Ἡ δόξα τῆς ξακουσμένης ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ἔδυε. Πενιχρή ἡ λάμψη της μπροστά στό φῶς τοῦ ἀνέσπερου Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης πού εἶχε ἀνατείλει ἀθόρυβα, μά ἡ ἀνταύγειά του εἶχε κα­ταυγάσει ὁλάκερη τήν οἰκουμένη.
  Τά εἴδωλα γκρεμίζονταν καί οἱ καλοπροαίρετες ψυχές ἀναδεικνύονταν σέ ζωντανούς ναούς, πού πρόσφεραν τή λογική λατρεία στόν Θεό τῆς αἰώνιας δό­ξας. Γιά αὐτήν τή θαυμαστή κοσμογονία χρησιμοποιοῦσε ὁ Κύριος τά μι­κρά καί μωρά αὐτοῦ τοῦ κόσμου πού λά­βωσε μέ τήν ἀγάπη του. Ἦταν οἱ δώ­δε­κα ψαράδες τῆς Γαλιλαίας καί πίσω τους μία ὁ­λόλαμπρη πορεία ἀφοσιωμένων πιστῶν. Ἀνάμεσά τους καί μικρά παιδιά καί τρυφερές κόρες, ὅπως ἡ Φαύ­στα στή γῆ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Λάφυρα τῆς πίστης της στόν Ἰησοῦ καί τῆς ἀνυποχώρητης ὁμολογίας της δύο σημαντικές προσωπικότητες τοῦ τόπου: Ἕνας συγκλητικός καί ἕνας ἔπαρχος ὁ­δηγοῦνται μαζί στό μαρτύριο γιά τό ὄ­νομα τοῦ Ἰη­σοῦ Χριστοῦ καί διαλαλοῦν τήν κατακτητική δύναμη τοῦ ἐσταυρωμένου καί ἀναστημένου Ναζωραίου.
  Τά εἴδωλα γκρεμίστηκαν θαυμαστά μέσα στήν καρδιά τοῦ γέροντα συγκλητικοῦ Εὐιλάσιου. Τά σύντριψε ἡ σταθερή ἄρνηση τῆς Φαύστας, ὅταν τήν κάλεσε νά θυσιάσει στά εἴδωλα, ἡ ἁπλή καί ἀνεπιτήδευτη ὁμολογία της, τά ἐπιχειρήμα­τά της γιά τήν ἀλήθεια τῆς νέας πίστης. Πλάι σ΄ αὐτά καί τό θαῦμα τῆς διάσωσής της ἀπό τίς φλόγες τῆς φωτιᾶς πού κατέκαιγαν τό καθετί, ἀλλά ἄφηναν ἄθικτη καί ἀλώβητη τή χριστιανή κόρη.
  Τότε ὁ σεβάσμιος ἄρχοντας προσέβλεψε μέ σεβασμό στήν Ἁγία καί μέ ἀ­νοιχτή καρδιά καί πνεῦμα πρόθυμο ἄκουσε τή χριστιανική διδασκαλία καί ἐ­γκολπώθηκε τήν αὐθεντία τῆς πίστης. Καί στάθηκαν μέ θάμβος ὅλοι νά παρακολουθοῦν ἕνα νεαρό κορίτσι νά γίνεται ὁ δάσκαλος ἑνός σοφοῦ συγκλητικοῦ, ὁ χειραγωγός του στό λαμπρό βασίλειο τῆς ἀλήθειας.
  Ὁ Εὐιλάσιος συγκλονισμένος ἀποκαλύπτει τήν ἀλλαγή του στόν ἔπαρχο Μάξιμο, ὁ ὁποῖος τόν καλεῖ σέ ἀπολογία. Καί, ὅταν ὁ ἄρχοντας ἀντικρίζει τή νεαρή Φαύστα καί τόν ἡλικιωμένο Εὐι­λάσιο νά ὑπομένουν μέ ἱλαρότητα τά φοβερά βασανιστήρια, ὅταν βλέπει τήν ἀνεξικακία τους γιά τόν ἄδικο ἐξευτελισμό τους, σημαίνει καί γιά αὐτόν ἡ ὥρα τῆς χάριτος. Ὁ ἔπαρχος Μάξιμος μέ συ­ντριβή καρδιᾶς καί ταπείνωση γονατίζει μπροστά στήν Ἁγία ζητώντας συγχώρε­ση, διδάσκεται τήν ἀλήθεια τῆς πίστης καί μέ ἐνθουσιασμό ὁμολογεῖ τόν Χριστό.
