Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἔχουν ἀποβληθεῖ ἀπό τά σχολεῖα μας ὡς ἀνεπιθύμητοι! Καί εἶναι ἀνεπιθύμητοι ὡς προκλητικοί, ἄν καί παρῆλθαν 1.600 καί πλέον ἔτη ἀπό τήν κοίμησή τους. Προκαλοῦν ἐμᾶς τούς ἀνερμάτιστους καί ἀνεπαρκέστατους. Εἴμαστε ἀνερμάτιστοι, καθώς ἔχουμε ἀποβάλει κάθε πίστη καί ἰδεολογία. Ὁ πρακτικός ὑλισμός ἔχει σαρώσει τίς ὑπάρξεις μας καί οἱ ἰδεολογίες ἔχουν σαρωθεῖ μετά τήν παταγώδη ἀποτυχία νά ἐμπνεύσουν ἕναν ἀγώνα γιά καλύτερο κόσμο. Γι᾽ αὐτό καί κάποιοι φιλόσοφοι γράφουν γιά τό πέρασμα στήν μεταϊδεολογική ἐποχή. Θεωρῶ ὅτι αὐτή εἶναι συνάμα καί μεταχριστιανική ἐποχή, καθώς ὁ εὐαγγελικός λόγος λοιδορεῖται, περιφρονεῖται καί πολεμᾶται στό ὄνομα δῆθεν τῆς προοδευτικότητας. Πίσω ἀπό αὐτή καλύπτεται ὁλοένα καί περισσότερο ἡ γνωστική ἀνεπάρκεια αὐτῶν πού στρογγυλοκάθισαν στούς θώκους ἐξουσίας καί δέν ἔχουν ἄλλο ἐνδιαφέρον παρά νά ἀσκοῦν τήν ἐξουσία μέ ὁποιοδήποτε τίμημα σέ βάρος τῆς συνείδησής τους καί τῶν λαῶν πού διαφεντεύουν. Καί ὁ λόγος εἶναι ἁπλός. Ἔχουν ἀπωλέσει παντελῶς τά δύο κύρια στοιχεῖα τῆς παιδείας: ἦθος καί φρόνημα.
Οἱ τρεῖς μέγιστοι φωστῆρες μέ τήν ἄσκηση, ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τόν φωτισμό καί τή θέωση, ἔδειξαν θαυμαστή συνέπεια λόγων καί ἔργων. Ἀναλώθηκαν γιά τόν συνάνθρωπό τους, τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀποβάλλοντας τό φορτίο τῆς ὑλικῆς περιουσίας καί αἰρόμενοι ἐπάνω ἀπό τήν ἐπιθυμία τῆς κοσμικῆς δόξας, ὥστε νά ἔχουν τό ψυχικό σθένος νά συγκρούονται μέ τούς ἰσχυρούς τῶν ἡμερῶν τους. Διέθεταν σέ μεγάλο βαθμό ἐκκλησιαστικό ἦθος καί φρόνημα.
Οἱ χριστιανοί μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου καταστάθηκαν χαλαροί περί τήν πίστη, ἰδιαίτερα στή Δύση, ἐνδίδοντας σέ ποικίλους πειρασμούς καί ἀλλοιώνοντας τόν εὐαγγελικό λόγο. Γι᾽ αὐτό καί ἔδειξαν ἀκραία τήν περιφρόνηση πρός τούς ὑπόδουλους Ρωμηούς, τούς ὀρθόδοξους χριστιανούς, πού ὑπέφεραν τά πάνδεινα ὑπό φρικτό ζυγό δουλείας καί ὅμως ὑπέμεναν μή ὑποκύπτοντας στό δέλεαρ πρός ἐξισλαμισμό. Τά παιδιά τῶν ὑποδούλων ἔπρεπε νά ξενιτευτοῦν στή Δύση γιά νά ἀποκτήσουν κλασική παιδεία. Πολλοί φοιτητές κατά τήν πρώιμη «Ἀναγέννηση» δέν ἔλαβαν πτυχίο, ἐπειδή ἀρνήθηκαν νά ὑποταχθοῦν στό παπικό δόγμα. Ἡ πίστη εἶχε σφυρηλατηθεῖ κάτω ἀπό τίς δοκιμασίες καί δέν ἦταν εὔκολο νά τήν ἀπεμπολήσουν. Ἀργότερα, κατά τήν ἐποχή τοῦ «Διαφωτισμοῦ», ὅταν ὁ λίβας τῆς ἀθεΐας σάρωνε τή Δύση, ὅπου εἶχε στρεβλωθεῖ ὁ εὐαγγελικός λόγος καί εἶχε στραγγαλισθεῖ ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου, ΟΥΔΕΙΣ Ρωμηός ἀσπάστηκε τό ὑλιστικό κοσμοείδωλο! Βέβαια κάποιοι ἀστόχησαν κατά τήν παράδοση. Μεταξύ αὐτῶν σημαιοφόρος ὁ Κοραῆς. Οἱ μαθητές του ὑπῆρξαν οἱ εὐνοούμενοι τῶν ἰσχυρῶν «προστατῶν» μας, οἱ ὁποῖοι τούς ἐγκατέστησαν σέ θώκους, προκειμένου νά ἐργαστοῦν μέ ζῆλο γιά τήν κατεδάφιση τῆς παράδοσης τοῦ πονεμένου λαοῦ μας, πού συνέχισε νά ὑποφέρει κάτω ἀπό ἄλλου εἴδους δουλεία πλέον. Ἦταν αὐτοί πού ἦλθαν νά μᾶς ξεστραβώσουν κατ᾽ ἐντολή τῆς «ἀκαθαρσίας τῆς Εὐρώπης», ὅπως γράφει ὁ Μακρυγιάννης.
