῾Η ζωηφόρος ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ (Ἰω 1,1-17)
Χριστός ἀνέστη, ἀδέλφια μου! Δο­ξάζουμε, ὑμνοῦμε καί εὐχαρι­στοῦ­με τόν Κύριό μας γιά ὅσα θαυμαστά ἐ­ποί­ησε καί ἰδιαίτερα γιά τό γεγο­νός τῆς ἀ­ναστάσεώς του, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς σωτηρίας μας, τό θεμέλιο τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, ἡ χαρά τῆς ζω­ῆς μας! Καί τόν εὐχαριστοῦμε, διότι μᾶς ἀξίωσε γιά ἄλλη μιά φορά φέτος νά συμμε­τέ­χου­με, νά κοινωνοῦμε, νά ζοῦμε μαζί μέ τήν ἀνάστασή του καί τήν προσ­ωπική μας ἀνάσταση.
Στή σύντομη διδαχή μου θά πά­ρω ὡς βάση τό συναξάριο τοῦ Πά­σχα. Εἶ­ναι σύντομο, λιτό, ἀλλά τόσο πλούσιο, μέ ὕψος δυσθεώρητο καί βάθος ἀ­προ­σμέτρητο! «Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Κυρια­κῇ τοῦ Πάσχα αὐτὴν τὴν ζωηφόρον ᾿Ανάστασιν ἑορτά­ζο­μεν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σω­τῆ­ρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χρι­στοῦ». Τήν Κυ­ριακή τοῦ Πάσχα ἑορ­τά­ζουμε τή ζω­ηφόρο ἀνάσταση τοῦ Κυ­ρίου καί Θε­οῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιη­σοῦ Χρι­στοῦ.
Θά σταθῶ σέ μία λέξη: «ζωηφό­ρος». ᾿Ονομάζεται ἡ ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ «ζωηφόρος», διότι μᾶς φέ­ρει τή ζωή. ῾Ο Χριστός, ὅπως ἀκού­σαμε στό κατά ᾿Ιωάννην Εὐαγγέλιο, εἶναι τό φῶς καί ἡ ζωή. Τό φῶς τό ἀληθινό καί ἡ ζωή ἡ αἰώνια. Μεγάλο νόημα ἔχει αὐτή ἡ ἀποκάλυψη! Χω­ρίς τόν Χριστό ὁ ἄνθρωπος στρο­βι­λί­ζεται στό σκότος, χωρίς τόν Χριστό ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέσα στό μνῆμα τοῦ θανάτου.
Στήν πραγματικότητα, ἡ ζωή μας δέν εἶναι ζωή. Εἶναι μιά ζωή ψεύτικη, περιορισμένη. Σ᾿ ὅλη τή διάρκειά της μᾶς τρομάζει ἡ σκέψη τοῦ θανάτου. Εἶναι σάν νά πεθαίνουμε ἀνά πᾶσα στι­γμή μέ τόν τρόμο τοῦ θανάτου. ῞Οπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἡ ἰδέα τοῦ θανάτου μᾶς ἔχει σκλάβους καί μᾶς τυ­ραννάει. Ἡ ζωή μας, ἐπίσης, εἶναι γε­μάτη ἀσθένειες, ἀπο­τυ­χίες, βάσανα καί θλίψεις· τέλος, κα­ταλήγει στόν θά­νατο. Ἔτσι, ἐνῶ λέ­γεται ζωή, στό κάθε λε­πτό της και­ροφυλακτεῖ ὁ θάνατος.
Μά γιατί; Ὁ Θεός, πού μᾶς ἔ­πλα­σε καί τά δημιούργησε ὅλα «καλὰ λίαν», δέν μᾶς χάρισε ζωή ἀληθινή; Καί βέ­βαια. ᾿Αλλά ἡ ἁμαρτία, ἡ συν­ερ­­γα­σία μας μέ τόν σατανᾶ κατέ­στρε­ψε τή ζωή μας, τήν ἴδια τήν ὕ­­παρξή μας. Ἔτσι συνδέθηκε ἡ ζωή μας στενά μέ τόν θά­νατο, τή φθορά, τήν ἀθλιό­­τη­τα. Κι ἔ­γινε ἀνυπόφορη αὐτή ἡ ζωή...
