Μακριά ἀπό τή χαώδη μεγαλούπολη καί τόν ἀγχώδη ρυθμό τῆς καθημερινότητάς της, πάνω στήν καταπράσινη πλαγιά τοῦ Μπέλες, εἶναι ἡ ὄαση τῆς κατασκήνωσής μας! Μέ εἰρηνεύει, μέ γαληνεύει, μέ ἀ­νανεώνει, μέ θωρακίζει πνευματικά. Πλού­­- σιες οἱ δωρεές της! 
  Ὁ λόγος Του, μήνυμα πού πάει κατευθείαν στήν καρδιά. Τήν ὥρα τῆς σβησμένης ἐλπίδας ἀντηχεῖ: «Μὴ φοβοῦ, μόνον πί­στευε!». Φόβος καί πίστη δέν συνυ­πάρ­χουν. Πίστη ὅτι δέν ὑπάρχουν ἀδύνατα πράγ­ματα γιά τόν Θεό. Ἡ πί­στη ἐξασφαλίζει τή σωτηρία μας, μέ τήν ὑ­πο­μονή, τή μετάνοια, τή μελέτη τοῦ λό­γου Του, τή συμ­μετοχή στά Μυστήρια καί μέ ἐμπιστοσύνη πού γεννᾶ ἀγάπη θυσι­α­στική! Ὁ κα­λός Ποιμένας ἀναζητᾶ τόν ἄνθρωπο πού ξέκο­ψε στά τρίστρατα τῆς ἁμαρτίας. Λαχταρᾶ τήν ἐπιστροφή τοῦ ἑνός. Μᾶς προστατεύ­ει καί μᾶς ὁ­δηγεῖ σέ πλούσιους λειμῶνες γιά νά μᾶς χαρίσει τή ζωή. Ὑ­πάρχει ὅμως καί ὁ γογγυσμός, ἡ δυσανασχέτηση πού ἀ­νοίγει τόν δρόμο νά λειτουρ­γήσουν ὅλα τά πά­θη. Σαλεύει τίς σχέσεις, ἡ καρδιά χά­νει τήν εἰρήνη της, ἡ θέληση ἐξασθενεῖ, ἡ πνευ­ματική πορεία ἀπουσιάζει, ἡ ἔλλει­ψη ὑ­πομονῆς μᾶς χωρίζει καί ἀπό τόν Θεό. Οἱ δυσκολίες ἔρ­χονται γιά νά τίς ξεπερνοῦ­με, εἶναι ἀσκήσεις πού γυμνάζουν τήν πίστη. Χρειάζεται ἑτοιμό­τη­τα γιά νά ἀποκρούσουμε τόν πειρασμό. Πρέπει νά δυναμώνει ἡ πίστη καί εὐγνώμονα ἡ καρδιά νά μελετᾶ τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Νά ἀγαπᾶμε μέ εὐγνωμοσύ­νη καί νά δοξάζουμε μέ εὐ­χα­ρι­στία. Νά χαιρόμαστε μέ τή χαρά τοῦ ἄλλου καί νά συμμετέχουμε στόν πόνο. Ἡ χριστιανική ἀγάπη εἶναι κοντράρισμα μέ τό ἐγώ μας. Στό κακό νά ἀνταποδίδουμε μέ καλό καί ἀγάπη! 
  Κάθε μάθημα, κάθε φράση, σάν νά μέ στόχευε. Πρόσκληση καί πρόκληση γιά ἄ­σκηση, πνευματικό ἀγώνα, περι­συλ­λογή, προβληματισμό, ἀποφάσεις, στόχους καί δύναμη γιά ἀντίσταση. 
  Ἕνας κόσμος χάριτος! Γνώρισα καί ἄλ­λες συναγωνίστριες. Ἔζησα τή συντροφιά τῶν ἀδελφῶν, ἀλησμόνητες λατρευτικές ἐμπειρίες -ἡμίωρο προσευ­χῆς, θεία Λει­τουρ­γία στόν Ἅγιο Γεώργιο, Ἑσπερινό, Ἀ­πόδειπνο-, τόσες ψυχές σάν μία! Πρωτό­γνωρο, εὐλογημένο πνευματικό βίωμα ὁ περίπατος στά πλατανάκια μέ Ἀναβαθμούς! Ἐκεῖ ἡ ὁμαδάρχισσα μᾶς βοήθησε νά πεῖ ἡ καθεμία κάτι δι­κό της, γιά νά γίνει προσευχή ὅλων· «ἀλ­λήλων τὰ βάρη βα­στά­ζε­τε». 
  Ζῶ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μου! Εὐγνώμονα εὐχαριστῶ τήν ἀρ­χηγό, τίς ὑπαρχηγούς, τήν ὁμαδάρχισσα, τά στελέχη γιά τά ἐφόδια πού ἁπλόχερα μοῦ χαρίσατε! Εὐχαριστῶ τίς κυρίες πού δια­κόνησαν στήν κουζίνα καί τά στελεχάκια, γιατί φροντίσατε νά περνῶ ἀνέ­με­λα τίς στιγμές μου στήν κα­τασκή­νωση! Εὐχαριστῶ ὅλες τίς κατασκηνώτριες πού μέ γεμίσατε ὄμορφες, χα­ρούμενες, ἀξέχαστες ἐμπειρίες... 
Λαχταρῶ, νοσταλγῶ μέ προσμονή τήν ἑπόμενη κατασκήνωση!!!

Β΄ κυριῶν, σκηνή 14η, «Ἁγία Χρυσῆ»

"Ἀπολύτρωσις",

Τεῡχος Ὀκτωβρίου, 2025