Ὁ λαός ἄντεξε 150 ἔτη στήν πίεση αὐτή ἀποχριστιανισμοῦ καί ἀφελληνισμοῦ χωρίς ἰσχυρή τή συμπαράσταση τῶν πνευματικῶν του ἡγετῶν. Δέν τόν λύγισε ἡ φτώχια, στήν ὁποία ἦταν συνηθισμένος, ἀλλά ἡ εὐμάρεια τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Καί ἔγινε γραικύλος (παπαδιαμάντειος χαρακτηρισμός). Περιφρονεῖ, λοιδωρεῖ καί πολεμᾶ τήν πίστη του, τήν πατρίδα του, τόν θεσμό τῆς οἰκογένειας. Καί μέ τή στάση του αὐτή προσδοκᾶ καλύτερο μέλλον! Αὐτή εἶναι ἡ τραγωδία τοῦ Νεοέλληνα.
Τελευταῖα, μέ ἀπόφαση τοῦ ἁρμοδίου ὑπουργείου παύει νά εἶναι ὑποχρεωτική ἡ παρουσία τῶν μαθητῶν στή σχολική γιορτή πρός τιμή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἀλλά, διερωτῶμαι, γίνεται γιορτή τήν ἡμέρα αὐτή στά σχολεῖα; Ὑπάρχουν ἀκόμη σύλλογοι διδασκόντων στούς ὁποίους λαμβάνεται κατά πλειοψηφία ἀπόφαση νά γίνει γιορτή; Καί ὑπάρχουν διδάσκοντες πρόθυμοι νά κουραστοῦν νά ἑτοιμάσουν; Τότε ὑπάρχει ἐλπίδα!
Πολύ φοβοῦμαι ὅτι τό ὑπουργεῖο ἔλαβε ἀπόφαση ἐπιβολῆς ποινῆς μετά θάνατον. Ἐπί δεκαετίες, κατά τή μεταπολίτευση, τά Συμβούλια τῶν Ὁμοσπονδιῶν τῶν ἐκπαιδευτικῶν δέν κρύβουν τίς ἀντιεκκλησιαστικές καί ἀντεθνικές τους ἀπόψεις προσφέροντας στήριγμα στούς ἀποδομητές τῆς παιδείας μας. Ἀπό κεκτημένη ταχύτητα οἱ σήμερα κρατοῦντες δέν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι τό ἔργο ἔχει ἀχθεῖ εἰς πέρας!
Ἐπιχαίρουν, ἐπειδή κατάφεραν ἐπιτέλους νά θέσουν τούς Τρεῖς Ἱεράρχες στήν ἀποθήκη τοῦ μουσείου τῆς ἐκπαίδευσης. Τώρα προέχει νά καταστεῖ οὐσιαστικός ὁ τομέας τῶν θρησκευμάτων, καθώς οἱ κρατοῦντες στή διεθνῆ σκηνή ἔχουν δώσει ἐντολή γιά τήν καλλιέργεια τοῦ ἰδεολογήματος τῶν ἀνοικτῶν καί πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν. Γιατί νά διδαχθεῖ ὁ ἄδολος μαθητής τό ὑψηλό φρόνημα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας; Καλό εἶναι νά ἀποκτήσει γνώσεις παντοειδεῖς, ἀφοῦ θεωρεῖται ὅτι αὐτές ἀποτελοῦν προϋπόθεση ἐπαγγελματικῆς ἐπιτυχίας. Μάλιστα διατείνονται ὅτι οἱ γνώσεις γιά τίς θρησκεῖες τῶν ἄλλων λαῶν συμβάλλουν στήν κατανόηση αὐτῶν καί στήν εἰρηνική συνύπαρξη! Ἀλλά εἶναι οἱ λαοί πού κηρύσσουν τούς πολέμους ἤ αὐτοί πού κατέχουν στό ἔπακρο τίς γνώσεις καί τήν ψυχολογία τῶν μαζῶν;
Ἀπ. Παπαδημητρίου