Τό ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πρόβλημα τῆς χώ­ρας μας εἶναι τό δημογραφικό, τό ὁποῖο ἔχει ὡς αἰτίες τήν ὑπογεν­νη­τικό­τητα καί τή μετανάστευση, μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα τή μεί­ωση ἀλλά καί γή­ρανση τοῦ πληθυσ­μοῦ. Τό 2020 εἴχαμε στήν Ἑλ­λάδα μείωση πληθυσμοῦ κατά 50.401 ἄτομα καί δε­δο­μένου ὅτι πολ­λές γεν­νήσεις ἀ­φο­ροῦν ἀλ­λοδαπούς, ἡ μεί­ω­ση τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ πλη­θυσμοῦ καί ἡ γή­ρανσή του εἶναι ἀ­κόμη μεγαλύτε­ρες. Σέ ἀντίθεση μέ τήν Ἑλλάδα οἱ γει­τονι­κές μας χῶρες ἐμ­φα­νί­ζουν αὔ­ξηση τοῦ πλη­θυσμοῦ τους καί μεταξύ αὐτῶν πρωτοπορεῖ ἡ Τουρκία, πού δέν ἔχει τίς καλύτερες τῶν προθέ­σε­ων γιά τήν Ἑλ­λάδα. Ἡ πολιτεία ὀ­φεί­λει νά ἀνα­στρέ­ψει αὐτόν τόν δημο­γραφικό κατή­φο­ρο. Διαφορετικά, μετά ἀπό κά­ποια χρόνια, δέν θά ὑφίσταται ἑλλη­νικό κράτος. Οἱ κυριότεροι λόγοι οἱ ὁ­ποῖοι συμβάλλουν στήν ἐλάττωση τῶν γεννή­σεων εἶναι:
  1. Ἀστικοποίηση. Πολλοί συμπα­τρι­ῶτες μας μετακινοῦνται ἀπό χωριά σέ πόλεις, ὅπου διαμένουν σέ στε­νό­χωρα δι­α­μερίσματα πολυκατοικιῶν, ὁπότε δύ­σκολα μποροῦν νά ζήσουν ἄ­νετα μέ πά­νω ἀπό ἕνα παιδί.
  2. Εὐδαιμονισμός. Οἱ Ἕλληνες ἔ­μα­θαν τά τελευταῖα 40 χρόνια στήν κα­λο­πέραση. Μέ τά περισσό­τε­ρα παιδιά νιώ­θουν ὅτι θά χει­ροτε­ρεύ­σει ἡ ποιό­τη­τα ζωῆς τους.
  3. Ἐργασία γυναικῶν. Οἱ ἐργαζό­με­νες γυναῖκες πε­ριορίζονται κατά κανό­να σέ ἕνα ἤ τό πολύ δύο τέ­κνα, διότι δέν μποροῦν νά φροντίσουν περισσό­τερα, λόγῳ τῶν συνθηκῶν ἐργα­σίας τους.
  4. Ἐργάζονται συχνά καί οἱ γιαγιά­δες τῶν οἰ­κο­γε­νει­ῶν, ὁπότε δέν μπο­ροῦν νά συμπα­ρασταθοῦν στίς κόρες τους φρον­τί­­ζοντας τά παιδιά τους ὅ­πως παλαι­ότε­ρα.
  5. Μεγάλη ἡλικία γάμου. Λόγῳ τοῦ ὅτι πολλές γυναῖκες σπουδάζουν σέ ΑΕΙ ἤ ἐργάζονται, παντρεύονται σέ με­γαλύ­τερες ἡλικίες ἀπό ὅ,τι στό πα­ρελ­θόν.
  6. Τό σημερινό αὐξημένο μορφω­τι­κό ἐπίπεδο τῶν Ἑλλήνων σημαίνει ὅτι τά ζευγάρια μποροῦν νά προγραμμα­τίζουν τόν ἀριθμό τῶν τέκνων πού ἐπι­θυμοῦν.