῾Ο Χριστός μέ τήν ἀνάστασή του φέρνει στόν κόσμο μιά ἄλλη ζωή. Τήν ὀνομάζει «περίσσια ζωή», «αἰώ­νια ζω­ή». Ποιοτικά εἶναι τέλεια καί ποσοτικά αἰώνια. Τά γνωρίσματά της εἶναι ἡ ἀλη­θινή χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀ­γάπη, ὅλα ἐ­κεῖνα πού διδάσκει τό εὐαγγέλιο καί ἀποτελοῦν τούς καρ­πούς τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Αὐτή τή ζωή, τήν ἀληθινή ζωή, μᾶς χαρίζει ἡ ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ.
Θέλω νά προσέξουμε ὅμως ἕνα ἀκόμη σημεῖο: Πῶς φαίνεται ὅτι ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι «ζωη­φό­ρος», ὅτι ἔφερε σ᾿ ὅλους μας τή ζωή καί μά­λι­στα τήν ἀληθινή ζωή; Αὐτό τό μαρτυρεῖ ἡ ἱ­στο­ρία, πού βεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε καί μέ τήν ἀνάστασή του «τὰ πάντα πεπλήρωται φω­τός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια». Ἴσως κά­ποιος νά μήν ἐκκλησιάζεται ποτέ, δέν μπορεῖ ὅμως νά ἀρνηθεῖ ὅτι ὑπάρχουν ἐκκλησιές. Εἶναι μιά ἱ­στορική πραγματικότητα. Ἱστορική πραγματικότητα ἀναμφισβήτητη ἀποτελεῖ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας. Οἱ ἅγιοί της, οἱ τόσοι ἅγιοι μέ τήν ἁγία ζωή τους μαρτυροῦν καί βεβαιώνουν τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀληθινή ζωή πού τούς χάρισε ὁ Χριστός. Λάμπει καί μοσχοβολάει ἡ ζωή τους! Λάμπουν καί μετά τόν θάνατο, εὐω­διάζουν καί θαυματουργοῦν τά ἅγια λείψανά τους!
Κι ἕνα ἀκόμη ἐπιχείρημα -χειροπιαστό, θά ἔλεγα-, πού δέν ἀφήνει πε­ρι­θώρια γιά καμιά ἀμφιβολία, εἶναι τό «ἔρχου καὶ ἴδε», νά δοκιμάσουμε. Πλήθη ἀνθρώπων ἑορτάζουν τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ὅμως σάν γε­γονός πού μᾶς φέρνει τή ζωή, ὡς ζωηφόρο γεγονός, ἀλλά σάν κάτι τό τυπικό, μιά τυπική παράδοση, πού δέν μᾶς ἀγγίζει. Ὑπάρχουν ὅμως κι ἐκεῖνοι πού συνδέονται μέ τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀληθινά. Εἶναι αὐτοί πού με­τα­νοοῦν καί με­τέ­χουν στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Τό εἶπα πολλές φορές καί τό τονίζω: Τό ἄγγελμα, τό γλυκύτατο ἄγγελμα τῆς ζωηφόρου Ἀναστάσεως συνδέεται μέ τό παράγγελμα τῆς ζωηφόρου μετανοίας· ἡ ἀγγελία τῆς ζωηφόρου Ἀνα­στά­σεως μέ τήν παραγγελία τῆς ζωηφόρου μετανοίας.
῾Ο ἄνθρωπος πού μετανοεῖ οἰκειοῦται, κάνει δική του τή νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τοῦ θανάτου, ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, ἐναντίον τῆς φθορᾶς. Μέ τήν ἀνάστασή του ὁ Χριστός συνέτριψε τήν ἁμαρτία, ἀπέδειξε ὅτι τό αἷμα του εἶ­ναι λυτρωτικό καί παντοδύναμο. Αὐτή τή δύναμη ἀποκτοῦμε κι ἐμεῖς μέ τή μετάνοια, μέ τή μετοχή μας στά Μυστήρια τοῦ Χριστοῦ· μετέχουμε σέ μιά ἄλ­λου εἴδους ζωή. ῾Ο Χριστιανός εἶναι ἕνα ἄλλο εἶδος ἀνθρώπου, ζεῖ μιά ἄλλου εἴδους ζωή, τήν αἰώνια, τήν πνευματική ζωή. «῎Ερχου καὶ ἴδε»! Νά δοκι­μάσου­με καί θά τό διαπιστώσουμε. Νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός ἡ φετινή ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νά σημάνει τή δική μας πνευματική ἀνάσταση! ᾿Αμήν.

Στέργιος Ν. Σάκκος
15-4-2001 Φίλυρο