ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ ΣΤΗ ΔΥΣΗ

του π. Βασιλείου Χριστοδούλου

από τις εκδόσεις «ΑΘΩΣ»

Το “Συναπάντημα στη δύση” αποτελεί βιογραφία του π. Κωνσταντίνου Σκόνδρα, ενός ταπεινού και αφανή ιερέα, τον οποίο ο π. Βασίλειος γνώρισε στη δύση της ζωής του, γεγονός που εξηγεί και τον τίτλο του βιβλίου.

Ο συγγραφέας προτιμά να μην ακολουθήσει την τυπική παρουσίαση-​βιογραφία που μένει συνήθως μόνο στη χρονολογική παράθεση των γεγονότων, αλλά εντοπίζει λεπτομέρειες της ζωής του βιογραφούμενου που φανερώνουν και το μεγαλείο του. Αναφέρεται αποσπασματικά στη ζωή του «παππού» χρησιμο­ποιών­τας στοιχεία από την αυτοβιογραφία του, ενθυμήσεις των συγγενών του αλλά και προσωπικές εμπειρίες. Το λεξιλόγιο του βιβλίου είναι ανεβασμένο και το ύφος του πολύ λογοτεχνικό χωρίς όμως αυτό να κουράζει τον αναγνώστη. Μικρό σε μέγεθος, παρόλα αυτά υψηλό σε νοήματα. Μικρά αποσπάσματα παραθέτω για να σας προκαλέσω σε μελέτη του…

Στη δύση του «βασιλεύει» ο ήλιος… εκεί λοιπόν στο φευγιό του, στην αναχώρησή του, είναι που τον απολαμβάνεις, που γεύεσαι την ωραιότητά του μέσα από τη έκρηξη των χρω­μάτων, την οποία σπάταλα σκορπίζει σ’ όλο το ουρά­νιο στερέωμα. (…) Η ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να λάμ­ψει, αλλά και να δύσει σαν τον ήλιο, αρκεί να το ποθήσει, να το προσπαθήσει και θα το γευθεί… και κει, κάπου στο τε­λείωμα, θα είναι η δική του στιγμή. Κατάματα με τη δύση του θα χύνει όλο τον πλούτο του….

Το εκκλησάκι του αγίου Νικολάου στην Ποταμιά ήταν ο δικός του προσωπικός χώρος συνάντησης με τον Θεό. Ή­ταν ο χώρος στον οποίο είχε ζήσει πάνω από πενήντα χρόνια λειτουργικών συναπαντημάτων με τον θυσιαζόμενο αμνό. Σ’ αυτό είχε δώσει τα πρώτα ραντεβού του με τον Θεό. Εκεί Τον γεύτηκε, εκεί Τον ακούμπησε, εκεί Τον μετέδωσε. Εκεί προσευχόταν, ονειρευόταν, εξομολογούσε.

Η αγάπη χορηγεί τις πτέρυγες. Σε σηκώνει ψηλά και σου αποκαλύπτει… κι εκεί από το ύψος της αγάπης… αποφασίζεις όχι να δώσεις μα να δοθείς. Να τεμαχιστείς σε μικρά – μικρά κομματάκια αγάπης, ελεημοσύνης, στοργής, χαράς, καταλλαγής, ειρήνης, προσευχής, και να μοιραστείς παντού… Όλη η ζωή του παππού ήταν ένα τέτοιο πέταγμα… δόθηκε σε πολλούς σε τόσους πολλούς, σε όσους ξέρουμε και σε όσους ποτέ δε θα μάθουμε…

Α.Χ.