  7. Μέ τή φιλελευθεροποίηση τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων συμβαίνουν πολ­λές ἀνεπιθύμητες ἐγκυμοσύνες σέ μι­κρές ἡλικίες καί ἐκτρώσεις, μετά τίς ὁ­ποῖες κάποτε βλάπτεται ἡ γονιμό­τη­τα.
  8. Ἡ κακή ἤ μέτρια οἰκονομική κα­τάσταση εἶναι παράγων ἀνασταλτικός γιά ἐπιπλέον τοῦ ἑνός ἤ δύο τέκνων. Τά ζευ­γάρια νιώθουν ἀνασφάλεια, γιά τό ἄν θά εἶ­ναι σέ θέση νά μεγαλώσουν τά παι­διά τους.
  9. Ἡ Ἐκκλησία μας ἐνθαρρύνει τήν πολυτεκνία. Οἱ ἐπιθέσεις ἐνάντια στήν Ἐκκλη­σία ἀπομακρύνουν πολλούς ἀπό τούς κόλ­πους της, ὁπότε ὅσο λιγό­τε­ροι οἱ θρη­σκευόμενοι τόσο λιγότερες οἱ γεν­νήσεις.
  Μέτρα γιά τήν αὔξηση τῶν γεννήσεων ἀπό Ἕλληνες πρέπει νά ληφθοῦν τό ταχύτερο καί θεωρῶ πώς πρέπει νά περιλάβουν:
  Α. Μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας ἐνίσχυ­­­­ση πολύ­τεκνων χριστιανῶν ἰδίως στή Θρά­­­κη καί στίς ἀκριτικές περιοχές με­ταξύ τῶν ὁποίων καί στά νησιά μας.
  Β. Οἰκονομική ἐνίσχυση τῆς Ἐκ­κλη­σίας ἀπό τήν πολιτεία, ὥστε νά μπορεῖ νά ἐνι­σχύει χριστιανικές οἰκο­γέ­νειες.
  Γ. Ἵδρυση περισσότερων παιδικῶν σταθ­μῶν σέ κάθε γειτονιά στίς πόλεις καί κωμοπόλεις.
  Δ. Περισσότερα ὁλοήμερα σχολεῖα, χωρίς τήν ἀνάγκη μελέτης στό σπίτι.
  Ε. Φορολογικές μειώσεις στίς οἰ­κο­γένειες πού ἔχουν παιδιά. Αὐ­τές θά μποροῦσαν νά εἶναι μεῖον 10% ἤ καί περισσότερο γιά κάθε παιδί πού γεν­νιέται ἐπιπλέον τοῦ πρώτου.
  ΣΤ. Φορολογικά κίνητρα, γιά νά ἐ­πανέλθουν οἱ ξενιτεμένοι Ἕλληνες πρίν νά ριζώσουν στό ἐξωτερικό.
  Ζ. Βελτίωση τῆς οἰκονομίας. Αὐτή εἶναι προϋπόθεση, γιά νά αὐξηθοῦν οἱ θέσεις ἐργασίας καί νά μειωθεῖ ἡ ἀνερ­γία. Γιά τόν σκοπό αὐτό ἀπαιτοῦνται: στα­θερό φορολο­γικό σύστημα, ταχεία ἀπόδοση δικαιοσύνης, σωστή παιδεία καί κοινωνική ἠρεμία, γιά νά γίνονται ἐπεν­δύσεις, νά μειωθεῖ ἡ μετανά­στευ­ση καί ἡ ἀν­ερ­γία, ὥστε νά αὐξηθοῦν τά τέκνα ἀνά οἰκογέ­νεια σέ ἄνω τῶν δύο ἀνά ζεῦγος.
Εἶναι κρίμα, 200 χρόνια μετά τήν Ἐθνεγερσία τοῦ 1821 καί τίς τόσες πολ­­λές θυσίες πού ὑποβλήθηκαν ἔκτο­τε, οἱ Ἕλληνες νά βλέπουμε ἀδρανεῖς τό φάσ­μα τῆς ἐξαφάνισής μας ἀπό τόν πολιτικό χάρτη τῆς Εὐρώπης.

Δημήτριος Καραμῆτσος
Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.