Ὁ Ὀκτώβριος σημαίνει γιά τήν Ἐκκλησία τήν ἐπίσημη ἔναρξη τῆς νέας κατη­χη­τι­κῆς περιόδου. Ἡ παραβολή τοῦ σπορέως, πού διαβάζεται πάντα μία ἀπό τίς Κυριακές τοῦ μήνα αὐτοῦ, ἐπισημαίνει στήν συνείδηση τῶν Χριστιανῶν τό μεγάλο τους χρέος: νά σπείρουν σ᾽ ὅλες τίς καρδιές, μέ κάθε πρόσφορο τρόπο, τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.
  Τό θέμα αὐτό εἶναι ζωτικῆς σημασίας γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος πεινάει. Κι ἐνῶ προσπαθεῖ νά χορτάσει μέ ψωμί, βλέπει ἔντρομος ὅτι ἡ πεῖνα του ἱκανοποιεῖται μόνο προσωρινά· σέ κάθε στροφή τῆς πορείας του παραμονεύει ὁ θάνατος. Ζεῖ στό σκοτάδι καί ψάχνει γιά φῶς, ἀλλά ὅπου κι ἄν στραφεῖ, τά φῶτα γύρω του ἔχουν ἡμερομηνία λήξης καί φωτίζουν μόνον ἐξωτερικά. Τήν ψυχή δέν τήν ἀγγίζουν. Τέλος, εἶναι ἄρρωστος καί γεμᾶτος καρκινώματα, ἀλλά τά νυστέρια τῶν κλινικῶν ἔχουν περιορισμένες δυνατότητες. Δέν μποροῦν νά τόν ἐλευθερώσουν ἀπό τήν πηγή τῆς φθορᾶς πού εἶναι ἡ ἁμαρτία.
  Τό μόνο ἀξιόπιστο ἀντίδοτο σ᾽ αὐτή τήν ζοφερή κατάσταση εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ Βίβλος. Ἡ Βίβλος εἶναι τό ψωμί πού κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό καί προσ­φέρει στόν ἄνθρωπο ὄχι προσωρινό χορτασμό ἀλλά ζωή αἰώνια (Ἰω 6,33). Εἶναι τό λυχνάρι πού φωτίζει τά πόδια μας καί τούς δρόμους μας γιά νά βαδίζουμε μέ ἀσφάλεια πρός τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Ψα 118,105). Καί ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀρ­ρώστια μας, εἶναι τό νυστέρι ἐκεῖνο πού μᾶς ἀπελευθερώνει ἀπό κάθε ἁμαρτωλό διαλογισμό καί πρόθεση τῆς καρδιᾶς, τά ὁποῖα εἶναι ἱκανά νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν ὄλεθρο (βλ. Ἑβ 4,12).
  Ἡ Βίβλος, ἡ Ἁγία Γραφή, δέν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινο κατασκεύασμα ἤ ἐπινόημα, ἀλλά εἶναι ἡ ἴδια ἡ πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δημοσιεύθηκε πρόσφατα στό δια­δίκτυο βιντεοσκοπημένη δήλωση τοῦ σεβ. μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀν­θίμου, σύμφωνα μέ τήν ὁποία, ἄν κληθεῖ ὁ ἴδιος νά μιλήσει κάπου γιά κάποιο θέμα, «Ἐγώ», τονίζει ὁ σεβασμιώτατος, «θά πῶ αὐτό πού λέει ἡ Ἐκκλησία, δηλ. τό πλήρωμα τῶν πιστῶν. Θά ἀφουγκραστῶ τούς Χριστιανούς τί λένε, ποιό θεωροῦν σωστό. Ἀκόμη καί ἄν αὐτό πού οἱ Χριστιανοί μας θεωροῦν σωστό, ἀκόμη καί ἄν εἶναι ἀντίθετο μέ τό Εὐαγγέλιο, ἐγώ θά ὑπερασπιστῶ αὐτό πού λένε οἱ Χριστιανοί μας, γιατί οἱ Χριστιανοί μας ἔφτιαξαν τό Εὐαγγέλιο, δέν ἔφτιαξε τό Εὐαγγέλιο τήν Ἐκκλησία». Πρόκειται γιά μιά θέση πού δυστυχῶς ἀ­σπά­ζονται κι ἄλλοι θεολόγοι καί κληρικοί, καί ἡ ὁποία ἀνατρέπει τό ἴδιο τό οἰκοδόμημα τῆς λύτρωσής μας. Διότι ἄν τό Εὐαγγέλιο εἶναι κατασκεύασμα ἀνθρώπων, τότε ἡ σωτηρία μας εἶναι ἕνα παραμύθι. Ἡ σωτηρία μας στηρίζεται στήν πίστη ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι θεό­πνευ­στη. Στηρίζεται στήν διαβεβαίωση τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὅτι «τό εὐαγγέλιο πού σᾶς κήρυξα ἐγώ δέν προέρχεται ἀπό ἄνθρωπο... ἀλλά μοῦ τό ἀποκάλυψε ὁ Ἰησοῦς Χριστός» (Γα 1,11-12). Στηρίζεται στόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ὅτι «καμιά προ­φητεία δέν προῆλθε ποτέ ἀπό ἀνθρώπινο θέλημα, ἀλλά ἐμπνευσμένοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀξιώθηκαν νά μιλήσουν ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι» (Β΄ Πέ 1,21). Στηρίζεται ἀκόμη στό κάλεσμα τῆς Ἀποκαλύψεως πού μᾶς προειδοποιεῖ νά ἀφουγκραστοῦμε «τί λέει τό Πνεῦμα στίς ἐκκλησίες» (Ἀπ 2,7). Εἶπαν ψέματα ὅλοι αὐτοί; Μᾶς ἐξαπάτησαν; Δέν μιλάει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο μέσα ἀπό τῆς σελίδες τῆς Βίβλου ἀλλά κά­ποιοι ἄνθρωποι; Τότε ὄχι μόνο δέν σωθήκαμε, ἀλλά εἴμαστε οἱ ἐλε­εινότεροι τῶν ἀν­θρώ­πων! Ἀσφαλῶς ὅμως δέν ἰσχύει κάτι τέτοιο.
  Ὅτι θεμέλιο τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή διδάσκει καί ἡ θεόπνευστη Ἱερά Παράδοση, ὁ δεύτερος πνεύμονας μέ τόν ὁποῖο ἀνασαίνει καί ζεῖ ἡ Ἐκκλησία. Ἡ Ἱερά Παράδοση ἀναγνωρίζει ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλη θεία ἀποκάλυψη ἱκανή νά μᾶς σώσει ἐκτός ἀπ᾽ αὐτή πού μαρτυρεῖ ἡ Ἁγία Γραφή. Οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι, δηλαδή οἱ ἐκφραστές τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, δέν προσθέτουν στήν ἀποκάλυψη τῆς Βίβλου, ἀλλά μόνο τήν ἑρμηνεύουν. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, συντάσσοντας τήν 39η Ἑορταστική Ἐπιστολή του, στήν ὁποία ἐκθέτει τήν πίστη τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, με­τά τήν ὀνομαστί παράθεση τῶν βιβλίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς λέει τά ἑξῆς: «Αὐτά (τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς) εἶναι ἡ πηγή τῆς σωτηρίας μας, ὥστε ὅποιος διψάει, νά ἱκανοποιεῖ τήν δίψα του μέ τά λόγια τους. Μόνον αὐτά διδάσκουν καί εὐαγγελίζονται τήν εὐσέβεια. Κανείς νά μήν προσθέσει ἤ νά ἀφαιρέσει κάτι ἀπ᾽ αὐτά (Δε 4,2). Γι᾽ αὐτά ὁ Κύριος τούς μέν Σαδδουκαίους ἤλεγχε λέγοντας “Βρίσκεστε σέ πλάνη ἐπειδή δέν γνωρίζετε τίς Γραφές” (Μθ 22,29), τούς δέ Ἰου­δαίους συμβούλευε “Νά ἐρευνᾶτε τίς Γραφές διότι αὐτές εἶναι πού μαρτυροῦν γιά μένα” (Ἰω 5,39)».
  Δυστυχῶς ἀναγκαζόμαστε νά ὑπενθυμίσουμε τά αὐτονόητα. Καί θά συνεχίσουμε νά τό κάνουμε αὐτό μέ τίς μικρές μας δυνάμεις, ὅσο βλέπουμε νά ἐπιχειρεῖται νόθευση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος μέ στοιχεῖα ξένα καί ἀλλότρια. Διότι δέν κινδυνεύει ἀπό τήν ὑποτίμηση τῆς Βίβλου μιά πτυχή τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ ὑπόσταση τῆς Ἐκκλησίας.
  Αὐτός πού μελετᾶ μέ ζῆλο καί φρόνημα ὑπακοῆς τήν Βίβλο μοιάζει, λέει ὁ θεόπνευστος ψαλμωδός, μέ τό δέντρο πού φυτρώνει στίς ἐκβολές τῶν ποταμῶν καί ποτίζεται πλούσια καί καρποφορεῖ (Ψα 1,2-3). Διότι τί ἄλλο μπορεῖ νά θρέψει τήν πίστη στόν Θεό ὅπως καί ὅσο ἡ Ἁγία Γραφή; Ἄς μήν ψάχνουμε γιά θαύματα καί ὁράματα γιά νά πιστέψουμε. Τό μεγα­λύ­τερο θαῦμα στόν κόσμο μας εἶναι ἡ Βί­βλος, ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἄν δέν στηρίξουμε τήν πίστη μας στόν ἄσειστο βράχο της, τότε ἄς μήν ἔχουμε αὐταπάτες: οὔτε κι ἄν δοῦμε νά ἀνασταίνεται κάποιος ἀπό τούς νεκρούς θά πιστέψουμε (βλ. Λκ 16,31).

Εὐάγγελος Ἀλ. Δάκας

Θεολόγος - Φιλόλογος

"Ἀπολύτρωσις", Ὀκτ. 2019