Στή γήινη σφαίρα μας ἡ ροή τοῦ χρόνου εἶναι συνυφασμένη μέ τή φθορά καί τή ματαιότητα. Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός ὅμως ἔρχεται νά ἀνακαινίσει τή διάσταση τοῦ χρόνου, ἐλευθερώνοντάς την ἀπό τή συμβατικότητα καί τήν παρακμή. Ἡ Ἐκκλησία μας μέσα στά ἱερά της Μυστήρια ἀποδεσμεύει τόν φθαρτό ἄνθρωπο ἀπό τήν καταδυνάστευση τοῦ χρόνου ἑνώνοντάς τον μέ τόν ἄφθαρτο καί ἄχρονο Θεό. Γι᾽ αὐτό καί ἡ συμμετοχή στή θεία λατρεία εἶναι ὁ ἀσίγαστος πόθος ὅλων τῶν εὐλαβῶν ψυχῶν.
Τοῦτος ὁ πόθος φλόγιζε καί τήν ὕπαρξη τῶν δύο ὁμολογητῶν τοῦ Χριστοῦ καθώς ταξίδευαν μέ πλοῖο πού εἶχε προορισμό τή Νικομήδεια στίς ἀρχές τοῦ 4ου αἰώνα. Ἦταν ὁ Κλήμης ὁ πολύαθλος ἐπίσκοπος τῆς Ἄγκυρας, ὁ ἀκάματος ἐργάτης τῆς ἀγάπης. Εἶχε βασανιστεῖ μέ σκληρότητα ἀπό τόν αὐτοκρατορικό βικάριο τῆς Γαλατίας καί εἶχε ὁδηγηθεῖ κατηγορούμενος στή Ρώμη γιά νά δικαστεῖ ἀπό τόν ἴδιο τόν αὐτοκράτορα Διοκλητιανό. Τά ἀφόρητα δεινά δέν μπόρεσαν νά κάμψουν καί νά λυγίσουν τόν Κλήμη, τό κλῆμα πού ἔμενε ὀργανικά ἑνωμένο μέ τήν Ἄμπελο τήν ἀληθινή!
Ταξιδεύοντας δέσμιος γιά τή Νικομήδεια ἔχει συνέκδημο τόν Ἀγαθάγγελο τόν Ρωμαῖο, τόν ζηλωτή μαθητή του. Koινοί οἱ βασανισμοί, οἱ ἐξευτελισμοί, οἱ κακουχίες. Κοινή κι ἡ λαχτάρα πού καίει στήν καρδιά τῶν δύο πιστῶν δούλων τοῦ Θεοῦ: Νά βρεθεῖ τρόπος νά συμμετάσχουν στή θεία Λειτουργία, νά λάβουν τό πολύτιμο ὅπλο τους, τήν ἱερή τροφή τῆς θείας Κοινωνίας.
Ἡ ἀνύστακτη ἱκεσία τους γίνεται δεκτή ἀπό τόν Κύριο καί τό καράβι τους ἐκτάκτως προσαράζει στό λιμάνι τῆς Ρόδου. Ἐκεῖ ὁ ἐπίσκοπος τῆς πόλης Φωτεινός μαζί μέ πολλούς χριστιανούς πετυχαίνει νά ἐξασφαλίσει ἄδεια ἀποβίβασης γιά τούς μάρτυρες. Ὡς πολύτιμο θησαυρό παραλαμβάνουν οἱ χριστιανοί τούς δύο μαρτυρικούς ἀδελφούς καί συνάσσονται στήν πιό ἱερή σύναξη, στήν ἀκένωτη πηγή τῶν θείων θησαυρισμάτων, στήν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας. Ὁ ἁπλός καί ἀπέριττος τόπος τῆς λατρείας σ᾽ αὐτή τή θεία Λειτουργία ἔχει στολίδι ἀτίμητο τούς ζῶντες μάρτυρες καί φῶς λαμπρό τόν πόθο γιά τή θεία λατρεία πού ἔκαιγε σάν λαμπάδα μέσα στίς ψυχές τους.
Οἱ δύο Ἅγιοι ἔμελπαν ὕμνους στόν ζωντανό Θεό φέροντας πάνω τους τά στίγματα τῆς ὁμολογίας τοῦ ὀνόματός του. Ἐξαίσια εἰκόνα πού χαμήλωσαν οἱ ἄγγελοι νά δοῦνε καί νά παρασταθοῦν στήν ἱερουργία τοῦ μαρτυρικοῦ ἐπισκόπου. Πολλοί εἶδαν τόν Κλήμη νά καταλάμπεται ἀπό οὐράνιο φῶς καί λάμψη ἀγγελική. Τό θαῦμα αὐτό διαδόθηκε σέ ὅλη τήν πόλη καί συνέρρεε στόν ναό πλῆθος λαοῦ, γιά νά λάβει εὐλογία καί θαυμαστή ἴαση ἀσθενειῶν.
Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ οἱ Ἅγιοι μεταφέρονται στή Νικομήδεια καί ἀπό κεῖ παραδίδονται στόν συναυτοκράτορα Μαξιμιανό. Ὁ ἅγιος Ἀγαθάγγελος ὁδηγεῖται στό μαρτύριο διά ἀποκεφαλισμοῦ καί ὁ μακάριος Κλήμης φυλακίζεται ξανά. Τόν ἀκοίμητο πόθο του γιά τή συμμετοχή στή θεία Λειτουργία ὁ Κύριος τόν ἐκπλήρωνε μέ θαυμαστό τρόπο κάθε φορά. Τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανίων, τήν ὁποία μυστικά ἀλλά πανηγυρικά γιόρταζαν οἱ χριστιανοί, ὁ Ἅγιος προσῆλθε στήν ἱερή σύναξη καί ἐνδεδυμένος λευκά ἄμφια τέλεσε τή θεία Λειτουργία καί κοινώνησε τούς πιστούς, γιά νά ἐπιστρέψει στή συνέχεια στή φυλακή. Λίγες μέρες ἀργότερα, ἐνῶ τελοῦσε καί πάλι τή θεία μυσταγωγία, εἰσῆλθαν οἱ εἰδωλολάτρες στόν ναό καί τόν ἀποκεφάλισαν, ἐνῶ ἐκεῖνος ἔκλινε τήν κεφαλή του πάνω στήν ἁγία τράπεζα, ἐκεῖ πού εἶχε ἀγκυροβολημένη τήν ἐλπίδα του σέ ὅλη τή ζωή του. Ἡ μαρτυρική δεδιωγμένη Ἐκκλησία προσέφερε στόν Δομήτορά της μία ἀκόμα ἁγία σπονδή.
«Τοῦ μαρτυρίου ἀληθῶς τῷ δρεπάνῳ κατατεμνόμενος, σοφὲ ἱεράρχα, ὡς καρποφόρος ἄμπελος ἐξήνθησας, Κλήμη πολύαθλε», ψάλλουμε στίς 23 Ἰανουαρίου πού τιμοῦμε τή μνήμη τοῦ Κλήμεντος ἐπισκόπου Ἀγκύρας καί τοῦ μαθητῆ του μάρτυρα Ἀγαθαγγέλου τοῦ Ρωμαίου.
Στήν ἀέναη πορεία τοῦ χρόνου συμμετέχοντας κι ἐμεῖς στή θεία λατρεία μέ ζέση καί καθαρότητα γινόμαστε συμπολίτες τῶν ἁγίων καί προγευόμαστε τήν ἄχρονη βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἰχνηλάτης