«Τῶν ἁγίων πάντων ὁ χορός», παρουσία ἀδέσμευτη ἀπό τόν χῶρο καί ἀνέγγιχτη ἀπό τόν χρόνο, καλύπτει τήν ἱστορία ἀπό καταβολῆς κόσμου μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ἡ Ἐκκλησία μας τούς τιμᾶ καί τούς προβάλλει ὡς πρότυπα ζωῆς τήν πρώτη Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή.
 Τά πολυώνυμα τάγματα τῶν ἁγίων, δίκαιοι, προφῆτες, θεοκήρυκες ἀπόστο­λοι, καλλίνικοι μάρτυρες, θεοφόροι πατέρες, ποιμένες καί διδάσκαλοι τῆς οἰ­κουμένης, ἱεράρχες, ὅσιοι καί ἀσκητές, ἀγωνιστές τῆς πίστεως, παρθένοι, ἐργάτες τῆς ἀρετῆς, γνωστοί καί ἄγνωστοι, ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι, ἐπίσημοι καί ἄσημοι, φέρουν ὅλοι τά διάσημα τῆς θείας εὔνοιας καί ἀγάπης. Πολλοί ἀ­πό αὐτούς, ἀφι­ε­ρωμένοι στόν Θεό «ἐκ κοιλίας μητρός», ὑπῆρξαν ἐξαρχῆς δοχεῖα τῆς χάριτος, ἁγνοί καί καθαροί. Εἶναι ὅμως καί ἐκεῖνοι πού περπάτησαν σέ βρόμικους δρόμους, κυλίσθηκαν στήν ἁμαρτία καί διατέλεσαν δοῦλοι της. Ἡ τέλεια καί ὁλοκληρωτική μετάνοιά τους καί ἡ δυνατή πίστη τους, τούς χάρισε τό στεφάνι τῆς ἁγιότητας, τούς ἀνέδειξε ἐφαρμοσμένο Εὐαγγέλιο. Τούς κατέστησε ὁδοδεῖκτες γιά τήν πορεία πρός τόν οὐρανό, πρότυπα ζωῆς, ἐλπίδα καί ἐνθάρρυνση γιά ὅλους ἐμᾶς πού συχνά μᾶς πληγώνει ἡ ἁμαρτία. Ξανοίγουν ἐμπρός μας τόν ὁλοφώτεινο δρόμο τῆς ἀληθινά καταξιωμένης ζω­ῆς. «Κατεφρόνησαν ἐκεῖνοι ζωῆς, καταφρόνησον σὺ τρυφῆς (=περιφρόνη­σε ἐσύ τήν καλοπέραση)», συνιστᾶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. « Ἔριξαν ἐ­κεῖνοι στή φωτιά τά σώματά τους; Ρίξε ἐσύ χρήματα στά χέρια τῶν φτω­χῶν. Μᾶς φαίνονται δύσκολα αὐτά, εἶναι ὅμως τόσο ἐπικερδῆ!».
 Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ οἱ ἅγιοι περιφρόνησαν ἐπίγειες δόξες καί τιμές κοσμικές. Χαρούμενοι ἀντάλλαξαν τά πολυτελῆ ἐνδύματα τῆς ἐξουσίας μέ τήν αἱματηρή θυσία, τόν τρίβωνα τῆς φιλοσοφίας μέ τή «μωρία» τοῦ κηρύ­γματος τοῦ σταυροῦ, τήν τήβεννο τῆς κοσμικῆς σοφίας μέ τά ράκη τῆς «διὰ Χριστὸν σαλότητος». Καταφρονήθηκαν, βασανίσθηκαν, θανατώθηκαν. Μεγά­λοι ἀδελφοί μας, πού προπορεύθηκαν ἀπό τή στρατευομένη στή θριαμ­βεύ­ου­σα Ἐκκλησία, οἱ ἅγιοι εἶναι οἱ πρεσβευτές μας στόν Κύριο, ἡ ἀναψυχή στόν γήινο μόχθο μας, ἡ ἐλπίδα στίς προσδοκίες μας. Εἶναι ὅμως καί ὁ σκληρός ἔ­λεγχος τῆς καχεκτικῆς πίστης μας, τῆς χλιαρῆς μετάνοιας, τῆς σκληροκαρδίας μας, τῶν χαμηλῶν ἐπιδόσεών μας στόν στίβο τῆς ἀρετῆς.
  Ἄν σήμερα οἱ λαοί διψοῦν γιά εἰρήνη καί δικαίωση, ἡ ἀκατάλυτη δύναμη πού μπορεῖ νά ἐκπληρώσει τούς βαθεῖς αὐτούς πόθους εἶναι ἡ ἁγιότητα. Νά γιατί εἶναι μεγάλη ἀνάγκη νά πορευθοῦμε στόν δρόμο τῶν ἁγίων, νά γίνουμε μιμητές τους.

Ἀπολύτρωσις 71 (2016) 163