  Γύρω τους οἱ φανατικοί εἰδωλολάτρες ἀπειλοῦν, ὠρύονται, φθάνουν μέ­χρι τόν αὐτοκράτορα ἀπαιτώντας τήν τιμωρία τους. Μά οἱ νέοι χριστιανοί γί­νο­νται ὁμολογητές καί λαμβάνουν τό βάπτισμα μέσα στό ἴδιο τους τό αἷμα, χύ­νοντάς το ὁλοπρόθυμα γιά τήν ἀλήθεια πού βρῆκαν ἀπρόσμενα καί χόρτασε τήν ὕπαρξή τους.
  Ἡ εἴδηση διαδίδεται μέ ταχύτητα καί προκαλεῖ κατάπληξη καί δέος σέ ὅλη τήν περιοχή.
  Ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανός (284 -305 μ.Χ.) διατάζει τή θανάτωσή τους καί οἱ τρεῖς Ἅγιοι δέχονται μέ χαρά τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ.
  Ἡ σεμνή χριστιανή κόρη μαζί μέ τούς πρώην δημίους της φθάνει στή δό­ξα τοῦ οὐρανοῦ. Ὁ μύχιος πόθος τῆς θεοφιλοῦς ψυχῆς της νά ὁδηγεῖ ψυ­χές στόν ἀ­γαπημένο της Νυμφίο ἐκ­πλη­ρώ­θηκε. Αὐ­τό εἶχε θέσει σκοπό τῆς ζωῆς της, ὅ­ταν οἱ εὐσεβεῖς καί πλούσιοι γονεῖς της ἔφυγαν νωρίς ἀπό τοῦτο τόν κόσμο καί στά δεκατρία της χρόνια ἔ­μεινε ὀρ­φανή. Ἀναθρεμμένη μέ τά ζείδωρα νάματα τοῦ εὐαγγελίου, ἡ Φαύ­στα διέθεσε τή μεγά­λη περιουσία πού κλη­ρο­νόμησε στήν τοπική ἐκκλησία καί ἐ­ντάχθηκε στό κο­σμο­σωτήριο ἔργο της.
  Στήν ἱστορική πόλη τῆς Κυζίκου στά τέλη τοῦ 3ου αἰώνα ὑπῆρχε ἀξιόλογη χριστιανική κοινότητα, πού ἀποτελοῦ­νταν ἀπό ζηλωτές χριστιανούς μέ πλούσια δράση. Τό ἱεραπο­στολικό ἔργο ἐπιθύμησε νά διακονήσει ἡ νε­αρή κόρη, ἐγκαταλείποντας ὅλα τά ὑ­λικά ἀγαθά. Καί τήν ἀξίωσε ὁ Θεός νά μνημονεύεται στούς αἰῶνες μαζί μέ τούς εἰδωλολάτρες πού εἵλκυσε στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Πλάι τους εἰκονίζεται στό εἰκο­νο­στάσι τῆς Ἐκκλησίας καί τιμᾶται μαζί τους στίς 6 Φεβρουαρίου. Γιά νά διδάσκει στούς πιστούς κάθε ἐποχῆς πώς τά εἴδωλα γκρεμίζονται στίς καρδιές, ὅ­ταν οἱ χριστιανοί μέ ζῆλο βιώνουν τήν πίστη τους καί τήν ὁμολογοῦν μέ παρρησία.

Ἰχνηλάτης

"Ἀπολύτρωσις", Φεβρ. 2022