Σέ μιά ἐποχή πού τά κυρίαρχα αἰσθήματα εἶναι ὁ ἀτέρμονος φόβος γιά τήν Covid-19, ἡ ἀπογοήτευση, ἡ σύγχυση καί ὁ πανικός, ἀκούγεται καί πάλι μεγαλόφωνα καί λαμπρά ὁ ἐπινίκιος παιάνας τῆς ἀναστάσεως:
  «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».
  Εἶναι ὁ ὡραιότερος καί πιό ἐλπιδοφόρος ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας, πού διαλαλεῖ, ἐν συντομίᾳ μέν ἀλλά μέ δύναμη, ὅτι τόσο ὁ πνευματικός ὅσο καί ὁ βιολογικός θάνατος τῶν ἀνθρώπων νικήθηκε κατά κράτος μέ τό θάνατο καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας ὕμνος πού προκαλεῖ αἰσθήματα αἰσιοδοξίας, ἀγάπης καί εἰρήνης στήν ταραγμένη ψυχή τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου, καί εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος στά χρόνια αὐτά τῆς πανδημίας.
  Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἁπλά ἕνα βέβαιο ἱστορικό γεγονός τοῦ παρελθόντος, ἀλλά ἕνα γεγονός πού ἔχει προεκτάσεις σέ ὅλες τίς διαστάσεις τοῦ χρόνου. Ἐκτείνεται καί στό παρελθόν καί στό παρόν καί στό μέλλον.
  Ὑπάρχουν δεκάδες προφητεῖες στήν Παλαιά Διαθήκη πού προαναγγέλλουν τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πρώτη μάλιστα, τό «Πρωτευαγγέλιο», ὅπως χαρακτηρίζεται, λέχθηκε ἤδη στήν Ἐδέμ ἀμέσως μετά τήν πτώση μας. Εἶναι ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ στούς πρωτοπλάστους πού παγιδεύτηκαν στή φθορά, ὅτι θά ἀποστείλει κάποτε στήν ἀνθρωπότητα λυτρωτή καί σωτήρα.
  Ἡ δύναμη τῆς προφητείας, ὅπως γράφει ὁ διαπρύσιος κήρυκας τῆς ἀναστάσεως Στέργιος Σάκκος στό βιβλίο του «Ἀληθῶς ἀνέστη», «εἶναι ἀκατάλυτη. Γι' αὐτό καί οἱ ἀπόστολοι, οἱ πρῶτοι μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως, χρησιμοποιοῦν τήν προφητεία γιά νά ἐνισχύσουν τή μαρτυρία πού ὡς αὐτόπτες καταθέτουν» (σ. 152).
  Ἐπίσης οἱ μαρτυρίες γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τόσες καί τέτοιες πού δέν ἐπιδέχονται ἀμφισβήτηση. Στό συμπέρασμα αὐτό καταλήγει ἀναπόδραστα κάθε ἀπροκατάληπτος ἐρευνητής τῆς ἱστορικῆς ἀξιοπιστίας τους. Καί μάλιστα μπορῶ νά καταθέσω στό σημεῖο αὐτό ἐν εἴδει ἐξομολογήσεως ὅτι προσωπικά πίστεψα στό βέβαιο τῆς ἀναστάσεως στηριγμένος: α΄) στίς ὁμιλίες τοῦ ἀειμνήστου διδασκάλου μου Σ. Σάκκου περί τῆς ἱστορικότητος τῆς ἀναστάσεως, πού περιλήφθηκαν καί στό προαναφερθέν βιβλίο, καί β΄) στή μελέτη ὅσων, πολλῶν, ὑλιστικῶν καί ἀθεϊστικῶν βιβλίων διάβασα. Φαίνεται ἴσως περίεργο τό τελευταῖο, ἀλλά δέν εἶναι. Διότι ἐνῶ οἱ ὁμιλίες τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ εἶναι σαφεῖς καί τεκμηριωμένες, στά ἔργα τῶν ἀρνητῶν φαίνεται ξεκάθαρα τόσο ἡ ἀντιφατικότητα τῶν ἐπιχειρημάτων μεταξύ τῶν συγγραφέων, ὅσο, καί κυρίως, ἡ προκατάληψη καί ἡ μισαλλοδοξία τους. Ἡ σύγκριση ἦταν καταλυτική.
  Ἡ ἀνάσταση νοηματοδοτεῖ τή βιοτή μας, δίνει περίσσεια χαρά καί μᾶς στηρίζει ἀσάλευτα στίς ποικίλες δοκιμασίες πού ἀντιμετωπίζουμε. Ἀρκεῖ τό ἱστορικό γεγονός τῆς ἀναστάσεως νά γίνει ζωή μας καί νά τό βιώνουμε καθημερινά, ὅπως ἀκριβῶς τό ζοῦσε ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ. Θυμηθεῖτε τί ἔκανε ὁ μεγάλος αὐτός ἅγιος: Χαιρετοῦσε τούς πάντες κάθε μέρα λέγοντας: «Χριστός ἀνέστη, χαρά μου!».
  Ἡ ἀνάσταση μᾶς δίνει ἔμπνευση, ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια καί στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνάσταση διώχνει τό φόβο τοῦ ἀγνώστου καί τήν ἀγωνία τῶν πονηρῶν σχεδίων τῶν σκοτεινῶν δυνά-μεων. Δίνει διέξοδο στά ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς. Δίχως τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἡ πίστη μας εἶναι μάταιη καί ἐμεῖς ἀπαρηγόρητοι. Τό λέει ξεκάθαρα ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κο 15,14).
  Ἡ ἀνάσταση εἶναι ἡ λαμπρότερη καί πιό χαρμόσυνη ἑορτή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας! Τό ἄδυτο φῶς της λούζει ὅλα τά μήκη κατά πλάτη τῆς γῆς, στέλνοντας παντοῦ ἠχηρό μήνυμα νίκης. Ναί, ὁ σκοτεινός ἅδης καταργήθηκε! Τώρα πιά θριαμβεύει καί θά θριαμβεύει γιά πάντα τό φῶς τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια» (τροπάριο Γ΄ Ὠδῆς κανόνος τῆς Ἀναστάσεως).
  Χριστός ἀνέστη!

π. Μιχαήλ Κόνιας