Θέμα μεῖζον ἡ ἁρμονική συμβίωσή μας μέσα στήν κοινωνία. Ποιός δέν ἐπιθυμεῖ καί δέν ὀνειρεύεται νά ἐκλείψει ἡ διαφθορά καί ἡ ἀσωτία, νά ζοῦμε μέ διαφάνεια καί δικαιοσύνη, χωρίς τόν βραχνά τῆς πλεονεξίας, ἐλεύθεροι ἀπό τή μέγκενη τῆς ἀδικίας καί τῆς φτώχιας; Οἱ ἀντίξοες συγκυρίες τῶν ἡμερῶν μας κατέστησαν ἀκόμη πιό ἐπίκαιρα καί «καυτά» αὐτά τά θέματα καί πολλοί μέ στόμφο μιλοῦν γιά ἐπανάσταση ἐνάντια στό κατεστημένο, πάταξη τοῦ κεφαλαίου καί ἀνύψωση τοῦ φτωχοῦ. Γνωρίζουμε ἄραγε ὅτι ὅλοι αὐτοί δέν εἶναι οἱ πρῶτοι πού σκέφθηκαν καί τόλμησαν νά στιγματίσουν τά κακῶς κείμενα τῆς κοινωνίας;
 Χιλιάδες χρόνια πρίν ἀπό μᾶς καί ἑκατοντάδες χρόνια πρό Χριστοῦ ἕνας προφήτης, ὁ Ἠσαΐας, πού τή μνήμη του τιμοῦμε στίς 9 Μαΐου, ὕψωνε τή φωνή του καί μαστίγωνε μέ τόν πύρινο λόγο του τούς πλουτοκράτες καί τούς ἀσεβεῖς ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς του. Φωτισμένος ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα καί πυρπολούμενος ἀπό τόν ἱερό ζῆλο γιά τήν ἀληθινή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί τήν κάθαρση τοῦ λαοῦ, ἀπευθύνει ἕξι φοβερά «οὐαὶ» σέ ὅσους ἀδικοῦν καί καταπιέζουν τούς φτωχούς καί ἀδύναμους.
 Ξεσκεπάζει καί στηλιτεύει τήν πλεονεξία, πού συνδέεται μέ τήν ἀδικία καί τήν ἀπατεωνία. Ἀποδοκιμάζει τήν ἀσωτία, πού ἔρχεται ὡς συνέπεια τοῦ πλούτου. Ταλανίζει τούς ὑβριστές, αὐτούς πού δέν ἀρκοῦνται στήν ἁμαρτία ἀλλά ἐπινοοῦν μέσα γιά νά ἐπεκτείνουν τήν ἁμαρτωλή μανία καί τήν καθιστοῦν ἔτσι ζυγό στόν τράχηλό τους. Χτυπᾶ τήν ἀνατροπή τῶν ἀξιῶν καί τήν ἀντιστροφή τῶν πραγμάτων, ὅπου ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο ἡ διαστροφή. Στιγματίζει τούς ἀλαζόνες, αὐτούς πού μόνοι χαρακτηρίζουν τόν ἑαυτό τους συνετό, καί τούς ἄδικους ἡγέτες, πού ἀδικοῦν τόν φτωχό καί δικαιώνουν τόν πλούσιο, κάνουν κατάχρηση τῆς ἐξουσίας τους καί ἐνδιαφέρονται μόνο γιά τή δική τους καλοπέραση (βλ. Ἠσ 5,8-24).
 Σήμερα, περίπου δύο χιλιάδες ὀχτακόσια ἑξήντα χρόνια μετά ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἠσαΐα, οἱ ἄνθρωποι δέν διαφέρουμε καί πολύ ἀπό τούς συγχρόνους τοῦ προφήτη. Παρουσιάζουμε τά ἴδια ἁμαρτήματα, τόν ἴδιο ξεπεσμό: πλεονεξία, ἀσωτία, ὕβρη, διαστροφή, ἀλαζονεία, ἀδικία. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ζωντανός καί κοφτερός σάν μαχαίρι (βλ. Ἑβ 4,12), ἀπευθύνεται καί σήμερα ἀληθινός καί φοβερός σ’ αὐτούς πού καταπατώντας τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καταπιέζουν τόν συνάνθρωπο. Καί μηνᾶ σέ ὅλους μας ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη ὅπου δέν ὑπάρχει εὐσέβεια καί πίστη. Πότε, ἐπιτέλους, θά τό καταλάβουμε;