Δέν εἶναι ὁ θαλασσινός ἀγέρας πού ἀντάριασε τό κύμα καί σκοτείνιασε τό ἀτλάζι τ᾽ οὐρανοῦ στό πανέμορφο νησί τῆς Χίου τόν Μάιο τοῦ 250 μ.Χ. Εἶναι τό μίσος καί ἡ μανία τοῦ εἰδωλολάτρη ναυ­άρχου Νουμέριου, πού ὁδηγεῖ ἕνα παλληκάρι στόν θάνατο μέ βασανιστήρια φρικτά. Δεμένο τόν ἔχουν τόν νεαρό  Ἰ­σίδωρο σέ ἄλογα καί τόν σέρνουν ἀλύπητα ὧρες ὁλόκληρες ἀπό τήν πόλη πρός τά νότια τοῦ νησιοῦ. Τό ἔγκλημά του εἶναι ὅτι πιστεύει στόν Ἰησοῦ Χριστό.
  O Ἰσίδωρος ἀνῆκε στό περίφημο στρατιωτικό τάγμα τῶν «ἑτοιμοπόλεμων στρατιωτῶν» καί βρισκόταν στό πλήρωμα τοῦ ἀλεξανδρινοῦ στρατιωτικοῦ καραβιοῦ πού εἶχε προσαράξει στή Χίο. Γόνος εὐγενοῦς καί ἀρχοντικῆς οἰκογένειας τῆς Ἀλεξάνδρειας, στή διάρκεια τῆς παραμονῆς του στή Χίο ἦρθε σέ ἐπαφή μέ τούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πού βρίσκονταν στό νησί. Ἡ νεανική του ψυχή συγκινήθηκε ἀπό τή ζωογόνα ἀλήθεια τοῦ Ναζωραίου καί ἐγ­κολπώθηκε τή νέα πίστη μέ ζῆλο καί ἱερό ἐνθουσιασμό. Ἡ ἀλλαγή τῆς συμπεριφορᾶς του ἔγινε ἀντιληπτή ἀπό τό περιβάλλον του καί ὁ φθονερός κεντυ­ρίωνας Ἰούλιος τόν κατήγγειλε στόν εἰδωλολάτρη ναύαρχο. Μέ ὑποσχέσεις καί ἀπειλές μάταια κοπίασε ἐκεῖ­νος νά τόν μεταπείσει. Ὁ νέος μέ τό ἔξοχο παρουσιαστικό καί τό σπινθηροβόλο πνεῦμα θησαύριζε μέσα του τήν πί­στη στόν Ἰη­σοῦ μέ ἀμετάκλητη ἀπόφαση καί γενναῖο φρόνημα.
  Εἰδοποιήθηκε καί ὁ πατέρας του, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε στή Χίο γιά νά πείσει τόν γιό του νά ἐπιστρέψει στή θρησκεία τῶν εἰδώλων. Ὅμως ὁ ἀγέρωχος εἰδωλολάτρης καταισχύνθηκε ἀπό τήν ἀκατάβλη­τη δύναμη τοῦ χριστιανοῦ γιοῦ του. Ἐνισχυμένος μέ τήν πανοπλία τοῦ Πνεύματος ὁ Ἰσίδωρος ἔμενε ἀνυποχώρητος στήν πίστη του. Ἡ τολμηρή του ἀπόφαση εἶναι ὑπέρλογη. Δέν μετριέται, δέν ζυγίζεται, δέν κατανοεῖται ἀνθρώπινα. Γι᾽ αὐτό κι ὁ πατέρας ἀνίκανος καί ἀδύναμος μπρός στήν ἀνερμήνευτη δύναμη τῆς πίστης καταράστηκε τό ἴδιο του τό παιδί καί τό παρέδωσε στόν Νουμέριο γιά νά τό βασανίσει ἀνελέητα.
  Καί τώρα, αἱμόφυρτος καί καταπληγωμένος ὁ ἀνδρεῖος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, προσφέρει μέ ἱλαρότητα τή ζωή του «θυσία ζῶσα» στόν αἰώνιο βασιλέα. «Ὁλολαμπὲς ὡς ἥλιος, ἱλαρόν σου τὸ πρόσωπον, τῇ τοῦ μαρτυρίου χαρμονῇ ἐφαίνετο ἀστράπτον, Ἰσίδωρε, μαρμαρυγαῖς τῆς χάριτος...». Καθώς τό χοϊκό του σῶμα κατασχίζεται, οἱ ἄγγελοι ἑτοιμάζουν στόν γενναιόφρονα μάρτυρα αἰ­ώνια στολή ἀπαστράπτουσα στόν οὐ­ρανό! «Ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ ἀληθινὸς» (Ἀπ 3,14) κερδίζει τόν πρῶτο μάρτυρα σέ τοῦτο τό νησί τοῦ Αἰγαίου.
  Ἡ ζωή τοῦ ἄλκιμου ὁμολογητῆ τελειώνει μέ ἀποκεφαλισμό, γιά νά συνεχιστεῖ ἀπό αὐτή τή γῆ στό ἀνέσπερο φῶς τῆς βασιλείας τοῦ οὐρανοῦ.
  Στίς 14 Μαΐου, ἡμέρα τῆς μνήμης του, ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος τιμᾶται καί ἑορτάζεται μέ ἰδιαίτερη λαμπρότητα στό μυροβόλο νησί τῆς Χίου.
  Τό ἔνδοξο μαρτύριό του συνδέεται μάλιστα μέ τό πολύτιμο καί ἀρωματικό προϊόν τῆς χιώτικης μαστίχας. Σύμφωνα μέ τή νησιώτικη λαϊκή παράδοση οἱ ἄ­γριοι σχοίνοι, οἱ ὁποῖοι φύονταν στό νότιο τμῆμα τοῦ νησιοῦ, ποτισμένοι ἀπό τό μαρτυρικό αἷμα τοῦ νεαροῦ ἀθλητῆ τῆς πίστεως δακρύζουν καί εὐωδιάζουν. «Τά δάκρυα τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου», ὅπως τά ἀποκαλεῖ χαρακτηριστικά ὁ εὐσεβής λα­ός τῆς Χίου, ἀποτελοῦν τήν περίφημη χιώτικη μαστίχα, παγκόσμιο προνόμιο καί ἀνα­πόσπαστο στοιχεῖο τῆς πολιτιστι­κῆς κληρονομιᾶς τοῦ νησιοῦ. Ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου μαρτυρεῖται ἱστορικά ἡ συστηματική καλλιέργεια τοῦ φυτοῦ στά εἰκο­σιτέσσερα χωριά τῆς νότιας Χίου, καί πουθενά ἀλλοῦ σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο.
  Καί καθώς αἷμα καί δάκρυα, εὐωδιά καί μύρα σμίγουν θαυμαστά στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου του, ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος διαλαλεῖ πώς κάθε θυσία γιά τόν Χριστό μυρώνει τή γῆ, νικᾶ τή δυσωδία καί τόν βόρβορο καί χαρίζει στόν κόσμο μας τήν ἀκένωτη οὐράνια εὐωδιά τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας.

Ἰχνηλάτης

Ἀπολύτρωσις, Μάιος 2017