Ὁλημερίς κι ὁλονυχτίς
περιδιαβαίνει ὁ θάνατος
στή γῆ καί στόν ἀέρα.
Ἀόρατος καί ὕπουλος
ἐστεμμένος αὐτοκράτορας
στήν ὑδρόγεια σφαίρα.
Ἀπό τήν ἄλλη,
στήν ἀκρώρεια τῆς γνώσης καί τῆς ἀλαζονείας
ὁ ἄνθρωπος μ᾽ ἀπόγνωση στέκει,
ἔντρομος μπροστά στό χάος τῶν ἐπιτευγμάτων του.
Βρόγχοι τά ἔργα τῶν χειρῶν του
στούς βρόγχους του ἐμφυσοῦνε τόν θάνατο.
Κι ὁ μαθητευόμενος μάγος
πνίγεται στήν πλημμύρα τῆς ὕλης πού λάτρεψε.
Ποῦ εἶσαι, Ἐμμανουήλ;
Εἶπες θά εἶσαι μαζί μας.
Μονάχο τό πλάσμα Σου στέκει
ἄπορο κι ἀνήμπορο νά κρατήσει
τήν ἀθάνατη πνοή πού τοῦ ἔδωσες.
Ἡ πηγή τῆς Ζωῆς,
δέ θά σταματήσεις τήν ὀσμή τοῦ θανάτου;
Βρέφος τῆς Βηθλεέμ, πού κόμισες στή γῆ
τήν εἰρήνη καί τήν εὐτυχία,
σῶσε μας ἀπό τήν τιμωρία νά μή σέ δοῦμε ποτέ!
Ἐμμανουήλ, ἦρθες. Εἶσαι ἀνάμεσά μας.
Δῶσ᾽ μας ταπείνωση καί καθαρή καρδιά
ν᾽ ἀνοίξουμε τίς πύλες τοῦ θανάτου
καί νά εἰσέλθεις κραταιός ὁ βασιλιάς τῆς δόξης!
Ἐσύ ὁ νικητής τοῦ θανάτου,
Ἐσύ πού ἐξῆλθες νικῶν καί ἵνα νικήσῃς,
ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ, νά μᾶς κάνεις
ἐστεμμένους πρίγκιπες τῆς Βασιλείας Σου!

          Δέσποινα Δαμιανίδου