Στόν καταιγισμό τῶν ἀκραίων προκλήσεων τῶν ἡμερῶν μας, ὅπως τῶν ψηφισθέντων νόμων γιά τήν ἀλλαγή φύλου καί τήν υἱοθεσία παιδιῶν ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια, ὅπως τῆς ἐπιβολῆς τῶν νέων συγκρητιστικῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν, τῶν ποικί- λων νεοεποχίτικων συγκρητιστικῶν ἐκδηλώσεων, ἀλλά καί τῆς ὑπογραφῆς γιά τήν προδοτική παράδοση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας σέ γειτόνους πού μακροχρόνια καί μεθοδικά ἐπιβουλεύονται τήν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος μας, διακρίνεται πολύ καθαρά ἡ ἀπαξίωση τῆς ἀλήθειας, ἡ καταπάτηση τοῦ δικαίου, ἡ περιφρόνηση τῆς Παραδόσεως, ἡ ὑποτίμηση τῆς Δημοκρατίας, ὁ αὐταρχισμός, ἡ ἀξιοποίηση ὁλοκληρωτικῶν μεθόδων γιά τήν ἐπιβολή τῆς θελήσεως τῶν εὐνοουμένων μειοψηφιῶν καί πρό πάντων ἡ καύχηση γιά τήν διαστροφή καί ἡ ὡραιοποίηση τῆς πλάνης.
Καθημερινά γινόμαστε ἀποδέκτες τῆς ἄμετρης καυχησιολογίας στούς προφορικούς καί γραπτούς λόγους ἀξιωματούχων τῆς πατρίδος μας, ἀλλά καί κάποιων ἀκολούθων τους. Ὁμιλοῦν καί γράφουν ὅτι τά προκλητικά ἐγχειρήματα τῆς πλάνης, τῆς ἀσεβείας καί τῆς προδοσίας ἀποτελοῦν θαυμαστά ἐπιτεύγματα προόδου, ἐκσυγχρονισμοῦ καί μεγίστης ὠφελείας γιά τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων. Συγχρόνως ντύνουν τά ἰδεολογήματά τους μέ τά ὡραιότερα λεκτικά στολίδια, καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἐξωραΐζουν ἀκόμη καί τίς ἀποτυχίες τους.
Ἐνεργοῦν συντονισμένα καί ἀποφασιστικά νά ἀνατρέψουν ἀξίες μαρτυρημένες ἀπό θαυμαστές ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, σεβαστές ἀπό ἀμέτρητες γενεές ἀνθρώπων καί καθιερωμένες ἀπό τήν μακραίωνη εὐεργετική ἀποτελεσματικότητά τους. Πρόκειται γιά τίς ἀξίες τῆς ἀπολυτότητας τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας, τῆς θείας καί ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης, τῆς θεοσέβειας, τῆς παραδοσιακῆς φυσικῆς οἰκογενείας, τῆς μητέρας καί τοῦ πατέρα, τῆς αἰδοῦς, τῆς τιμῆς, τῆς φιλοπατρίας.
Ἀγωνίζονται μέ κάθε τρόπο νά ἀντικαταστήσουν αὐτές τίς δοκιμασμένες ἀξίες μέ ὅσα ἐπιβάλλει ἡ ἰδιοτελής καί ἐμπαθής «πολιτική ὀρθότητα». Καί ἐνῶ γιά στήριγμα τῶν ὅσων θέλουν νά ἐπιβάλουν δέν ἔχουν τήν μαρτυρία οὔτε τοῦ Θεοῦ, οὔτε τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνθρώπων, οὔτε τῆς ἱστορίας, οὔτε τῆς ἀληθινῆς ἐπιστήμης, οὔτε τῆς ἐμπειρίας τῆς ἐπιτυχίας, αὐτοί καυχῶνται ἀσύστολα καί προκλητικά γιά τά «κατορθώματά» τους καί ἐξωραΐζουν μέ μαεστρία τήν ἀποδεδειγμένη πλάνη.
Αὐτό τό φαινόμενο, πού στίς μέρες μας παρουσιάζεται σέ ἰδιαίτερη ἔξαρση, μᾶς θυμίζει τήν δράση καί τήν τακτική τῶν ψευδοπροφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Μελετώντας κάποιος προσεκτικά τούς ψευδοπροφῆτες αὐτούς, διαπιστώνει ὅτι διατηροῦν μέσα τους συγκεχυμένα στοιχεῖα ἀληθείας καί ψεύδους καί χαρακτηρίζονται ἀπό τήν κυριαρχία ἑνός πνεύματος ὁλοφάνερα συγκρητιστικοῦ. Στόχος τους εἶναι νά ἐξυπηρετήσουν τά δικά τους ὑλικά συμφέροντα, νά δεχθοῦν δῶρα, νά ἀπολαύσουν τιμές, νά ἱκανοποιήσουν τίς φιλοδοξίες τους καί νά εἶναι αὐτοί κυρίαρχοι ἐπάνω στούς ἄλλους.
Ἀξίζει ἐδῶ νά σημειώσουμε ὅτι ὁ ἀληθινός προφήτης τοῦ Θεοῦ Ἠσαΐας χαρακτηρίζει τούς ψευδοπροφῆτες ὡς «μεταβόλους» (23,3), δηλαδή, ἐμπόρους καί ἐκμεταλλευτές τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ τούς παρομοιάζει μέ πονηρές ἀλεποῦδες: «ὡς ἀλώπεκες ἐν ταῖς ἐρήμοις οἱ προφῆταί σου Ἰσραήλ» (13,4). Μέ τίς ψευδοπροφητεῖες καθησυχάζουν, ἀποκοιμίζουν καί τελικά παραπλανοῦν τούς ἄρχοντες καί τόν λαό. Συγχρόνως ἐνθαρρύνουν τούς ἀμετανοήτους νά συνεχίσουν νά διαπράττουν τίς ἁμαρτίες τους καί νά βεβηλώνουν τό θεῖο ὄνομα, τό ὁποῖο οἱ ἴδιοι πολλές φορές χρησιμοποιοῦν καί ἐπικαλοῦνται.
Ἀξία, ἐπίσης, ἰδιατέρας μνήμης εἶναι καί ἡ ἄλλη εἰκόνα, πού χρησιμοποιεῖ ὁ ἴδιος προφήτης. Παρομοιάζει τίς προφητεῖες τῶν ψευδοπροφητῶν γιά εἰρήνη καί εὐημερία μέ τό σοβάτισμα ἑτοιμόρροπων τοίχων. Μέ τίς ἀπατηλές καί ψευδεῖς προφητεῖες τους στηρίζουν τούς ἀσεβεῖς ἄρχοντες καί ἐνισχύουν τόν λαό νά τούς ἐμπιστεύεται καί νά τούς ἀκολουθῆ. Αὐτό πού κάνουν εἶναι νά «ἀλείφουν», νά σοβατίζουν, δηλαδή νά ὡραιοποιοῦν ὅ,τι ἀσεβές κτίζουν οἱ φιλόδοξοι καί ἀπομακρυσμένοι ἀπό τόν Θεό ἄρχοντες. Ἀλλά καί ἐδῶ ὁ ρωμαλέος ἀληθινός προφητικός λόγος ἀκούγεται ὡς βροντή: «Ἀποπλάνησαν τόν λαόν μου λέγοντας ὅτι θά ἐπικρατήση εἰρήνη, καί εἰρήνη δέν ὑπάρχει. Κι ὅταν ὁ λαός μου ἔκτιζε τοῖχο μέ ξηρολιθιά, αὐτοί (οἱ ψευδοπροφῆτες) ἁπλῶς τόν σοβατίζανε. Νά πῆς σ’ αὐτούς τούς σοβατζῆδες ὅτι θά ἔρθη δυνατή βροχή, θά πέση χαλάζι, θά ξεσπάση ἀνεμοθύελλα καί ὁ τοῖχος θά πέση... Καί ὅταν ὁ τοῖχος πέση θά σᾶς ρωτᾶνε: Τί ἀπέγινε ἐκεῖνος ὁ ὄμορφος σοβάς, μέ τόν ὁποῖο πασαλείψαμε τήν ξερολιθιά;»(13,10-12).
Αὐτός εἶναι ὁ αὐθεντικός πνευματικός καθρέπτης, γιά νά καθρεπτισθοῦμε στούς ἐσχάτους καιρούς πού ζοῦμε.
Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.