Κυριακή 18 Ὀκτωβρίου

   Σήμερα, μέρα Κυριακή, γιορτάζουμε τό μέγιστο γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας, τό κεντρικό γεγονός τῆς Ἐκ­κλησίας μας, τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καί ἑορτάζοντας τήν ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ μετέχουμε στό θεῖο τραπέζι, κοι­νω­νοῦμε τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀνανεώνουμε τόν ἑαυτό μας καί ζοῦμε τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὡς γεγονός τῆς ζωῆς μας. Νά γιατί εἶναι πο­λύ εὐλο­γημένη ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλη­σίας μας, θεοφώτιστη καί θεοκίνητη, ὅ­λοι οἱ πιστοί μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευ­μα­τικοῦ, μετά ἀ­πό Ἐξομολόγηση καί μέ τή σχετική προε­τοιμασία, μέ φόβο Θεοῦ, πί­στη καί ἀγάπη νά κοινωνοῦν τήν Κυ­ρια­κή τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
   Καί μαζί μέ τή θεία Κοινωνία ἔχουμε καί τήν κοινωνία μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὁ ἄσαρκος κοινω­νεῖται ὅταν τόν ἀκοῦμε μέ τά αὐτιά μας καί τόν τρῶμε μέ τά αὐτιά μας. Καί τόν τρῶμε θά πεῖ νά ὑπακοῦμε στόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά τόν δεχόμαστε μέσα μας, νά γίνεται ἡ πυξίδα στήν πορεία μας, ἡ πνευματική μας ἀναπνοή, ἡ κα­θο­δή­γη­σή μας.
   Σήμερα, ἐκτός ἀπό τήν Ἀνάσταση, τι­μοῦμε ἕνα μεγάλο πρόσωπο πού θέ­λησε νά ἀφήσει τόν ἑαυτό του στήν ἀ­φάνεια, ἀλλά ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ τόν πε­ριβάλλει. Εἶναι ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ εὐαγ­γε­λιστής, πού ἔγραψε τό κατά Λουκᾶν Εὐ­αγγέλιο. Ὁ Λουκᾶς ὡς γιατρός θά εἶ­χε μεγάλη ἐξέλιξη, ἀλλά τά ἄφησε ὅλα καί ἔγινε μαθητής καί συνέκδημος τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου. Καί τόν ἀξίωσε ὁ Κύρι­ος νά εἶναι ὁ μεγαλύτερος μέτοχος τῆς Και­νῆς Διαθήκης. Ἔγραψε τό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο, τίς Πράξεις τῶν Ἀ­πο­στό­λων καί τήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή τοῦ Παύλου. Ἦταν τό μαγνη­τόφωνο τοῦ Παύ­­λου. Δέν ὑπῆρχαν τότε μαγνητό­φω­να. Στή φυλακή τῆς Ρώμης ἄκουσε τή διδασκαλία, τήν καταπληκτική διδα­σκα­λία τοῦ Παύλου γιά τόν ἀρ­χιερέα Χρι­στό, καί τά ἔγραψε. Καί ἀφοῦ τά ἐπικύρωσε ὁ Παῦ­λος, ἔστειλε αὐτή τή διδασκαλία ὡς ἐπιστολή στούς Ἑβραίους πού κινδύ­νευ­αν τότε νά ἀπο­σκιρ­τήσουν ἀπό τήν Ἐκ­κλησία. Ἄν τά με­τρήσετε αὐτά, θά δεῖτε ὅτι ὁ μεγα­λύ­τερος μέτοχος στήν Καινή Διαθήκη εἶναι ὁ εὐαγγελιστής Λου­κᾶς. Κι ὅμως ἄφησε τόν ἑαυτό του στήν ἀφά­νεια. Αὐτοῦ τή μνήμη σήμερα ἑορ­τάζου­με.
   Ἀπό τό δικό του Εὐαγγέλιο ἀκού­σα­με σήμερα μιά περικοπή ἀπό τήν ὁ­ποία θά πῶ ἕνα σημεῖο πού μᾶς βοηθάει νά κα­ταλάβουμε τί θά πεῖ Θεός. Προσεύ­χο­μαι νά μέ φω­­τίσει ὁ Κύριος ἁπλά νά σᾶς τό δώ­σω καί σᾶς νά σᾶς φωτίσει νά τό κα­τα­λά­βε­τε. Εἶναι μιά πολύ μεγάλη ἀλή­θεια, ὅτι ἡ μία στιγμή γιά τόν Θεό συμπε­ρι­λαμ­βάνει αἰῶνες. Σέ μιά στιγμή ὁ Θεός βλέ­πει ὅ­λους τούς αἰῶνες, παρελθόν, πα­ρόν καί μέλλον. Ὅπως ἐπίσης καί αἰ­ῶ­νες ἄπει­ροι γιά τόν Θεό εἶναι μιά στι­γμή. Τό εἶπε ὁ ψαλμωδός· «χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί» (89,4). Τό ἐπανέλαβε καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος· «μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία» (Β΄ Πέ 3,8).
   Καί ὁ Λουκᾶς σήμερα μᾶς λέγει τοῦτο τό καταπλη­κτικό. Ὁ Χριστός μας ἔστειλε τούς ἑβδομήκοντα, ὅ­πως εἶχε στείλει καί τούς δώδεκα, σέ περιοδεία καί τούς ἔδω­σε ἐξουσία νά θεραπεύουν ἀρρώστιες καί νά ἐκβάλλουν δαιμόνια. Καί γύρισαν οἱ μαθηταί χαρού­μενοι. Ἰδιαίτερη ἐν­τύπωση τούς ἔκανε ὅτι «καὶ τὰ δαι­μόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου». Καί ὁ Χριστός τούς εἶπε· «ἐθε­ώ­ρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀ­στραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πε­σόν­τα». Ὅταν κάνατε αὐ­τά, τούς λέγει, ἐγώ ἤμουν μαζί σας καί ἔβλεπα τόν σατανᾶ νά πέφτει ἀπό τόν οὐρανό σάν ἀστραπή. Ὅπως ἡ ἀστραπή λάμπει καί ἀμέσως ἐξα­φανίζεται, ἔτσι καί ὁ σατανᾶς.
   Τί εἶδε ἀκριβῶς; Εἶδε τίς τρεῖς φάσεις πτώσεως τοῦ σατανᾶ. Σύμ­φωνα μέ τήν ἁγία Γραφή, ὁ σατανᾶς ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό, συνε­τρίβη, καί ἔχουμε τρεῖς φάσεις τῆς πτώσεως. Ἡ μία, ὅταν ὁ ἀρχάγγελος, Μιχαήλ ἐξε­δίωξε τόν Ἑωσφόρο. Ὁ Ἑωσ­φό­ρος ἦταν ἕνας φωτεινός ἀρχάγγελος, ὅπως τό λέει καί τό ὄνομά του. Ἑωσφόρος = αὐτός πού φέρνει τό φῶς. Ἀλλά ἐπειδή θέλησε νά στήσει τόν θρόνο του πιό πάνω ἀπό τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ἔγινε σατανᾶς, δηλαδή ἀν­τιρρησίας, καί ὅσοι ἄγγελοι τόν ἀκολούθησαν ἔγιναν δαίμονες. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη φάση. Ἡ δεύτερη φάση: Ὅταν ἦλθε ὁ Χριστός στή γῆ, συνέτριψε τόν σατανᾶ στήν ἔρημο καί στή συνέχεια μέ ὅλα τά ση­μεῖα πού ἐπιτέλεσε αὐτός καί οἱ μαθητές του καί τέλος μέ τόν Σταυρό. Καί ἡ τρίτη φάση εἶναι ὅταν κατά τήν τελική κρίση, ὅπως τό γράφει ἡ Ἀποκάλυψη, θά συντριβεῖ ὁριστικά ὁ σατανᾶς.
   Δηλαδή, ὁ Κύριός μας τήν ὥρα ἐκείνη δέν ἔβλεπε μόνο αὐτό πού συνέβαινε, ὅτι οἱ μαθηταί συνέτριβαν τόν σατανᾶ, ἀλλά καί αὐτό πού συνέβη πρό αἰώνων, ὅταν ἔ­πεσε ὁ Ἑωσφόρος, καί αὐτό πού θά συμβεῖ στό μέλλον μέ τήν τελική καταδίκη. Ὡς Θεός ἔχει μπροστά του τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον.
   Ὁ σατανᾶς, λοιπόν, ἔχει συντριβεῖ, δέν ἔχει ἐξουσία πιά. Πότε ὅμως; Ὅταν ἔ­χουμε ὑπακοή στό εὐαγγέλιο, ὅταν κοινωνοῦμε τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ἔχουμε ἐπαφή μέ τόν Χριστό, ὁ σατανᾶς «οὐχ ἅπτεται ἡμῶν» (βλ. Α´ Ἰω 5,18). Ἕνα συρματάκι μπορεῖ κάποιος νά τό σπάσει μέ μεγάλη εὐκολία. Ἀλλά ἄν περνάει ἀπό μέσα του ἠλεκτρικό ρεῦμα, δέν μποροῦν νά τό ἀγγίξουν ἐκεῖνοι πού σπάζουν τά σίδερα σάν καλάμια καί κόβουν τίς ἁλυσίδες σάν κλωστές. Ἔτσι εἶναι ὁ χρι­στια­νός, εἴτε μικρό παιδί, ὅπως ἡ ἁγία Μαρίνα, εἴτε μεγάλος, ὅπως ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος ὁ καθαιρέτης τοῦ σατᾶν. Δέν μπορεῖ νά τόν ἀγγίξει ὁ διάβολος.
   Ἀδέλφια μου, ἔχουμε ὅπλα γιά νά νικήσουμε. Γιατί δέν τά χρησιμοποιοῦμε; «Μεί­ζων ὁ ἐν ἡμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ»! (βλ. Α´ Ἰω 4,4).

Στ. Ν. Σάκκος
Κυριακή 18-10-2009, Φίλυρο