθρώποις ἀρέσκοντες, ἀλλὰ τῷ Θεῷ τῷ δοκιμάζοντι τὰς καρδίας ἡμῶν» (Α΄ Θε 2,4· πρβλ. Α´ Κο 4,1-5).
  ῞Οταν στό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου παρεισφρύει ἡ ἀνθρωπαρέσκεια, κηρύττονται «τὰ πρὸς ἡδονήν», σημειώνει ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός. ῾Υπάρχει τότε σοβαρός κίνδυνος νά ὑποστεῖ τό εὐαγγέλιο ἀλλοίωση. Τό «ἕτερον εὐαγγέλιον» ὅμως, ὅπως τονίζει στούς Γαλάτες ὁ ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Γα 1,6-10), ἐπιφέρει ἀνάθεμα σ᾿ αὐτόν πού τό κηρύττει καί ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους ὄχι στή σωτηρία ἀλλά στήν καταστροφή. ῎Αν κύριος στόχος τοῦ κηρύγματος εἶναι πῶς νά ἀρέσει στούς ἀνθρώπους, δημιουργεῖται μία νέα ἐκκλησία, μία ἀντιεκκλησία μέ χριστιανούς ἀχρίστιανους. Αὐτό, βέβαια, δέν σημαίνει ὅτι τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου δέν στρέφεται μέ ἀγάπη καί στοργή πρός τόν ἄνθρωπο. ᾿Απευθύνεται σέ κάθε ἄνθρωπο· στόν ἅγιο ἀλλά καί στόν ἄγριο, στόν ἐνάρετο ἀλλά καί στόν ἐμπαθῆ. ῞Ολους τούς ἀγκαλιάζει. ᾿Επιζητεῖ ὅμως νά τούς φέρει στή σωτηρία· νά τούς ἀνεβάσει στό ὕψος ὅπου ὁ Χριστός τούς θέλει καί ὄχι νά κατεβάσει τό εὐαγγέλιο, νά ἀλλοιώσει τήν αἰώνια ἀλήθεια.
  ῾Η ἀποστολή τῆς ᾿Εκκλησίας στόν κόσμο εἶναι νά ἀρέσει στόν Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους· τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐκτελεῖ καί ὄχι τό θέλημα τῶν ἀνθρώπων. ῾Ο κανόνας αὐτός τοῦ Παύλου εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος στίς μέρες μας. Διότι πολλοί παρουσιάζονται σάν ἄνθρωποι τῆς ᾿Εκκλησίας, πλάθουν καί προσπαθοῦν νά ἐφαρμόσουν θεωρίες καί διδασκαλίες στίς ὁποῖες δίνουν τό ὄνομα τοῦ εὐαγγελίου, ἀλλά εἶναι στά μέτρα τῶν ἀνθρώπων πού κατρακυλοῦν στήν ἄβυσσο τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἀπιστίας. ῎Ετσι, ἀντί νά ἐκχριστιανίσει τήν κοινωνία ἡ ᾿Εκκλησία, ἐκκοσμικεύεται ἡ ἴδια. Αὐτό ὅμως εἶναι ἀντιευαγγελικό καί ὀλέθριο. ῞Οπως οἱ ἡλιακές ἀκτίνες δέν λερώνονται ὅταν πέφτουν στόν βοῦρκο, δέν κρυώνουν στούς πάγους καί στά χιόνια οὔτε ζεσταίνονται ὅταν πέφτουν σέ βραστό νερό, ἔτσι καί ἡ ᾿Εκκλησία ἔχει ἀποστολή νά ἁπλωθεῖ σέ ὅλο τόν κόσμο, νά ἀγκαλιάσει ὅλους τούς ἁμαρτωλούς τῆς γῆς, ἀλλά νά μείνει ἀνεπηρέαστη ἀπό τόν κόσμο. Αὐτό ἐξάλλου τῆς τό ἐπιβάλλει ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχηγός της, ὁ ὁποῖος «μὴ ἐκστὰς τῆς φύσεως, μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος», δηλαδή χωρίς νά παύσει οὔτε στιγμή νά εἶναι Θεός, φόρεσε καί τήν ἀνθρώπινη σάρκα γιά νά ἀγκαλιάσει ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.
  ῾Η ᾿Εκκλησία δέχεται καί τούς πιό ἁμαρτωλούς τῆς γῆς καί ἔχει τή δύναμη νά τούς καθαρίσει καί νά τούς ἐξαγιάσει. Εἶναι ἀπαραίτητο ὅμως οἱ ἄνθρωποι αὐτοί νά ἔχουν μετανοήσει. ῾Η ᾿Εκκλησία δέν κολακεύει, δέν καλοπιάνει, δέν προσωποληπτεῖ. ῞Οπως ὁ καθρέπτης δείχνει στόν καθένα τή μορφή του χωρίς νά ἐπηρεασθεῖ ἀπό τό ἄν εἶναι ὄμορφος ἤ ἄσχημος, πλούσιος ἤ πτωχός, ἔνδοξος ἤ ταπεινός, χωρίς νά φοβᾶται κανέναν, ἔτσι καί ὁ κανόνας τῆς ᾿Εκκλησίας, ὁ λόγος τοῦ εὐαγγελίου, πού ἀποτελεῖ τόν πνευματικό καθρέπτη κάθε ἀνθρώπου, παρουσιάζει στόν καθένα τόν πραγματικό του ἑαυτό χωρίς νά φοβᾶται. ᾿Ανεξάρτητα ἀπό τή μόρφωση, τήν κοινωνική θέση, τήν οἰκονομική κατάσταση, ἀνεξάρτητα ἀπό ὅλα, ἡ ᾿Εκκλησία βλέπει ὅλους τούς ἀνθρώπους ἴσους ὡς ψυχές καί ἔχει ἀπέναντι σέ ὅλους τήν ἴδια εὐθύνη, νά παρουσιάσει ἀληθινό τό εὐαγγέλιο.
  Πόσο σωστή εἶναι ἡ ἀρχή τήν ὁποία ὁρίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος φαίνεται καί ἀπό τήν ἱστορία τῆς ᾿Εκκλησίας. Στά πρῶτα χρόνια, ὅταν ἡ ᾿Εκκλησία τηροῦσε αὐτή τήν ἀρχή, ἦταν ζωντανή καί καθαρή· ἔγραψε τότε τίς λαμπρότερες σελίδες τῆς ἱστορίας της. ᾿Αργότερα ὅμως, ὅταν ψευδαπόστολοι καί ψευδοδιδάσκαλοι παραβίασαν αὐτή τήν ἀρχή καί χρησιμοποίησαν τήν κολακεία καί τήν προσωποληψία, ἡ ᾿Εκκλησία ζημιώθηκε  καί ἡ τακτική αὐτή ἔγινε ἀφορμή νά βλασφημηθεῖ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου.

Στέργιος Ν. Σάκκος